wings

23

twee dagen later voel ik me al een stuk beter. Mellan was echt iedere dag bij me. Wat me verbaasde. Het hoefde toch niet? Waarom was hij hier? Nu wordt ik weer wakker. Mellan staat bij zijn kledingkast. Hij trekt zijn shirt uit. Eigenlijk is hij best wel gespierd. Wat?! Sera roep ik tegen mezelf, wat denk je wel niet?! Hij heeft je laten ontvoeren! En ook heeft hij je nog eens bijna willen verkrachten! Mellan draait zich om. Hij heeft nog steeds geen shirt aan. 'Wakker' vraagt hij.

Ik sla mijn ogen neer en knik. Hij grijnst, 'you liked the view?'

Ik haal mijn schouders op, 'ieder meisje staart naar een jongen als die gespierd is.'

Hij knikt langzaam. 'Je hebt een punt.'

Hij trekt een T-shirt aan en gaat op het bed zitten. Ik ga rechtop zitten. 'Dus' zegt hij 'hoe voel je je vandaag?'

'Goed' zeg ik 'beter dan eergisteren.'

Hij knikt, 'mooi zo. Klopt het dat je van de week aan het huilen was en mijn broer hier kwam?'

Ik sla mijn ogen neer en knik. 'Dat klopt.'

'Waarom' vraagt hij.

Ik kijk hem aan. 'Gewoon' zeg ik 'je... je wil... je wil me pijn doen.'

'Dat heb ik nooit gezegd. Ik wil dat je aan me gehoorzaamd.'

'Omdat?'

'Omdat ik je als mijn vrouw wil en je nu niet naar me luistert. je rent weg en daagt me uit.'

Iksla mijn ogen neer. 'Dus dat omkleden voor jou en in jouw kleding slapen moet twee weken lang' vraag ik.

Hij knikt, 'en eigenlijk is dat nodig want ik heb amper kleding voor je.'

'Ik weet wel waar we kleding kunnen halen' zeg ik.

'Waar dan?'

'Het tehuis.'

hij knikt, 'het kan. Maar niet nu want je bent nu nog ziek.'

Ik knik, 'dat weet ik.'

Hij knikt kort en staat op. 'wil je nu wel wat eten' vraagt hij.

Ik knik, 'graag.'

Hij loopt weg en zegt: 'loop niet weg alsjeblieft.'

'Zal ik niet doen' zeg ik.

Hij loopt weg. Hij was aardig! Hij deed aardig tegen me! Waarom deed hij dit?! Wat probeert hij te bereiken in hemelsnaam?! Probeert hij mijn vertrouwen te winnen? Of heeft Florian hem dit verteld? Dat moet wel! Hij zei dat hij met zijn broer zou praten als ik dat wilde. Maar ik had hem dat niet gevraagd!

Mijn gepieker wordt verstoord door de deur die opengaat. Mellan komt binnen met een dienblad met eten. Hij geeft me een kom soep. 'Dank je' zeg ik zacht.

Hij gaat weer op zijn bureaustoel zitten en ook hij begint met eten. Als we het ophebben zegt hij: 'als je beter bent gaan we naar dat tehuis.'

Ik kijk hem aan, 'omdat ik kleding nodig heb?'

Hij schud zijn hoofd, 'omdat ik het goed vind dat je ook je "familie" blijft zien.'

Ik knik, 'bedankt.'

Hij glimlacht kort. 'Wil je weer tekeken' vraagt hij.

Ik knik, 'graag.'

Hij geeft me het kladblok. Ik begin weer met tekenen. In de avond eten we weer in zijn kamer. De dokter komt ook nog even. Hij verteld me dat ik over twee dagen de kamer wel weer uit mag omdat dan het virus wel is verdwenen van mijn lichaam.