wings

17

p.o.v Serafina

Ik wordt wakker in een witte kamer. Ik lig op een zacht groot bed. De lakens en kussens zijn wit. Ik kijk om me heen. In de kooi staat ook nog een lage witte kledingkast. Er staat ook een bank in de hoek zodat je uit het raam kijkt. De tralies hebben trouwens mooi gouden bogen en bloemen erop.

De kooi staat ongeveer twee meter van de zijmuren af. En hij staat weer een meter van het glas af. De achterwand is namelijk het grootste gedeelte van glas.

De deur gaat open. Ik kijk naar de deur. Mellan komt binnen. Hij grijnst, 'hallo Sera.'

Ik slik en krimp iets ineen. Hij loopt naar de tralies. Ik blijf zitten waar ik zit. 'Dus' zegt hij 'hoe gaat het?'

'Hoe bedoel je' vraag ik verbaasd.

'Je bleef bewusteloos liggen. Heb je ergens pijn?'

Ik schud mijn hoofd. 'Nee.'

'Mooi' zegt hij terwijl hij de deur opent en naar binnen stapt. Ik schuif iets naar achter. Hij grinnikt, 'ik doe toch niets?'

'Maar je wil wel' zeg ik zacht.

Hij grijnst en loopt naar me toe. Hij pakt mijn polsen beet en trekt me naar zich toe. 'Maar ik doe niets' zegt hij, 'toch?'

Ik knik zachtjes. 'Goed' zegt hij 'wil jij me dan wel vertellen waar de anderen precies zijn?'

'Dat weet ik niet. David nam me...'

'David? De engel?'

Ik bijt op mijn lip. 'Hij... hij heeft je zijn naam niet gezegd?'

'Nee, maar dankzij jou weet ik nu hoe hij heet.'

Ik sla mijn ogen neer. Wat was ik stom! Natuurlijk had David zijn naam niet gezegd! Mellan tilt mijn kin op zodat ik hem aankijk. 'Ga verder... hij nam je mee?'

'Ja, alleen vandaag waren we uit de schuilplaats en het ligt ergens in het bos maar ik weet niet waar.'

'Mmh. Nou ja... we gaan ze toch wel vinden. O en je verdient weer straf.'

'Straf?'

'Ja, je sloop mijn kamer uit terwijl ik had gezegd dat je daar moest blijven.'

Ik sla mijn ogen neer, 'wat wordt mijn straf?'

'Je mag weer kiezen. Of je slaapt in deze kooi met je vleugels samengebonden of je slaapt bij mij in iets wat ik uitkies.'

'Het is kleding toch?'

Hij knikt, 'ja. En je slaapt daar twee weken in.'

Ik zucht diep. 'Ik zal bij je slapen.'

'Mooi' zegt hij grijnzend, 'dan gaan we nu naar de witties. Of nee wacht. Ik laat de witties naar de troonzaal brengen.'

Ik knik. Hij trekt me mee naar buiten. 'O en trouwens' zegt hij 'één verkeerde zet en jij slaapt hier maar wel in het gene wat ik uitkies.'

Ik knik. hij trekt me mee naar de troonzaal. Hij laat wat mannen de witties halen. Hij gaat voor de troon staan en houd mijn pols vast. De witte engelen worden binnengeduwd. Alydah bijt op haar lip. 'O nee' fluistert ze.

Mellan grijnst en zegt: 'o ja. Ik heb Sera weer terug. En een andere witte engel zit ook opgesloten.'

'Nee hoor' zegt iemand, 'ik ben hier.'

Het is David. 'O ja' zegt Mellan 'David.'

David kijkt even naar mij. 'Het spijt me' zeg ik 'ik versprak me David.'

David knikt langzaam, 'het maakt niet uit prinses. Hij was er ooit wel achter gekomen.'

Mellan grinnikt, 'inderdaad. Maar nu... eigenlijk verdient iedereen in deze ruimte straf witties.'

'Die straf is' vraagt Alydah.

'Jullie vleugels zullen worden samengebonden' zegt Mellan 'voor een week lang.'

'Een week' vragen ze tegelijk.

'Ja' zegt Mellan 'jullie probeerden te ontsnappen. Dus of jullie ondergaan dit of het kan best pijnlijk worden.'

David vliegt een stukje omhoog, 'probeer me maar te pakken dan koninkje.'

Mellan laat me los en vliegt razendsnel op David af. Ze pakken elkaars handen beet en proberen elkaar weg te duwen. Mellan is net iets sterker en kan David tegen de muur duwen. 'Bind ze bij elkaar' sist Mellan.

Wat engelen binden de vleugels van de witten bij elkaar. 'Ook van haar Sire' vraagt een zwarte engel.

'Nee Maxwell' zegt Mellan terwijl hij David aan het vastbinden is, 'zij niet. Zij heeft haar eigen straf al gekozen.'

'Die is' vraagt David kwaad.

'Dezelfde straf die hij me eerder gaf' zeg ik.

David kijkt mij aan, 'daar koos je zelf voor?'

Ik sla mijn ogen neer en knik langzaam. 'Breng ze weer weg' zegt Mellan 'behalve zij en David hier.'

De mannen brengen de rest van de witties weg. Mellan duwt David op zijn knieën voor de trappen naar de troon. Mellan gaat op de troon zitten. Ik sta nog steeds naast de troon. 'Goed' zegt Mellan 'ik geef je nog één kans David. Waar is de rest?'

'Nogmaals... welke rest bedoel je precies?'

Mellan zucht, 'je weet wie ik bedoel. De andere wezens die haar zouden weghouden van mij.'

'Zoals ik al zei... dat zeg ik niet.'

'Sera, loog je?'

'Over?'

'Hoe vaak je buiten bent geweest?'

'Nee.'

'Goed, David hoe vaak nam je haar mee naar buiten?'

'Twee keer.'

'Sera, jij zei één keer.'

Ik sla mijn ogen neer en knik. 'Goed ik loog' zeg ik 'het spijt me. Wat is mijn straf?'

'Nog geen. Je weet wel waar die schuilplaats is hé?'

Ik sla mijn ogen neer en knik. 'Waar ligt het Sera' vraagt Mellan terwijl hij opstaat.

'Dat... dat kan ik niet vertellen.'

'Kun je het laten zien?'

'Misschien.'

'Ja dus... wachters!'

Er komen twee mannen binnen. 'Sluit hem op' beveelt Mellan.