wings

30

A/N wattpad is weer eens aan het tegenwerken bij mij. Dit verhaal eindigt met dat de ouders van Serafina haar een kus geven en weggaan. Dus als je dat niet kan zien laat dit even weten want dan ga ik dat even fixen vanmiddag. Xxx Maitje
----------------------------------------------------------
'Mijn naam is Ailisa Sire' zegt Ailisa met een buiging.

'Mijn naam is Dahlicia' zegt Dahlicia ook met een buiging, 'en dit is Snow. Mijn draakie.'

Snow buigt zijn hoofd een beetje. 'Mijn naam is Melody' zegt ze met een buiging.

'Mijn naam is Dimitri' zegt Dimitri met een buiging.

'Mijn naam is David' zegt David met een buging.

'En Merijn' zegt Dimitri, 'is boven in het meer.'

'Daar gaan we iets tegen doen' zegt mijn vader, 'wacht heel even.'

Hij loopt weg. Ik kijk mijn moeder aan, 'wat gaat hij doen?'

'Ervoor zorgen dat, Merijn heette hij toch?'

We knikken. 'Hier beneden kan zijn' zegt ze.

Ik knik, 'net zoals in hun schuilplaats.'

Mijn vader komt teruglopen. 'David, Dimtri ga even mee met twee wachters dan weet Merijn dat de wachters te vertrouwen zijn.'

David en Dimitri knikken en lopen met twee wachters mee. 'Goed' zegt mijn vader, 'ga zitten.'

We gaan op een bank zitten. Florian is gespannen zie ik. 'Florian' zeg ik 'ontspan.'

'Hoe kan ik dat doen als ik weet dat als ik één stap binnen mijn eigen land zet mijn broer me zal vermoorden.'

'Je zei dat...'

'Ik blijf maar als mijn broer erachter komt waar we zijn vermoord hij me persoonlijk.'

'Waarom zou hij?'

'Weet je nog wat hij zei? Jij blijft in het paleis. Hij heeft er toch alles aan gedaan om je daar te houden?'

Ik knik langzaam, 'zo ongeveer.'

'Wat deed hij' vraagt mijn moeder.

'Hij sloot me op in zijn kamer.'

'En hij rande je bijna aan' sist mijn vader.

'Hij deed wat' roept Ailisa.

Ik krimp een beetje ineen. 'Hij scheurde mijn shirt kapot en toen kwam zijn raadgever die zei dat ze iets hadden' zeg ik.

'Iets hadden' vraagt Melody.

'Ja, ik denk dat het ging om mijn ouders en de koninklijke garde.'

Mijn ouders knikken. 'Dat kan best' zegt mijn vader, 'we laten nogal wat veren los als we zenuwachtig zijn.'

Ik knik, 'ook weer iets nieuws geleerd vandaag maar... hij scheurde mijn shirt kapot en liet me achter in zijn kamer. Toen hij terug kwam zei ik dat hij me moest opsluiten in een kooi. Dat deed hij en toen kwam Florian erachter en ging praten met hem.'

'Niet echt praten' zegt Florian, 'meer schreeuwen dat hij normaal moest doen tegen je. Maar het is mijn broer en die is net zoals mijn vader gek.'

'Zeg dat wel' mompelt mijn vader.

'Ludovic' roept mijn moeder verontwaardigd.

'Hij zegt het toch zelf.'

Mijn moeder zucht. 'En hoe kwam u uit de kooi' vroeg Dahlicia, 'prinses?'

'O ja... Mellan liet me naar de troonzaal brengen door een wachter en daar zei hij dat hij me meer wilde aanranden dan verkrachten. En Florian beschermde me tegen Mellan. Ze vochten en Florian sloeg zijn broer, per ongeluk, tegen zijn hoofd dus was hij bewusteloos. En ik had ondertussen iedereen bevrijd uit de kooien. En toen gingen we naar jullie.'

Ailisa snuift. 'Ik ben blij dat ze haar boog niet heeft nu' hoor ik achter me.

We kijken richting het geluid. Dimitri en David staan bij de opening. Ze dragen Merijn. 'Wees inderdaad maar blij Dimitri' zegt Ailisa, 'je kan Merijn niet opeens loslaten om weg te duiken voor de pijlen.'

Dimitri grijnst. 'Daarom zeg ik het toch ook.'

Ailisa staat op en sprint op hem af. 'Ailisa' roept David, 'laat hem!'

'Zijn die twee altijd zo' vraagt mijn vader zacht. Ik, Dahlicia en Melody knikken. 'Net jij en je zusje' zegt mijn moeder, 'Lud.'

Mijn vader draait zijn hoofd langzaam naar haar toe en houd hem iets schuin. 'Wat schat?'

'Niets liefie.'

'Of die twee' zegt Melody.

Dahlicia en ik beginnen te lachen. De hele middag praten we door en Florian ontspant zich steeds meer. 's Avonds eten we weer hetzelfde als dat ik bij David en de rest at. We vertellen hoe we het hebben genoemd en mijn vader vond het een goed idee. Mijn ouders willen me 's avonds nog even alleen met mijn praten. Dat doen ze in mijn kamer. Het is een megamooie kamer. Het is een best grote kamer met een hemelbed. Het hembelbed is van hout wat eigenlijk niet is bewerkt. Er liggen wat dons dekens op het bed. Het bed nodigt je eigenlijk uit om te gaan liggen! Ik kijk mijn ouders aan. 'Vertel' zeg ik.

'Heeft Mellan je echt geen pijn gedaan' vraagt mijn vader.

'Heel even. Dat was toen hij dat nodig vond anders konden mijn vleugels er niet uit komen.'

'Dat is niet ernstig' zegt mijn moeder, 'het neemt de pijn echt weg als je een klein sneetje maakt.'

Ik knik. 'Maar verder niet?'

'Nee.'

Ze knikken. Mijn moeder glimlacht, 'ga maar slapen liefje. Je bent vast moe door alles wat er vandaag is gebeurd.'

Ik haal mijn schouders op. 'Een beetje.'

Ze geven beide een kus op mijn voorhoofd en daarna gaan ze weg. Ik plof neer op het bed en val al snel in slaap.