Başkent Chicago

♤18♤

"Ev gibisi yok gerçekten. "

Jongin, elindeki sırt çantasını yere, kendini de salondaki deri koltuğa bırakırken söylendi. Geniş koltukta gerinerek yumuşak yastıklardan birini başının altına birini kollarının arasına bir tane de ayaklarının altına yerleştirdi.

"Yerine yat istersen.
Yatmadan önce duş alırsan tam dinlenirsin."

" Yorgunum ve üşeniyorum."

" Yorgunluğa iyi gelir ılık bir duş."

" Sabah yaparım. "

" O zaman seni erken kaldırayım."

" Olabilir. Ama bunun için senin de erken kalkman gerek. "

"Ben erken kalkıyorum zaten yürüyüş için. "

" Yürüyüş mü yapıyorsun? "

" Evet. "

" Ne zamandır? "

" Geldiğimden beri."

" Ciddi olamazsın? "

" Neden?"

" Ben hiç denk gelmedim. Gerçi ben hep senden sonra uyanıyorum."

"Chicago'da gün doğumu bir başka güzel oluyormuş."

" Ben de geleceğim. "

" O zaman ben uyanınca seni de uyandırırım."

" Tamam."

Jongin koltukta tekrar gerinip uyumak için uygun bir pozisyon buldu.
KyungSoo hala onun başında dikiliyordu.

" Üzerini değiştir en azından. "

" Çok yorgunum. "

" Yatağında uyu. Yastığın olmadan zorlanıyorsun."

" Bu yastıklar da iyi."

" Ama üzerini değiştirmen gerekiyor.
Bu kıyafetlerinle iki gün yolculuk yaptın. "

" Üfff anne ya."

" Sana yardım ederim, odana gitmen için. "

KyungSoo, Jongin'i kollarından tutup kaldırdı.
Kolunun birini omzuna aldı.
Bir kolunu da beline sardı.
Jongin ona pek yardımcı olmadığı için birlikte yürümekte zorlanıyordu.

"Hadi ama. Odana kadar bir iki adım atabilirsin."

" Gerçekten çok yorgunum anne."

KyungSoo, Jongin'i sürüklemekten farksız odasına götürdü. Yatağına oturttu.

" Üzerini değiştir. "

Jongin oturduğu yerde başı önüne düşmüş uyukluyordu.

"Çok yorgunum. "

" Pijamaların nerde getireyim?"

Jongin dolabını işaret etti.
KyungSoo gardırobu açmasıyla dağınık dolap yüzünden yüzünü buruşturdu.

" Çok dağınıksın."

Jongin'den ses yoktu.
Dağınık kıyafetlerin arasından tanıdık kıyafetleri seçti.
Jongin'in kucağına koydu.

"Bunları giy tamam mı?
Ben gidiyorum. "

Jongin, KyungSoo'nun bileğinden tutup onu durdu.

"Gitmesen."

" Duş almam gerekiyor.
Sen de üzerini değiştir.
Kot pantolon uyumak için rahat değil."

" Sen giydir."

"Ne?"

" Sen giydir diyorum."

" Annen değilim ben senin.
Kendin giyecek yaştasın."

Jongin, önünde dikilen KyungSoo'ya sarıldı.

"Anne gibisin ama. Sıcaksın. Yumuşacıksın. Merhametlisin. Güzel yemek yapıyorsun.
Beni giydirsen, yıkasan, benimle uyusan. Hep elimden tutarak beni yürütsen. Karnımı doyursan. Okula götürür gibi işime götürsen.
İş yerindekiler canımı sıkınca sana şikayet etsem.
Sen de onlara kızsan.
Başımı soktuğum, beni koruyan sığınağım, evim olsan."

" Anneni mi özledin?"

" Sanırım. "

" İlk defa mı onlardan ayrı kalıyorsun"

"Evet."

KyungSoo, karnındaki başı okşadı.
Kollar onu daha çok sarmıştı.