De kracht van Tranen

13 ~Verstoord~

Enzo laat zijn krachten los en kijkt me aan in mijn ogen. Ik kijk niet weg en speel net zo hard met mijn kracht. Is dit wat hij wilde? Wilde hij wraak nemen omdat ik mijn kracht op hem gebruikt heb? Hoe ver wil hij gaan in zijn wraak? Ik zie dat hij zijn hand omhoog naar me doet en ik reageer snel door zijn hand vast te pakken. Als onze handen elkaar raken ontstaat een blauw licht. Ik kijk hem aan in zijn ogen. Ik laat alle energie naar mijn hand stralen. Dit was anders dan toen met Link. Het licht wordt steeds feller. Ineens wordt het licht wit en zie ik niks meer. Ook gaat er een verschrikkelijke pijnsteek via mijn arm naar de rest van mijn lichaam.Dan wordt alles zwart en voel ik de grond hard tegen mijn rug aan belanden.

*piep piep piep*. Versuft kijk ik om me heen. Ik lig in mijn bed en gewoon in mijn kamer. Was her maar een droom? Een hele rare droom dan wel. Wat was er vandaag ook al weer zo speciaal? O ja! Vannacht moeten Harm en ik het ritueel doen.
Ik voel de zenuwen voor vannacht weer opkomen. Als er ook maar iets fout gaat ben ik voor altijd mijn krachten kwijt. Harm, Enzo en Link trouwens ook. Hopelijk krijgen we geen stoorzender *kuch* PoesTijger *kuch* zodat we het rustig kunnen doen. Ik had blijkbaar mijn wekker veel ste vroeg gezet dus heb ik tenminste de tijd voordat ik naar school ga. Ik had gister nog even mijn boek uit de Cave gehaald zodat ik dat hoofdstuk nog een keer kon doorlezen. Ik zoek het boek in mijn kleding kast. Ik had het verstopt onder mijn vesten.
Huh? Ik weet toch zeker dat ik hem hier had neergelegd. Ik haal nog wat kleren uit mijn kast. Waar is dat boek heen? Ik had hem toch onder de vesten verstopt? Ik leg de kleren weer terug en kijk mijn kamer rond. Wacht. Had ik niet iets gelezen over mensen en voorwerpen opzoeken? Volgens mij wel. Hoe moest dat ook al weer? Ik denk diep na. Moest dat niet zo? Ik maak losse vuisten van mijn handen en en leg mijn polsen op elkaar voor me. Ik sluit mijn ogen en concentreer me op het boek. Het zwarte zicht van mijn oogleden verandert in beeld. Apart beeld. Ik zie mijn kamer, maar dan hebben alle voorwerpen dunne, blauwe lijntjes. Ook kan ik overal doorheen kijken. Ik draai me rustig om. Dan zie ik een blauw vlak dat op een boek lijkt. Ik loop erheen en open mijn ogen. Ik zie nog net blauw licht bij mijn handen verdwijnen. Ik kijk op naar waar ik net het boek zag liggen. Ik sta bij mijn boeken kast en haal wat boeken weg. Bingo! Mijn boek staat achter mijn schoolspullen zodat hij niet opvalt. Raar. Ik weer zeker dat ik hem daar niet heb neergelegd. Maar het moet wel. Wie anders weer van mijn boek af en als, wat heeft diegene eraan? Alleen met mijn soort kracht kan je hem openen. Ik stop het boek achter mijn schoolboeken zodat ik hem na school mee kan nemen. Ik doe mijn verdere ochtend routine en ga beneden eten. Ik zie een briefje op de keukentafel liggen.

Wij hebben veel vergaderingen in België voor ons werk. We overnachten daar op een camping. We zullen tot volgende week maandag middag daar zijn. Zullen in de avond terug komen. Geld ligt in het laatje zodat jullie eten kunnen bestellen. Ook mogen jullie bij een vriend logeren of vrienden in huis halen maar niet teveel.
Xxx mam en pap.

Lekker dan. Heb ik tenminste ook geen gezeur als ik zo laat thuis kom.
Door het zoeken van mijn boek was ik veel tijd verloren. Vandaag hebben we afgesproken om zelf naar school te gaan.
Als het tijd is pak ik mijn fiets en ga naar school. Ik blijf denken over die droom. Wat als Enzo dit echt doet om wraak te nemen? En was het wel een droom? Ik ben zo diep in gedachte dat ik niet door heb dat Femke voor me staat waardoor ik vol tegen haar aan loop. Ze wankelt en valt bijna. Snel pak ik haar bij haar middel zodat ze de grond niet raakt. Ik trek haar weer overeind en ze kijkt me aan. Ik merk dat ik super rood wordt van schaamte. 'Bedankt.' Zegt ze zacht. Ze wordt rood en kijkt weg. 'Voor het tegen je aanlopen?' Ik probeer haar zo neutraal mogelijk aan te kijken maar ik kan het niet laten om zacht te lachen. 'Nee. Dat je me opving. Je kon me ook gewoon laten vallen.'
'Waarom zou ik dat doen? Ik help graag mensen.'
'Bots je de volgende keer dan niet meer tegen me op? Dan zou je me echt helpen. Maar waar dacht je aan?' Nu komt het hoor. Ik moet tegenwoordig echt veel liegen zeg. 'Euuhh.' 'Laat ook maar. Dat gaat mij allemaal helemaal niks aan.' Zegt Femke. De bel gaat en we lopen naar het lokaal. Als ik wacht voor het lokaal komt Harm naast me staan. 'Probeer je zo de aandacht van Femke te trekken? Ik zou het anders aanpakken als je haar wilt.' Zegt hij. Hij heeft dus vanaf een afstandje staan kijken. Femke, die achter Harm staat, kijkt naar ons en wordt weer rood. 'Naar broekie dat je bent.' Fluister ik in zijn oor. Hij lacht zacht en dan mogen we het lokaal in. Weer een saaie dag te gaan.