Jacob's POV
Nasa tapat ako ngayon ng hospital room ni Ice. Hindi ko alam kung ano ba ang mararamdaman ko, pag nagkita kame. Pag nakita nya ako. Pag kinatakutan nya ako. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko pag-nangyari ang mga bagay na yun. Tatlong araw din akong nag-isip. Pinag-isipan kong mabuti kung paano ako hihingi ng tawad. Kung paano ko sasabihin sa kanya na ako ang ama nya. Kung itatakwil nya ba ako o hindi. Ang weird lang isipin na pati yung bagay na yun kelangan pang umabot ng tatlong araw para lamang mapag-isipan ko.
"What are you doing here?" Nabalik ako sa wisyo ko ng marinig ko ang maliit pero puno ng galit at kalamigan na boses ng isang batang lalake sa gilid ko. I look intently into his eyes, and I suddenly saw mine. Bakit ngayon ko lang napansin na halos lahat ng feature ng nilalang sa harapan ko ay mula talaga sa akin at hindi kay Justice?
"I said, what are you doing here? Do you plan to hurt my sister once again?" He ask. Gusto kong mapangiti dahil, kahit napaka-liit nya napakatapang nya parin.
"That's not what I want." I said calmly or should I say shyly.
"Don't you worry Mister. Mama, papa, Ice and I will leave you at peace soon. Just wait for a little while. Just until my sister is fine, and then we will go far away from you." He said. Nataranta naman ako sa sinabi nya. Anong ibig nyang sabihin?? Plano nanaman ba ni Yue na ilayo sa akin ang mga anak ko?? No! I can't let that happen! Not now. Tumingin ako kay Tice. I saw him holding back his tears.
"Tice" I said. Wala ng ibang salita pa ang gustong lumabas sa labi ko kundi ang pangalan nya lang.
"I hate knowing that you're my dad you know?" Nabigla ako sa sinabi nya, pero mas higit na nasaktan ako sa narinig ko.
"How--" he cut me off.
"I heard lolo and lola talking. I wanted to ask papa, first but I think I don't have to do that anymore. Cause, by the way you're trying to ask me, I think that's the truth." His tears fell. But he manage to wipe it all away.
"Tice, I didn't know that you're my son. That Ice is my child too." I said. I tried going near him but he suddenly stopped me for doing so.
" Don't go near me. Please. I can't accept you as my father, so stop in there and just leave us all alone please." Kung naging babae lang ako at ito ang narinig ko sa anak ko, siguro hinimatay na ako sa sobrang sakit at sama ng loob na nararamdaman ko. Pinagkaitan ako ng masayang lovelife noon. Pinagkaitan ako ng chance na makasama yung babaeng mahal ko noon. Pinagkaitan ako na makasama si Yue nung nagbubuntis sya. Pinagkaitan ako ng karapatan para malaman na may anak ako. Ngayon pinagkakaitan ako ng sarili kong anak ng chance na kilalanin sila, makasama sila, mahalin sila, bumawi sa kanila, at humingi ng kapatawaran sa kanila. Shit! anong klaseng buhay ba ang nasalo ko??

BINABASA MO ANG
Within the Month
RomanceI fell in love with them I only see future with him. I feel nothing for him. But he keeps on hurting me. And he keeps on secretly loving me. He left me with broken heart. But he fixed it with love and purity. I know I loved him deep within my heart...