Ayakta Duran Ölü Adam (Harry Styles FanFic.)

Son Not

Multide bir şarkı var onunla okuyabilirsiniz.

Edmond yavaş adımlarla yan yana sıralanmış, neredeyse bitişik iki mezara ilerledi. Akan gözyaşlarını zapt edemiyordu. Titreyen alt dudağını dişlerinin arasına alarak yakın arkadaşının mezarının önünde diz çöktü. Toprağını hasretle okşadı. Bakışları yanında kalan mezara döndü. Dizlerinin üzerinde o tarafa sürüklendi. Deri ceketinin cebindeki kağıdı çıkardı ve sesli bir şekilde okumaya başladı:

''Merhaba Harry. Sesimi son duyuşun adını haykırmam olsa da seninle bir kere daha konuşmak istedim. Edmond'ın bana bu konuda yardım edeceğini biliyorum, o yüzden şu an beni seslendiren o. Olur da ayrı yerlerde olursak diye yazıyorum bunları sana.''

Edmond dayanamadı, tekrar gözyaşları hızlıca yanaklarından süzülmeye başladı.

''Seninle ilk tanıştığım zamanlarda sosyopat bir adamın gelip hayatımı kökünden değiştireceğini söyleseler inanmazdım. Senin hayatını değiştirmeye çalışırken kendi hayatımdan taviz verdiğimi seninle en son barda öpüşürken polisleri görmemle anlamıştım. Hala ailemle ilgili olanları anlamış değilim ama sana ne olursa olsun güveniyorum.''

Edmond yutkundu ve yumruyu göndermek için biraz bekledi.

''Sen beni bıraktıktan sonra polisler beni buldu. Beni kokuşan bir hücreye kapattılar. Her ne kadar onlara suçsuz olduğumu söylesem de bana inanmadılar. Edd'i bir kere daha gördüm. Bana kin beslemiş olacak ki o da bana inanmadı. Senin dışında kimse bana inanmadı. Edmond'ın yanıma gelmesine izin vermediler, Edd böyle istemiş çünkü. Kolumu kırdım ve hastanede düzeltemedikleri için sol kolumu aldılar. Senin dokunduğun elim onun ucunda gitti Harry. Çok ağladım. Bunları yazarken de ağlamaya devam ediyorum. Saatlerce, günlerde tırnaklarımla duvarı kazıdım. Neden bilmiyorum ama oradaki doktorlardan biri bana psikolojimin bozulduğunu söyledi. Saçlarımı yoldum. Sonra oradaki iyi görevlilerden biri bana bir kalem ve bol bol kağıt verdi. Seni ne kadar çok sevdiğimi yazdım hepsine. Sonunda, bu mektubu yazdım. Bana kalemle kağıtları veren polise vereceğim ve Edmond'a ulaştırmasını rica edeceğim.

Çirkin görünüyorum. Kokuyorum ve bazı dişlerim düştü. Beni böyle de sevmezsin diye korkuyorum. Senin kanlı bedenin her gece rüyamda. Aslında uyanıkken de yanımdasın. Her zaman buradaydın. Canım yanıyor. Bu sana ulaşır mı bilmiyorum ama umarım ulaşır. Zayıfladım Harry. Daha da zayıfladım. Artık kendimi beğenmiyorum. Ben beğenmiyorsam sen nasıl beni beğeneceksin diye düşünürken etlerimi yoluyordum.

Böyle olmayı hak etmedim Harry. Sen de etmedin. Biz sadist bir adam tarafından yok olmayı hak etmedik. Şimdi ne yapıyor bilmiyorum ama umarım ölmüştür. Senin ardından Ava'yı da öldürdü. Onun kanları seninkilerle karıştı. O anı gördüm Harry. Senin alnında açılan koca deliği gördüm. İçim parçalandı Harry. Seni öyle görmek beni deliye döndürdü. Bu yüzden o doktoru haklı bulmaya başladım. Uykumda adını sayıklıyormuşum. Bu yüzden oradaki diğer suçlular benden rahatsız olduğunu söyledi. Beni yalnız olacağım bir yere aldılar. Daha da kötü oldum. Diğerlerini izlerken birkaç saniye de olsun seni unutuyordum. O koğuşa alındıktan sonra duvarlarda senin yüzün belirmeye başladı.

Hissettiklerim normal olmadığını anladığında polislerden biri bana bir çakı verdi. ve doğru kararı vermemi söyledi. Kendime onunla zarar vermedim. Senin dokunuşlarını bedenimde hissettiğim o geceye kadar. O gece yanına gelmeye karar verdim.''

Hıçkırıklarını saklamaya çalıştı Edmond. Canı fazla acıyordu arkadaşının acılarını düşündükçe. Onu oradan kurtaramadığı için acı çekiyordu.

''Hayatıma girdiğin için üzgünsen üzülme lütfen. Ben mutluyum. Seni her zaman seveceğim. Eğer gökyüzünde tekrar bir araya gelirsek beni tekrar sev lütfen. Aynı benim seni seveceğim gibi...''

Edmond kendi cümlelerini eklemek istedi. Kağıdını katladı ve tekrar cebine koydu.

''Orada beraber olduğunuzu biliyorum.'' dedi gökyüzüne bakarak. ''Harry, Shaina o çakı ile kendini öldürdü. Onu yıllar sonra tekrar orada gördüm. Dudaklarının üzerinde huzurlu bir gülümseme vardı. Gözleri açıktı ve hep yukarı bakıyordu. O toprağa gömülürken burada bir sen bir de ben vardım. Arkadaşları yoktu. Ne olduğunu bilmiyorlardı. Onlara anlatmadım ve öğrenmelerine izin verdim. Sonra burada sizi sonsuza kadar yalnız bırakmak üzere gittim. Ama dün bir polis bana bu kağıdı verdi evime gelip. Okuduktan sonra ağladım ve bunları bilmeye hakkın olduğunu düşündüm.

Shaina'nın ölüyken bile o mutlu ifadesi aklımdan çıkmıyor. Senin yanında olma şansı olduğu için mutluydu, bunu biliyorum. Şimdi orada seninle birlikte. Onu tekrar sev. Bunu hak ediyor.''

Ayağa kalktı hızlıca. Son bir kere araladı dudaklarını. ''Sizi rahatsız ettiysem özür dilerim. Orada mutluluklar.''

Arkasını döndü ve onları bir daha rahatsız etmemek üzere yavaşça arkasına bakmadan uzaklaştı...