De kracht van Tranen

19 ~Vertel gewoon!~

Mijn telefoon trilt. Ik kijk wat er is en zie dat ik een appje van Harm heb.

Harm: Kom je zo naar school?
Jeremy: wanneer het tijd is zal ik komen. Ben je al op school dan?
Harm: bijna de halve klas is er. Onze klas was de enige klas waar niet tegen is verteld dat 1e en 2e uitvielen. Alleen kinderen met broer(tje)s of zus(je)s op deze school zijn nog thuis.😫
Jeremy: wauw! Ik zal je zo wel gezelschap geven.
Harm: dank je. Het is zo saai hier.😴
Jeremy: Ik vertrek over zo'n 10 minuten. Tot straks!👋🏼
Harm: Tot straks!👋🏼👋🏼

Ik zucht. Ik heb anders toch niks te doen. Ik pak mijn tas en trek mijn schoenen aan. Enzo kijkt me vragend aan. 'Waar ga jij heen?' 'School. Harm verveelt zich. Wij waren de enige klas waar niks regen is verteld.' 'Handig. Veel plezier met je extra school uren.' Lacht hij en gaat naar boven. Ik trek mijn jas aan en buiten pak ik mijn fiets. Op weg naar school.
Eenmaal op school parkeer ik mijn fiets in de bijna lege fietsenstalling. Op het schoolplein zie ik Harm en Link op een bankje zitten. Ze beginnen te zwaaien als ze mij zien. Lachend loop ik er heen. 'Ik wist niet dat jullie zo veel van school hielden.' Ik lach om de gezichten van de jongens. Ik word onder controle genomen en ik moet naar Link kijken. Ik krijg het super heet. Lachend laat hij me weer los. 'Haha. Erg leuk weer.' Ik kruis mijn armen en leg mijn handen op mijn schouders. Ik sluit mijn ogen en laat mezelf afkoelen. Dan open ik mijn ogen weer. 'Klaar? Dan wil ik je even onder vier ogen wat vragen.' Zegt Harm serieus. Ik kijk hem verbaasd aan en knik. 'We komen zo terug Link.' Zegt Harm nog voordat we naar de zijkant van de school lopen.
Ik ga met mijn rug tegen de muur aanleunen. Harm komt voor me staan. 'Vertrouw je me?' Vraagt hij. Ik kijk hem raar aan. 'Natuurlijk vertrouw ik je! Hoezo vraag je dat?' 'Als dat zo is. Vertel jij me dan maar eens over die droom waar je zo mee zit.' Ik ben stil. Enzo heeft het sowieso aan Harm vertelt. Leuk! Twee mesen die blijven zeuren over een droom. Ik ben bang dat als ik het tegen Harm vertel dat hij denkt dat ik hem niet vertrouw. 'Nou?' Dringt Harm aan. Hij klinkt een beetje geïrriteerd en boos. 'Gewoon. Over onze krachten, wat ik wel vaker doe.' 'Waarom zit je hier dan zo mee en voelt Enzo stress van jou als iemand er om vraagt?' 'Enzo voelt wel vaker dingen.' Ik kijk van hem weg en probeer wat te verzinnen. Hopeloos... Mijn gedachten staan op uit.
'Als het niks is kun je het me toch ook wel vertellen?' Zwaar geïrriteerde stem...
'Waarom vertrouw je me niet gewoon?' 'Omdat ik zeker weet dat je denkt dat ik je niet vertrouw als ik het vertel. Of dat ik bang voor je ben.' Mompel ik maar net verstaanbaar. 'Dat denk ik nu ook.' Kaatst hij naar me. Hij pakt mijn polsen vast. 'Vertel het gewoon!' Het gloeit een beetje. Ik kijk hem bang aan. Zoals in mijn droom...
'Je bent wel bang! Waarvoor? Vertel het me alsjeblieft!' Hoe geïrriteerder hij raakt, hoe heter zijn handen worden. Ik bijt zachtjes op mijn lip. Het begint pijn te doen. 'Laat me alsjeblieft los.' Zeg ik zacht. 'Niet voordat jij vertelt wat er is.' 'Dit! Laat me nu alsjeblieft los voordat hetzelfde gebeurt!' Zeg ik met dicht geknepen ogen van de pijn. Harm kijkt me raar aan en laat langzaam los. Ik kijk opgelucht naar mijn polsen. Ze zijn een beetje rood en verder niks. 'Leg het nou eens wat beter uit.' 'Kort samengevat.' Begin ik zuchtend. 'Jij en Link hebben ruzie. Ik geloof beide verhalen. Jij wordt boos op mij. Je pakt mijn polsen en je handen gloeien zo erg dat er behoorlijke brandwonden tot bloedens toe ontstaan. Je deed dat met je ogen en alles werd zwart.' 'Je weet dat ik dat toch nooit zou doen!' Verdedigd Harm zich. 'En net dan?' Ik doe mijn mouwen wat omhoog zodat je duidelijk kan zien dat het verbrand is. Harm kijkt naar de grond. Hij staat er verslagen bij. Uit medelijden sla ik een arm om zijn schouders. 'Het spijt me. Het was niet de bedoeling je pijn te doen.' Zegt hij zacht zodat ik het maar net kan verstaan. 'Is al goed. Morgen is die pijn wel weer weg.' Harm kijk me opgelucht aan. Hij wou me duidelijk niet kwijt. Zo staan we daar even. Ik haal me de hele droom weer voor me en zie en hoor alle details ook.
"IK HEB HET AL MOEILIJK! NIEMAND DIE ME GELOOFDE! JIJ WAS DE ENIGE! DE ENIGE DIE IK VERTROUWDE!" Hoor ik als laatste weer Harm zeggen. Dan is het beeld weer zwart en open ik mijn ogen. Ik kijk op en zie Link staan. Leunend tegen de muur staat hij vanaf een afstandje te kijken. Ik stoot Harm aan en knik onopvallend richting Link. 'Flikker.' Sist kHarm. Volgens mij heeft Link door dat we hem hebben gezien en hij komt onze kant op. 'Goed gesprek gehad?' Link grijnst terwijl hij het vertelt. 'Ja hoor.' Ik ben benieuwd wat hij gaat antwoorden. 'Waarover?' Vraagt hij zoals verwacht. 'Dat is niet voor jou katten oren bestemd.' Lach ik. 'Beginnen we weer Frieser?' Zucht Link. 'Nee. Geen zin in. Doen we een andere keer wel weer.' Link draait met zijn ogen.

Na een eeuwigheid gekletst te hebben gaat de bel. Ik heb serieus zitten wachten op de bel en ben blij dat de bel gaat. Ben ik ziek? Nee, ik verveelde me gewoon heel erg. We lopen met z'n drieën het gebouw binnen richting de lokalen. 'Wat hebben we eigenlijk en waar?' Vraagt Harm dan voorzichtig. 'Geen flauw idee.' Antwoord Link. 'Ziet iemand iemand uit de klas?' Ik kijk om me heen. Tussen de mensen massa zie ik Femke, Julie, Roos en Liselotte lopen. Snel pak ik de handen van Link en Harm vast en trek ze mee naar de meiden. De meiden kijken ons lachend aan. 'Weg kwijt jongens?' Lacht Femke. 'Nee, alleen in welk lokaal hebben we?' Liselotte zucht. 'Leer dat verdomde rooster eens uit je kop. Ik ben gewoon de enige hier die het onthoud. Maar als antwoord op je vraag, Scheikunde in 613.' 'Dank je Nerd.' Lacht Link. 'En ik ben er trots op ook!' Kaatst Liselotte eigenwijs terug. Meteen stopt Link met lachen. 'Wat een rust ineens. Moet ik vaker doen!' Lacht Liselotte nu. Ik kan het niet laten om zacht mee te lachen. Link kijkt me met een dodelijke blik aan waardoor ik nog harder moet lachen. Ondertussen zijn we al bijna bij het lokaal. Als we aankomen bij het goede lokaal komt de docent ook net aanlopen. In het lokaal gaan we midden achterin zitten. Daar kunnen Link, Harm en ik namelijk met z'n drieën naast elkaar zitten. De les begint en ik heb er nu al zo geen zin in.

Verdomme Harm. Altijd moet je mensen pijn doen!
Volgend hoofdstuk begint na een time swap. Volgend hoofdstuk speelt zich drie weken later af, op een woensdag.
En dan zeg ik...
Laters!