Özgürlüğün Peşinde

Bölüm 1

Medya da giyindikleri . Yazım hatası olabilir şimdiden özür dilerim

Şilo yüzümü yalarken gözlerimi açtım ve şiloyu kendimden uzaklaştırdıktan sonra ona dönüp koca bir öpücük kondurdum .

Bu benim köpeğim şilo . Aynı yaştayız . Ben doğduğum da babam bu köpeği almış ve annem hem beni hem onu büyütmüş. Çocukluğum bu şirin köpekle geçmişti . Hayatımda ki en önemli yere sahip olmuştu bu şirin canlı .

Yataktan kalktım ve lavaboya gittim . Her sabah olduğu gibi özel işlerimi halledip elimi yüzümü yıkadım .Dudak , vücut ve el yüz kremimi sürüp saçlarımı taradım .

Dolabımın başına geçip elime ilk gelen şort ve gömleği alıp giyindim . Koluma her zaman taktığım saatimi taktım . Kolye ve bileziğimi de takıp çantamı alarak odadan çıktım .

Annemin elinde her zaman seminere giderken aldığı çiçekli çanta vardı . Bugün antalyaya seminere gidiyordu . Zaten evde durduğu sayılı zaman dilimlerinde de çalışma odasında iş başında oluyordu .

Babamda genelde holdingte işleriyle uğraşıyor bazen eve iş getiriyordu . Getirmediği zamanlarda da benimle zaman geçirmeye çalışıyordu . Tabi ben evdeysem ya da çok önemli sınavlarım yoksa .

Yani anlayacağınız işkolik bir ailem vardı . Ama zaten üniversite okuyordum ve onların işleriyle ya da evde olup olmamaları pek önemli değildi . Babam beni en iyi hukuk kolejine yazdırmıştı gerisi bana kalmıştı değil mi .

Yavaş yavaş avukat olma yolunda ilerliyordum . Mutfağa gittim ve mısır gevreğiyle sütü çıkardım . Yedikten sonra kalkıp babamın yanına gittim .

"Baba kredi kartımı kapatmıştık çalındığı için hani . Param yok benim " dedim . Evet kredi kartımın bir kopyası hazırlanmış ve çalınmıştı . Babam da kredi kartımı kapattırmış ve bana tekrar kredi kartı açtırmayacağını söylemişti .

Cebinden bir 500'lük çıkarıp bana verdi . Gülümseyip yanağına bir öpücük kondurdum ve evden çıkıp arabama doğru ilerledim .

Arabama binip emniyet kemerimi taktıktan sonra arabayı çalıştırdım ve sürmeye başladım .

Şu ünlü Olsuzlar Koleji (üniversite) gidiyordum . Babam burada hukuk okumamı daha uygun bulmuştu . Yani bana öyle demişti ama gerçek nedeni bence nereye para harcayacağımı bilemiyorum o yüzden seni bu okula yazdırdımdı . Büyük ihtimal babamın aklına annem bu fikri sokmuştu .

Sonuçta ben çok büyük Karakayalar'ın kızıydım . En ünlü okullara gitmeli en iyi işe sahip olmalıydım .Babam ve annem kendi şirketim olması gerektiğini düşünüp şimdiden şirketim için en iyi mimarları tutmuşlardı .

Aslında hoşuma gitmiyor değildi ama ben kendi ayaklarım üzerinde durmak istiyordum . Hem benim şirketim olması bence saçmaydı . Sonuçta tek Karakaya kızı olarak babamın holdinginin ikinci koluydum .

Ya onlara bir şey olsaydı . Benim iki şirketi nasıl yöneteceğimi düşünüyorlardı acaba . Arabayı park edip indim ve kilitledim .

Siyah gözlüklerimi takıp okula doğru ilerlemeye başladım . "Mirayy" derin bir nefes vererek arkamdan bana seslenen kişiye döndüm .

Bir gün de onunla aynı anda şu okula girmeseydim ne olurdu yani .

Bu kişi kim mi ?
Tabi ki de gelecekte ki kocam .

Annemler bunun annesi ile biz doğduğumuzdan beri arkadaşlarmış . Çocukluk hatta bebeklik arkadaşıyız yani . Annem iki yıl önce aramızı yaptı . Her ne kadar birbirimizi aşk adı konacak kadar sevmesek de bizden önce bizim hayatımızın planlarını yapmışlardı .

"Günaydın" diyip yanıma geldiğinde her zaman ki gülücüklerimden birini yollayıp "sanada" dedim .

Gülümseyip "ilk ders ne" dedi . Omuz silktim . Aslında ders programından çok derslerle ilgileniyordum . Bu işi seçmende ki etki ailen mi derseniz sanırım karışmadıkları tek nokta buydu .

Dengesizlik bu olsa gerekti . Hayatımda ki şeylere karışmamalarını deli gibi istiyordum hâla da istiyorum ama ilk defa onların fikirlerini almak istemiştim .

Sizce avukat mı olayım olay yeri inceleme de mi çalışayım ?

İkisinin de verdiği tepki 'kendi hayatını kendin belirlersin tatlım' dı . İşte bu hayatın bana 'karışmamalarını istemiştin al sana karışmıyorlar ' deme şekliydi ...