De kracht van Tranen

15 ~geheimen~

Nogmaals probeer ik mijn krachten uit. Waarom lukt het nou niet? Hebben we iets verkeerd gedaan? Dan merk ik pas dat Harm hard aan het lachen is op de bank. 'Wat heb je nou weer gedaan?' Vraag ik nog licht gestrest. Zorgt hij ervoor dat mijn krachten niet werken of hebben we echt iets verkeerd gedaan? 'Vertel op. Dit is niet grappig.' Zeur ik waardoor hij nog harder moet lachen. Wanneer hij eindelijk uitgelachen is doet hij zijn hand voor zich zodat ik zie dat hij iets aan het besturen is. Heeft Harm dan nog wel krachten? Hij kan mijn krachten toch niet blokkeren? Of wel soms? Hij laat zijn hand vallen. 'Probeer het nu nog eens.' Zegt hij nog lachend. Ik strek mijn arm weer uit naar het glas. Ik tril nog van de schrik dat ik dacht dat mijn krachten weg waren. Tot mijn grote opluchting komt er nu wel een bel omhoog. Ik heb mijn krachten nog. 'Flik dat niet nog een keer. Ik schrok me helemaal kapot.' Zeg ik zo geïrriteerd mogelijk. Het lukt aardig omdat ik door mijn moe zijn al niet echt kan lachen. 'Sorry hoor. Hoe vaak heb je wel niet grapjes bij mij uitgehaald met je krachten?' 'Weet ik. Maar dit was geen leuk grapje. Ik schrok me echt kapot. Ik dacht dat mijn krachten weg waren. Je weet dat ik er erg aan gehecht ben.' Zeg ik bijna voor het eerst serieus. 'En überhaupt. Sinds wanneer kun jij krachten blokken?' Vraag ik wat nieuwsgierig. 'Eerst gaan we eten. Daarna praten we even over dingen die zijn gebeurt en gaan we overleggen.' Dus pak ik de tas met spullen en leg hem op tafel neer. We pakken beide een plastic bord en mes die ik van thuis had meegenomen waar ik even snel langs ben gefietst. Ook haal ik de kleine kuipjes met beleg uit de tas. Als laatste pakken we beide een bolletje en beginnen te eten.
'Wacht! Horen wij nu niet op school te zitten?' Vraagt Harm ineens verschrikt. Ik doe net alsof ik er nu pas aan denk. 'Euuhh. En nu?' Vraagt Harm. 'Nu? Nu niks. Nu eten wij gewoon door, en als we morgen ook nog moe zijn mogen we ook nog thuis blijven.' Harm kijkt me onbegrijpend aan. 'Toen jij nog op één oor lag heb ik mijn moeder gevraagd of ze ons ziek wou melden. We mogen vandaag, en zo nodig morgen "ziek" zijn. In ons geval: rusten en vanmiddag discuceren over wat er is gebeurt vannacht.' Harm knikt en we eten weer verder.
Als het op is doen we het afval in de plastic tas zodat ik dat thuis makkelijk weg kan gooien. 'Leg nu maar wens uit. Hoe blokte jij mijn kracht?' Vraag ik weer. Hij heeft me erg nieuwsgierig gemaakt. 'Gewoon.' Antwoord hij grijnzend. Ik zucht diep. 'Wat heb ik nou aan jou?' Vraag ik terwijl ik hem aankijk. 'Als je gewoon hoofdstuk 48 leest, dan snap je het misschien iets meer.' Zegt hij uitdagend. Zuchtend draai ik me om en wil mijn boek uit mijn tas halen. 'Heb jij mijn boek?' Vraag ik verbaasd aan Harm als ik mijn tas onderste boven heb gehaald en het boek er niet uit komt. 'Nee. Wat zou ik daar mee moeten?' Hij kijkt me verbaasd aan. 'Je gaat me niet zeggen dat je hem kwijt bent.' Hij slaat zijn armen over elkaar en kijkt me aan alsof hij het niet geloofd. Toch voel ik ook vanaf hem lichte paniek komen. 'Dan zeg ik het niet.' Antwoord ik alsof het niet erg is dat hij weg is. Langzaam voel ik de stress van hem erger worden. Wat is het toch leuk dat ik gevoelens kan voelen. 'Jij bent echt zo'n Noob! Hoe kun je het boek nou kwijtraken?!' Ik moet een lach onderdrukken en verander snel mijn emotie naar bang. 'Wat als Enzo en Link hem hebben.' Zeg ik zo gestrest mogelijk. 'Jij enorme Noob! Als hun meer krachten onder controle krijgen hebben we het straks nog moeilijker om van hun te winnen!' 'Moet jij mij nodig een Noob noemen. Pak je eigen boek dan. Dan kan ik het ook lezen.' Zeg ik rustig. Hij kijkt me niet begrijpend aan en loopt naar zijn tas die hij vervolgens goed doorzoekt. Langzaam voel ik veel stress van hem wegvallen. 'Wat heb jij gedaan? Waar is mijn boek?' Vraagt hij nog steeds zoekend in zijn tas. Ondertussen loop ik zacht naar de beeldschermen. Zolang hij me nu nog niet ziet houd ik deze plek nog even geheim. Snel pak ik de boeken vanaf de spleet achter de beeldschermen. En zacht glip ik weer naar waar ik net stond. 'Ik kan tenminste ook iets aparts. Ik kan dingen laten verschijnen en verdwijnen.' Zeg ik zacht lachend. Hij draait zich om en ziet dan pas dat ik met de boeken in mijn handen sta. 'Waar haal jij die zo snel vandaan?' 'Jaaaa. Zou je wel willen weten he?'
'Eigenlijk wel ja.' Zegt hij terwijl hij zijn boek oprit mijn handen trekt. 'Kom je misschien ooit nog wel achter.' Zeg ik met een vals lachje. 'Wat een geheimen zeg. En ook zo veel onduidelijk heden. Als we nou even op papier schrijven over de punten waar we antwoord op willen.' Stelt Harm voor terwijl hij een notitieblok uit zijn tas haalt. Ik knik en we gaan op de bank zitten. 'Oké. Sowieso wat Link deed waardoor ik energie verloor. Ook hoe jij energie doorstoomde naar mij. Überhaupt wat die twee nou willen bereiken.' Zeg ik terwijl Harm druk aan het schrijven is. 'Ook over iets van toen jij even buiten bewustzijn was. En als je nou even niet zo snel praat kan ik ook wat schrijven.' Ik houd mijn mond al en wacht tot Harm klaar is.
Als hij eindelijk opkijkt van het papier geeft hij het aan mij. 'Lees even en als je zelf ook nog iets wil weten moet je het er onder schrijven.' Ik richt me op het papier. En schrijf er zelf ook een paar punten bij.