wings

32

p.o.v Serafina

De volgende dag gaat mijn vader alle engelen trainen. Ik wil ook trainen maar dat mag niet. Volgens mijn vader hoort een prinses niet te kunnen vechten. Ze hoort sowieso geen onderdanen of anderen pijn te kunnen doen. Als koning of prins zorg je daarvoor. Maar Melody, Dahlicia en Ailisa mochten wel vechten! Nou ja... hun ouders weten het natuurlijk niet. Mijn vader wilde me gewon beschermen zei mijn moeder. Dat wist ik maar Mellan wilde mij en hij zou er dus alles aan doen om me te pakken te krijgen. Maakt niet uit hoe!

we hebben ook van de andere witte engelen gehoord die nog verscholen zaten dat Mellan alle zwarte engelen opdracht heeft gegeven om het bos te kappen en opzoek te gaan naar ondergedoken witte engelen. Dat doen ze door middel van dieren die alle berichten heen en weer brengen. Best wel slim eignelijk vind ik.

Maar nu zit ik in mijn kamer. Mijn ouders vinden het fijner dat ik er niet uitkom zodat ze weten waar ik ben en Mellan me onder geen enkele voorwaarde kan pakken. Maar als ik gewoon beneden blijf kan er toch niets gebeuren? Want als Mellan hier binnen kan dringen dan zal hij niet alleen mij laten meenemen maar ook mijn ouders. En natuurlijk ook de rest van de engelen.

Er word geklopt. 'Binnen' zeg ik.

Alydah komt binnen. 'Gaat het prinses' vraagt ze.

'Niet echt' zeg ik, 'ik word een soort van opgesloten door mijn ouders en ik mag mezelf niet eens leren verdedigen.'

'Prinsessen, koninginnen en andere dames van blauw bloed horen niet te kunnen vechten volgens de engelen. De rest van de dimensies heeft daar iets minder moeite mee dat de koninklijke dames kunnen vechten. Maar u zei zelfverdediging?'

'Ja tegen Mellan. Hij probeerde me aan te randen!'

'Dat snap ik prinses' zegt ze glimlachend.

Er zit iets sluws in die lach van haar. 'Ik heb een ideetje, gaat u mee?'

'Ik vertrouw die lach eigenlijk wel' zeg ik grijnzend terwijl ik opsta.

'We moeten stil zijn uw ouders mogen er niet achter komen.'

Ik knik en loop met haar mee naar de woonkamer. Ze wijst naar het luik. 'Prinses' zegt ze, 'we moeten even naar boven.'

'Omdat?'

'Omdat daar genoeg ruimte is om te oefenen en hier is dat niet zo.'

'Maar... mijn ouders hebben gezegd dat...'

'Gaat u nu wel opeens naar uw ouders luisteren?'

Ik vertrouw dit niet helemaal eigenlijk. Maar toch vlieg ik naar boven. Ik wacht boven op haar. ze neemt me een stukje mee het bos in en we komen op een open plek. Maar we zijn niet alleen. Er staan een heleboel zwarte engelen. Ik wil wegvliegen maar mijn armen worden op mijn rug gedraaid en iemand fluistert in mijn hoor. 'Hallo Sera.'

Die stem ken ik maar al te goed. 'M-m-Mellan.'