wings

1

Ik loop naar beneden. Precies zeventien jaar geleden kwam ik hier bij Manuela. Dus vandaag ben ik een soort van jarig aangezien niemand mijn verjaardag weet. Ze weten alleen mijn naam omdat dat op een zilveren plaatje stond aan een ketting. Dat stond aan de achterkant. Aan de voorkant is een engeltje gegraveerd. Niemand weet wat het betekent of waar ik vandaan kom. Of waar de ketting vandaan komt! Ze weten nog één ding. Ik was bijna een jaar toen ik hier werd achtergelaten. Dat was op een briefje geschreven. Maar verder helemaal niets!

Ik loop de woonkamer in. 'Verrassing' roepen alle kinderen.

Ik lach. Ze rennen naar me toe en omhelzen me. Er zijn allerlei kinderen in dit tehuis. Jongens, en meisjes, jong en "oud", baby of puber. Maakt niet uit. Er zijn heel veel verschillende kinderen hier. Ook zwarte en witte. En we zijn als een hecht gezin. Manuela loopt naar me toe en omhelst me. 'Gefeliciteerd met je achttiende verjaardag' zegt ze.

'Dank je' zeg ik.

Ze pakt mijn handen daarna. 'Als je weg wil' zegt ze 'dan ben je nu vrij om te gaan.'

'Nee, hoeft niet' zeg ik 'ik kan hier toch nooit lang wegblijven. Dat weet jij ook.'

Ze glimlacht, 'dus je blijft hier voor eeuwig?'

Ik lach, 'zolang het nodig is om jou te helpen. Misschien kan ik het wel van je overnemen als je te oud wordt.'

Ze glimlacht, 'dat zou ik heel fijn vinden liefje.'

Ik glimlach en we omhelzen elkaar nog eens. De hele dag zijn ze allemaal heel lief voor me. Ze bakken 's avonds pannenkoeken voor me. Ik ga die nacht weer naar de maan kijken vanuit mijn favoriete boom. Hij staat net buiten de tuin. Er is een open plek bij waar in de zomer altijd veel bloemen staan.

De maan is prachtig vanavond. Ik ben altijd al gefascineerd geweest over de maan en sterren. Sowieso over het heelal. Ik zou zo graag het heelal in gaan maar daar is een zware training voor nodig die ik niet zal overleven weet ik. Of in ieder geval geen zin in heb om die af te leggen. Ik ben niet zo sterk. Ik ben zwak en dat ben ik altijd al geweest. Dat heb ik ook geaccepteerd.

Maar ik ben wel super lenig. Gewoon van mezelf. Niemand heeft me dat aangeleerd. Ik vindt het zo fijn om lenig te zijn. je kan zo veel dingen die anderen niet kunnen. Meestal doen de kleintjes mee met me en zij zijn ook heel lenig.

Ik hoor iets achter me en kijk om. Er is niets. Er dwarrelt wel een veer naar beneden. Een zwarte veer. Ik vang hem en bekijk hem eens. Dit is een veer die veel groter is dan andere veren. Veel groter! Van wat voor een vogel zou deze zijn?

Ik hoor weer iets en kijk om me heen. Opeens wordt ik van de tak getrokken. Ik val op de grond omdat ik probeer los te komen. Ik steun op mijn armen en kijk op. Er landen twee figuren voor me. Het lijken vaag op engelen.

Ik probeer op te staan maar iemand duwt me op de grond. Er wordt een doek tegen mijn neus en mond aangeduwd. Ik val flauw.