" Romeo i Julia "

33

Grzebałam w talerzu małym widelczykiem aż usłyszałam podniesiony głos mojego ojca.

- Kamila?! Czy z tobą trzeba iść do lekarza?!

W jednej sekundzie zrozumiałam, że tak się skupiłam na Dawidzie, że nie słyszałam co do mnie mówili rodzice.

- Nie. - wydukałam po chwili dodając - Przepraszam.

Rozejrzałam się po talerzach leżących na stole i zapytałam " czy mogę opuścić jadalnie", na co moja mama lekko skinęła głową. Wstałam, zasunełam za sobą krzesełko i szybkim krokiem ruszyłam do pokoju. Usiadłam na łóżku i odblokowałam telefon. Wybrałam numer Kasi, jednak usłyszałam tylko kilka sygnałów i sekretarkę. Położyłam się i patrzałam w sufit.

Kaśka:
Otworzyłam oczy, przeciągnęłam się i wstałam. Rozejrzałam się po pokoju a mój wzrok zatrzymał się na Michale. Po czym spojrzałam na zegarek była 7:04. Mój brat nie obódził mnie na śniadanie i właśnie powinien wychodzić do pracy. Usłyszałam kroki, były coraz głośniejsze, aż wkońcu pukanie do drzwi mojego pokoju.

- Tak? - krzyknęłam.

- Wychodze. Będę po 18. Będziesz w domu? - zapytał Kacper.

- Nie wiem. Dzwoń jak coś. - wyjaśniłam.

- Wyjdziesz z tego pokoju? - zapytał zaniepokojonym głosem.

Uchyliłam drzwi od pokoju i wychyliłam się za nie.

- Dziękuję. - pocałował mnie w czoło po czym zszedł na dół i wyszedł z domu.

Zamknęłam drzwi, obróciłam się a przede mną stał blondyn.

- Bałaś się, że mnie zobaczy? - wpatrywał się we mnie.

- Tak. - odpowiedziałam bez wahania.

- Dlatego nie możemy się spotykać. - przybliżył się do mnie i oparł ściśniętą pięść o drzwi, drugą dłoń położył na moim biodrze.

- Powiedzmy. - patrzałam mu w oczy.

Pocałował mnie namiętnie, moje ręce powędrowały na jego kark, zaś jego wylondowały na moim tyłku. Złapał mnie i podniósł na pajączka, byliśmy oparci o drzwi. Powoli zaczął ściągać mi koszulkę.

Dawno nie było rozdziału. Mam nadzieję, że wam się spodoba. ;)