wings

25

Deze engelen heb ik nog niet eerder ontmoet! Waar komen zij vandaan?! En hoe wisten ze dat we hier waren?! 'Koning Mellan' zegt een engel, 'geef ons prinses Serafina en we vallen u niet aan.'

'Aanvallen?! Laat me niet lachen!'

'Goed dan, mannen!'

De engelen rennen naar ons toe. Ik trek me los en wordt meegetrokken door een witte engel. 'Hey' zeg ik 'ik ga echt wel mee hoor!'

Hij kijkt me even aan. De man die het bevel gaf komt aanvliegen. 'Prinses' zegt hij 'u moet mee vliegen.'

'Zal ik doen, waarheen?'

'Vlieg maar mee' zegt hij.

Ik vlieg achter ze aan naar een open plek. Ze gaan iets achter me staan. Ik draai me om, 'en waarom ben ik hier als ik vragen mag.'

'Draait u even om prinses.'

Ik draai me om. Er staan twee engelen aan de rand van het open veld. Maar niet zomaar twee engelen. Volgens Mellan zijn dat mijn ouders. De vrouw glimlacht en loopt een beetje naar me toe. 'Hallo liefje' zegt ze, 'weet je wie we zijn?'

'Volgens degene die me liet ontvoeren mijn ouders.'

Ze glimlacht, 'dat klopt liefje. Het spijt ons dat we je niet bij ons konden houden maar... dat wilden we niet. we wilden dat je een... een...'

Ik omhels haar. Ze is even verbaasd maar dan slaat ze haar armen om me heen. Ik kijk even naar de man. Hij is naar ons toe komen lopen en glimlacht. Hij slaat zijn armen om ons heen. Alle drie zakken we op onze knieën. Zo blijven we even zitten. Dan laten we elkaar los. Mijn moeder pakt mijn gezicht tussen haar handen. 'O liefje' zegt ze 'het spijt ons zo.'

'Het maakt niet uit' zeg ik 'ik had een goede jeugd zonder zorgen en nu weet ik toch alles.'

Ze glimlachen. 'We hebben geen enkele dag geleefd zonder aan jou te denken' zegt mijn vader, 'echt... iedere dag. Achttien jaar lang dat is dus...'

'Ik snap het' zeg ik, 'en wat gaan we nu doen? Mellan doet er alles aan om mij in het kasteel te houden.'

Ze knikken, 'dat weten we. We... je moet met ons mee.'

'En de rest in zijn kasteel achterlaten?! Dat kan ik niet doen. Mellan denkt dat ze liegen! Allemaal. Zelfs... zelfs' ik sla mijn ogen neer 'zelfs de onschuldigen. Hij zal vast denken dat er een verrader is.'

Ik kijk ze aan, 'hoe wisten jullie dat ik hier zou zijn?'

'Er is inderdaad een verrader in het kasteel' zegt mijn vader, 'maar je moet mee met ons. Anders doet hij je iets aan.'

Ik knik langzaam en zeg: 'maar dat kan ik niet. Ik wil wel maar ik kan het niet.'

Mijn moeder kijkt mijn vader aan. 'Schat' zegt ze 'we kunnen haar niet dwingen. Dat weet jij ook heel goed.'

'Ja' zegt mijn vader, 'maar Mellan zal haar pijn doen.'

'Sera' hoor ik Mellan roepen.

'Sire' zeggen de twee engelen, 'we moeten echt weg.'

'Maar' zegt mijn moeder.

'Ga' zeg ik 'snel. Ik houd hem op.'

'Maar...' zegt mijn moeder weer.

'Alsjeblieft' zeg ik, 'er zal me niets overkomen.'

Mijn ouders geven nog een snel een kus op mijn hand en daarna gaan ze snel weg. Ik sta op. De andere engelen gaan ook mee.

Mellan vliegt me opeens omver. 'Sera' sist hij, 'waar zijn ze?!'

'Weet ik niet' zeg ik, 'echt niet!'

'Met wie praatte je?'

'De wachters. Ze vertelden me dat mijn ouders in leven zijn.'

'Zeiden ze waar?'

'Nee.'

'We gaan terug. Nu! En jij komt het paleis niet meer uit!'

Hij trekt me omhoog en trekt me al vliegend mee naar het paleis. Ik wil me los trekken maar dat lukt niet. Ik wil niet weer worden opgesloten! Hij gooit me in zijn kamer en sluit me op. Na een hele tijd komt hij terug. Hij is nog steeds kwaad. Ik zit op de grond met mijn rug tegen het bed aan. Ik staar naar buiten. Ik krimp ineen wanneer hij de deur dichtgooit. 'Sta op' beveelt hij.

Ik sta op en kijk hem bang aan. 'Hier' sist hij boos.

Ik loop naar hem toe en hij pakt me ruw beet. 'Kleed je uit' sist hij.

'We... we... we gaan slapen?'

'Ja' sist hij, 'en die straf gaat een weekje langer door, duidelijk?'

Ik knik en trek me voorzichtig los. Ik kleed me uit voor hem. Hij loopt naar zijn kast en pakt een T-shirt eruit. hij trekt die over mijn hoofd en daarna duwt hij me op het bed. Hij kleed zich ook om. Ik lig met mijn rug naar hem toe en kijk naar de deur. Hij gaat achter me liggen en legt zijn vleugel weer over me heen. Zo vallen we in slaap.