De kracht van Tranen

22 ~Nieuwe kracht~

Ik rijd de Cave binnen en Link zet grote ogen op. 'Is dit jullie schuilplaats?' Vraagt hij voorzichtig. 'Ja. Maar schuilplaats? Wij noemen het meestal onze Hang-Out. We hebben ook een soort woonkamer en onze eigen kamer's.' Leg ik uit. 'Zo cool.' Zegt hij zacht. Ik stap uit en doe de deur voor Link open. Hij stapt voorzichtig uit en ik haal Harm uit de auto. Link doet de deur achter mij dicht en doet de auto op slot. We lopen naar de "woonkamer" en Link kijkt zijn ogen uit. 'Het is hier zo veel beter dan mijn hok.' Zegt Link een beetje verbaasd. Ik krijg een glimlach en til Harm op de bank. Uit de kast haal ik een EHBO koffer tevoorschijn om Harm's wond beter te verzorgen. Toen hij schoon was zag hij er toch wel weer wat dieper uit. Ik pak van dat ontsmettings spul en ontsmet de wond. Het bloed nog steeds dus ik doe wat verband om zijn hoofd heen. Achter me hoor ik Link lachen. 'Wat valt er te lachen?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Dat verband. Je doet het er echt om als een helm!' Lacht Link. Ik grijns. 'Anders blijft het niet goed zitten. En het is wel komisch hoe straks op straat al die mensen hem aan gaan staren van "wat heb jij gedaan?". Dat is wel leuk om van een afstandje te bekijken.' Grijns ik. 'Laat Harm dit maar niet horen. Straks durft hij niet eens meer met je om te gaan.' We lachen beide. 'Durft hij nu al niet dus er komt niet veel verschil.' Ik kijk naar Harm die met zijn hoofd weer op mijn schoot ligt. Dat zal wat fijner liggen dan met je hoofd op die hoge leuning. Dan zit je gelijk rechtop en krijg je kramp in je nek. Op Harm zijn gezicht staat een grijns. Die flikker is gewoon wakker! Ik praat gewoon door met Link terwijl ik gebaar dat Harm wakker is. Eerst kijkt Link me raar aan. Later begrijpt hij me gelukkig. 'Ik pak even wat drinken. Heb verschrikkelijke dorst.' Zegt Link terwijl hij knipoogt. Ik snap zijn bedoeling. 'Is goed. Pak je ook wat voor mij? Er staan wat flessen en bekers op die tafel daar achter.' Zeg ik terwijl ik wijs naar een tafel aan de andere kant van de tafel. Link knikt en schenkt twee bekers water in. Één zet hij voor mij tafel neer en met de ander gaat hij op een stoel zitten. Met mijn vrije hand haal ik een bubbel water uit de beker en haal hem richting ons. Met mijn gedachten haal ik een andere bubbel uit uit de beker die ik in de vorm van een haak maak. Ik laat het water richting een handdoek zweven en met de haak pak ik de handdoek op. De handdoek geef ik aan Link die moeite doet om zijn lach in te houden. Ik laat een klein beetje water op Link's hoofd vallen als waarschuwing. Hij kijkt me verontwaardigd aan en maakt zijn hoofd weer droog.
Ondertussen praat ik gewoon door met Link zodat het niet opvalt dat we iets doen of dat we door hebben dat hij gewoon wakker is. Ik laat de bel water boven Harm zweven. Link kijkt me afwachtend aan en maakt een gebaar waarmee hij "laat vallen" bedoelt. Ik kijk even naar Harm en schrik. Hij is bleek aan het worden. Heeft hij teveel bloed verloren? Plots ik voel dat mijn lichaam onder controle wordt genomen. Sowieso doet Link dat. Wie anders? Hij laat mijn hand bewegen in de hoop dat ik de controle verlies. Ik doe mijn best om controle te houden maar Link maakt het me erg moeilijk. Een seconde verlies ik controle en valt de bel op Harm's gezicht en dus ook op mijn broek. Harm schiet overeind en trekt een pijnlijk gezicht waarna hij naar zijn hoofd grijpt. Ik pak hem bij zijn schouders en trek hem weer terug op mijn benen. 'Jij houd maar even rust.' Lach ik terwijl ik de handdoek uit Link zijn handen probeer te pakken. Link houd hem net buiten handbereik zodat het voor mij onmogelijk is. Ik zucht en neem controle over Link en laar hem dichterbij komen zodat ik de handdoek wel uit zijn handen kan trekken. Voorzichtig maak ik het verband om Harm's hoofd zo droog mogelijk. Dan geef ik de handdoek aan Harm zodat hij zijn gezicht kan afdrogen. 'Hoe voel je je?' Vraag ik voor de zekerheid. 'Ik heb super veel hoofdpijn. Ben heel duizelig en eigenlijk doet mijn hele lichaam super veel pijn.' Antwoord Harm met pijn en veel moeite.
Aan zijn gezicht te zien doet zijn hoofd heel veel pijn. 'Wil je een pijnstiller?' Vraag ik aan Harm. Hij knikt voorzichtig. 'Link, mag ik dat kussen even?' Zeg ik terwijl ik wijs naar een kussen in een hoek. Link kijkt naar waar ik wijs en staat op. Hij geeft me het kussen aan en ik sta op. Harm's hoofd leg ik op het kussen neer zodat hij alsnog wat hoger ligt. Ik pak uit de EHBO koffer een stripje paracetamol en een glas water. Ik geef het aan Harm en hij doet voorzichtig een poging om wat rechter op te gaan zitten. Hij neemt twee paracetamol tabletten en slikt ze door met het water. Dan gaat Harm weer liggen. Ik vermoed omdat elke beweging pijn doet. 'Zou ik misschien je wond mogen zien? Als het ernstig is is het slim om even langs de huisarts te gaan.' Vraagt Link aan Harm. Waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht?! Dat is één van de eerste dingen waar ik naar had moeten kijken! Harm knikt dus Link loopt naar hem toe en wikkelt het verband van zijn hoofd af. Af en toe verkrampt Harm van de pijn. Als ik de wond kan zien zie ik dat het nog steeds bloed. Vandaar dat Harm ook zo bleek is. 'Jij bent hard op je hoofd gevallen. Het verbaasd me niks als je misschien een lichte hersenschudding hebt.' Ik kijk Link raar aan. Sinds wanneer weet hij iets van medische zorg af? 'Mag ik die EHBO kit eens Jeremy?' Vraagt Link aan mij. Ik sta op en haal de EHBO koffer voor Link. Link zoekt iets tussen de spullen en haalt er en soort doekje uit waar al zalf op zit voor de wond. Hij haalt het doekje uit de plastic en legt het voorzichtig op Harm's wond. Harm zet zijn tanden op elkaar en knijpt zijn ogen samen. Ik heb echt super veel medelijden met Harm. Link houd het doekje op zijn plek door zijn hand er voorzichtig op te leggen.
Link sluit zijn ogen en houd zijn hand nog steeds op Harm's hoofd. Langzaam zie ik Harm minder verkrampen en zelfs een beetje ontspannen. Blijkbaar wordt zijn pijn minder. Hoe kan dat zo ineens? Nu pas zie ik dat Link een beetje verkrampt en met zijn vrije hand af en toe naar zijn hoofd vast houd. Als ik kijk waar Link zijn hand heen brengt zie ik dat het de plek is waar bij Harm de wond zit, maar dan op zijn eigen hoofd. Link haalt zijn hand weg bij Harm en gooit het doekje in de prullenbak. Tot mijn verbazing is Harm's wond een stuk kleiner. Link mompelt iets onverstaanbaars en doet weer verband om zijn hoofd. Wel wat minder als wat ik deed. Van beide is te zien dat ze pijn hebben. Waarvan heeft Link ooit pijn? Als hij al pijn had, waarom zie ik dat nu pas? 'Link?' Link kijkt me aan. 'Heb je nu zo'n pijn?' Vraag ik voorzichtig. Hij wil knikken maar dat had hij beter niet kunnen doen. Zijn hand schiet naar zijn hoofd en zijn gezicht staat pijnlijk. 'Ja.' Antwoord hij dan maar. 'Waarvan dan?' 'Werkelijk waar, geen flauw idee.' Antwoord Link. Ik kijk hem raar aan. 'Je weet toch wel waardoor je zo'n pijn hebt? Het komt echt niet zomaar ineens aanzetten.' 'Weet ik veel. Het klikt raar, maar sinds ik Harm's wond heb verzorgd heb ik zo'n pijn.' Harm kijkt raar om naar Link. Ik denk diep na. Ik denk na over een logische verklaring.
Na even nadenken denk ik een logische verklaring te hebben. 'Link, wat was jou speciale kracht eigenlijk?'
'Euuhhm. Ja. Dat energie afpakken.' Ik denk na. Het kan zijn dat Link's andere speciale kracht pijn overnemen is. Ik weet het alleen niet zeker. Als we het nog een keer uitproberen en hetzelfde gebeurt weten we het zeker. Ik stroop mijn rechter mouw op zodat de blauwe plekken, die ik had gekregen toen ik deze week van de trap gevallen was, te zien zijn. 'Link? Zou je eens je hand op deze plekken willen houden en je erop concentreren?' Vraag ik aan Link. Link kijkt me raar aan maar doet dan toch wat ik vroeg. Hij legt zijn hand op de plekken die nog best gevoelig zijn.
Langzaam voel ik de pijn wegtrekken. Als Link zijn hand van de plekken afhaalt zijn ze zo goed als weg. Ik pak zijn rechter pols vast en stroop zijn mouw op. Zoals ik al had verwacht zaten er blauwe plekken. 'Zaten die er al?' Vraag ik aan Link. 'Euuhh. Nee.' Aan Link's stem is te horen dat hij pijn heeft. Ik heb best medelijden met hem op dit moment. 'Dat dacht ik al. Als nog een speciale kracht kan jij pijn overnemen van mensen.' Link lacht door zijn pijn heen. Ik sta op en pak een beker water en paracetamol die ik aan Link geef. Hij kijkt me dankbaar aan en slikt de paracetamol door. Zo zitten we nog een tijdje.
Ik kijk op mijn horloge die half vier aangeeft. Dan bedenk ik waar ik al een tijdje mee zit. Iets wat ik al een tijdje wil weten. Ik verzamel moed om het te vragen. 'Link?' Begin ik. Link kijkt me aan. Nu kan ik niet meer terug...

Wat gaat Jeremy vragen? Laat in de reacties achter wat je denkt! Ik ben benieuwd of iemand het raad.
En dan zeg ik..
Laters!