De kracht van Tranen

17 ~Hun verhaal~

Ik schiet overeind. Mijn shirt is kletsnat van het zweet en mijn ademhaling is zwaar. Gelukkig, het was maar een droom. Ik plof weer achterover in mijn bed. Ik krijg de rillingen als ik weer terug denk aan die droom. Langzaam word ik weer rustig. Als ik rustig ben zwaai ik mijn benen uit bed. Slapen lukt nu toch al niet meer. Ik kijk op de klok en zie dat het half vier 's nachts is. Ik pak mijn I-Pad van mijn bureau en ga weer in in bed liggen. Wat zal ik eens doen? Ik open de map spelletjes en kijk even waar ik zin in heb. Slither.io is wel leuk. Ik speel met de naam 'bruh', zoals altijd eigenlijk. Als ik spawn eet ik snel een paar cellen. Als er een hele grote worm voorbij en ik zet speed mode in en schiet ervoor. Gelukt! Ik eet maar een klein deel ervan omdat er veel andere wormen op af komen. Ik blijf nog even spelen tot er een klein wormpje voor me schiet. Balen! Zo speel ik nog een paar potjes tot mijn oogleden een beetje zwaar worden. Ik kijk op de klok en zie dat ik bijna een uur heb gespeeld. Ik leg mijn I-Pad op mijn nachtkastje en draai me nog een keer om. Zo val ik toch nog in een droomloze slaap.

Als ik mijn ogen open zijn de gordijnen in mijn kamer al open en staat er brood op mijn nachtkastje. Ik glimlach. Enzo kan wel aardig zijn. Volgens mij heeft hij spijt van donderdag nacht, anders zou hij dit nooit doen als hij naar school moet. Ik ga rechtop zitten en neem het bord op schoot.
Alles is op en ik leg het bord op de grond. Ik rek me even uit en stap mijn bed uit. Moe ben ik eigenlijk niet meer. Dat mag ook wel, als je bijna een hele dag slaapt. Ik wissel mijn pyjama in voor een spijkerbroek en een vest en breng mijn bord naar beneden. Ik doe de afwas in de vaatwasser en loop weer naar boven. Eenmaal boven start ik mijn computer op. Als hij eindelijk is opgestart check ik mijn mail en andere belangrijke dingen. Maar ik heb geen vrienden dus ik ben al snel klaar.
Ik besluit even MineCraft te spelen dus ik start het spel op. Eenmaal op MineCraft join ik een SkyWars team. Ik ben samen met 3 andere team 3. Ik speel het spel en kom in de eindstrijd met team 2. Zij worden ook nummer 2. Niemand zal ons verslaan! Een team maatje gaat even kijken hoe de andere ervoor staan. Ondertussen ben ik blokjes aan het verzamelen om daar zo heen te gaan. Ineens zie ik in de chat een paar keer "hahaha" en "kijk de tegenstanders". Ik loop ook naar het midden en kijk de andere. Dan moet ik ook lachen. Alle spelers hebben leather armour en sommige hebben een paar iron dingen. Wij hebben bijna allemaal full diamond of iron en iron sworden. Ook zijn er bij hun al twee mensen dood. Grote kans dat die de goede spullen hadden. Ik lees de chat en zie het andere team typen "als je ons op een originele manier dood maakt, dan geven wij ons over." Ik moet lachen en typ "even overleggen hoe. Momentje." En dan praten we in de team chat hoe we het gaan doen.

AltijdJeremy: heeft iemand een leuk idee?
Geertje_droons: lava? Of eraf duwen met de nieuwe 1.9?
PvpKiller: duwen!
PvpKiller: duwen!
PvpKiller: duwen!
JustWeird: I don't understand. Can someone explain me?
Jantje2005: Help! Ik kan geen Engels! Wel goed idee met het duwen. Wie legt het uit?
AltijdJeremy: ik leg wel uit. I'll explain. Wait a second.
JustWeird: thank Jeremy!
AltijdJeremy: if we have a good idea to kill the other team, we may do dat. So we think it's funny to puch them from thair island with 1.9.
JustWeird: thanks for explain. It's a good idea. Who's gone tell them?
Geertje_droons: I'll do. When Some of us says "GO!", then we go to thair island.
JustWeird: oké.

Wat lastig dat er een Engelse bij ons in het team zit. Ach ja, doe ik toch nog iets aan school. Zoals beloofd vertelt Geertje het aan het andere team en ze vinden het goed. Dus we typen "GO!" In de chat en bouwen een brug die kant op. Natuurlijk moet ik bouwen. Als we over de helft zijn wordt ik ineens geraakt door een pijl en val ik van de brug af. 'Huh?' Als ik dood ben blijkt alleen die Engelse over te zijn. Het andere team gaf zich dus niet zomaar over. Slimme tactiek moet ik wel zeggen. Snel typ ik ter informatie aan die Engelse "IT WAS A PRANK! TRY TO KILL THEM!" "Oké." Krijg ik als antwoord en de Engelse springt op hun eiland. Één van de tegenstanders rent op weird af. Hoe weird hem ontwijkt is geniaal.
Weird stond aan de rand. Die tegenstander rent er op af. Weird springt opzij en geeft de tegenstander een tik van achter zodat die van het eiland af ligt. De andere worden ook met gemak gekilld en zo winnen we als nog. Lachend typ ik nog "gg. Wel done weirdo!" Ik sluit heel MineCraft af en kijk op de klok. Over tien minuten is de laatste les voorbij. Dan komt iedereen hier heen. Als ik terug denk aan vannacht wordt ik bang. Stel dat het echt gaat gebeuren? Ik wil er niet over nadenken. Ik ga alvast naar beneden en kook water voor thee. Ik pak vier mokken waarvan in eentje suiker doe. Die is voor Link. Zonder suiker lust hij geen thee. Hij is gewoon verslaafd aan suiker. Ik vul de mokken al met thee zodat dat een beetje kan afkoelen. Dan gaat de bel en doe ik open. Ze staan met z'n drieën voor de deur. 'Hé. Kom verder.' Zeg ik en laat ze binnen. Ze doen bij de deur hun schoenen en jas uit. Zelf loop ik alvast door naar de keuken om de mokken te halen. Als ik in de woonkamer kom zitten de andere al. Ik werp een snelle blik op Link en Harm, die samen op de bank zitten. Ik zucht opgelucht. Ze zitten gewoon en kijken elkaar niet boos aan ofzo. Harm kijkt me vragend aan. 'Wat is er?' Ik ga niks zeggen over die droom. Ik moet het gewoon vergeten. 'Hoezo? Er is niks.' 'Omdat je zo diep zuchtte.' Krijg ik als antwoord van Harm. 'Er is echt niks.' Ik wil niet dat één van hun erachter komt. Harm mag het al helemaal niet weten. Hij zal me vragen stellen waarom ik daar zo bang voor ben en dat we vrienden zijn en dat hij dat nooit zal doen. Ze kijken me alle drie vragend aan en ik kijk naar de grond. Er ontstaat een ongemakkelijke stilte. 'Wie vertelt als eerste hun kant?' Vraagt Link voorzichtig en verbreekt de stilte. 'Zullen wij beginnen?' Stel ik voor. Link en Enzo knikken dus beginnen Harm en ik aan ons deel van het verhaal.
Ik begin vanaf het moment dat ik me verveelde en hoe ik op Enzo oefende als een soort van straf voor hem voor het gepest al die jaren. Tot aan gisteren. 'Om de krachten van iedereen hier te redden moesten we een soort ritueel doen. Als we het niet zouden doen zou iedereen zijn krachten verliezen voor altijd. We waren net begonnen toen jullie binnen kwamen stormen.' Leg ik uit. Voordat ik mijn mond open kon trekken om door te vertellen onderbreekt Enzo me. 'Wacht. Jullie maakte jullie kracht toch sterker door dat te doen?' 'Waar heb jij het over? We moesten onze krachten beschermen, niet versterken.' 'Daar zat dus de grootste fout. We dachten dat jullie kracht sterker zou worden als jullie dat gebeuren deden. Daarom kwamen we storen. We zouden alles doen om te voorkomen dat jullie sterker zouden worden.' Dan vallen meerder puzzel stukjes in elkaar. Ze wouden onze krachten niet weg halen. Ze wouden gewoon zorgen dat we geen voorsprong hadden. 'Sorry dan voor wat we deden. We dachten dat jullie ons makkelijk aan wouden kunnen en het daarom deden.' Zeggen ze en beide kijken ze naar de grond. Ik kijk Harm aan en we knikken. 'We vergeven jullie. We hebben allemaal fouten gemaakt. Van fouten leren we en we moeten elkaars fouten accepteren.' Spreekt Harm uit alsof hij super wijs is. Zacht hoor ik Enzo en Link lachen. Daardoor krijg ik een glimlach. Ik wil geen ruzie met mijn broertje en Link. Ik wil gewoon vrienden zijn. Als de andere ook hun verhaal hebben vertelt vergeven we elkaar. 'Ik wil helemaal geen ruzie met jullie. Toen ik erachter kwam dat jij TraanMan was wist ik het even niet meer. Als PoesTijger wilde ik je heel graag dood hebben. Maar als Link wilde ik graag bevriend met je blijven. Ik wist even niet meer wat ik moest doen. Ik besloot uit haast dat ik je niet dood wou. Maar wel de pijn zou laten voelen die ik jaren door jou heb moeten voelen.' 'Ik snap je. Ik zat zelf ook met die gedachten. Ik wou je als PoesTijger alleen niet dood hebben. Zo ben ik nou ook weer niet. Alleen als ik wat chagrijnig was deed ik wat hardhandiger. Dat zul je wel gevoeld hebben.' Hij knikte. 'Ik heb nog wel één vraag aan jou. Waarom zat je op het slechte pad?' Vraag ik aan Link. Ik voel ineens hele erge stress vanaf Link komen. Zo te zien voelt Enzo het ook, want ook hij kijkt ineens op naar Link. We kijken elkaar aan en knikken. Link is nog steeds stil. Ik voel een klein tikje tegen mijn arm aan. Ik kijk om en Harm kijkt me vragend aan.
'We voelen stress vanaf Link.' Fluister ik zo zacht mogelijk. Harm knikt en loopt naar Link toe. Hij slaat een arm om Link zijn schouders. Link kijkt op en ik zie dat er tranen over zijn wangen lopen. 'Als het je zo gevoelig ligt hoef je het niet te vertellen Link.' Zeg ik en sla ook een arm vanaf de andere kant om zijn schouders. 'Ik vertel het liever een andere keer. Wanneer ik zelf ook wat meer rust heb.' 'Snappen we. Ontspan nou maar. Laat alles nou maar even los.' Zegt Enzo die er ook bij is komen staan. Hij legt een hand op de schouder van Link en bijna meteen voel ik de stress van Link minder worden. Dat dat zo snel weg is. Ik ben verbaasd. Link sluit even zijn ogen en haalt diep adem. Als hij zijn ogen weer open doet ziet hij er niet gestrest meer uit. Hoezo gaat dat zo snel?
'Hebben jullie nog iets uit te leggen aan ons?' Vraag ik uit nieuwsgierigheid. 'Jullie hebben toch dezelfde krachten als ons? Nou ja. Harm als mij en Jer als Enzo.' Link kijkt me aan 'kun jij dan geen rust uitstralen of hoe je het ook wil noemen?' 'Euuhh. Nee.' Ik denk even kort na. Zou dat zo'n speciale kracht zijn? 'Ik denk dat ik het weet.' Ze kijken me beide vragend aan. 'Iedereen heeft een speciale kracht. Zo'n kracht komt maar één keer voor. Zo kan ik mensen of voorwerpen vinden met mijn ogen dicht en kan Harm krachten blokken en een anti-krachten schild om zich heen doen.' Leg ik uit. 'Krachten blokken?' Enzo lacht een beetje. 'Sorry. Dat geloof ik niet helemaal.'
Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Harm zijn hand open doet en weer sluit tot een vuist. Het lijkt of hij iets pakt. 'Tsss. Dan geloof je me toch niet.' Daagt hij Enzo uit. Met zijn vrije hand neemt hij controle over Enzo en laat hem de deur naar boven open doen. 'Flikker! Laat me los!' Roept Enzo lachend. Ik heb zo'n gevoel dat die lach straks snel weg is. Harm laat Enzo naar boven lopen. Zelf loopt hij erachter aan.
Link en ik kijken elkaar aan. 'Stoor hun alsjeblieft niet. Enzo gelooft Harm niet. Dan kan hij het zelf meemaken ook.' 'Kan Harm dan echt krachten blokken?' Zo te zien geloofd Link het ook niet. 'Ja. Harm heeft nu ook de krachten van Enzo geblokt. Hij gaat Enzo uitdagen om krachten te gebruiken maar dat lukt dan niet.' Lach ik. Link moet ook lachen maar volgens mij geloofd hij het nog steeds niet. Plots horen we wat van boven. 'NEE! HARM LAAT ME LOS!' Ook horen we de lachende stem van Harm. 'JONGENS! KOM EENS NAAR BOVEN!' Link en ik kijken elkaar lachend aan. Snel trekken we een sprintje naar boven.
Ik hoef niet eens te vragen waar ze zijn want we horen Enzo al vanuit de badkamer smeken. Snel lopen we erheen. Als ik zie wat Harm doet schiet ik in de lach. Enzo staat in de douche cabine en stribbelt zo veel mogelijk tegen. 'Kan iemand de kraan even open draaien? Ik heb mijn handen vol?' Vraagt Harm lachend. 'Of we doen het anders.' Zeg ik lachend. Snel pak ik ook controle over Link. 'Verdomme Jer! Laat me los! Jullie zijn bezig met Enzo! Niet met mij!' 'Maar jij geloofd ons ook niet. En jij hebt bijna alle energie uit ons gehaald waardoor wij bijna anderhalve dag moesten slapen. Dan mogen wij ook even een kleine payback geven.' Zeg ik lachend. Met mijn andere hand neem ik de controle over Enzo over. 'Laat Enzo los. Die heb ik vast. Ik laat de kraan zo lopen over beide. Blok jij ook Link effe?' Fluister ik in Harm's oor. Hij lacht en doet wat ik vraag. Link en Enzo staan stribbelend in de douche cabine. Harm knikt in teken dat ik kan. Met mijn gedachten draai ik de kraan om en het koude water valt op de twee jongens. Ik laat ze los en val bijna lachend op de grond.
'Wacht maar!' Zegt Enzo en hij draait zijn hand naar me in poging om een waterstraal over me heen te laten gaan. Hij kijkt verbaasd en probeert nog een keer. Ik voel de stress van Enzo waardoor ik nog harder moet lachen. Link staat er ook een beetje verbaasd bij. Hij fluistert iets in Enzo's oor. Lichte irritatie is te voelen. Link doet ook zijn hand omhoog in poging tot controle over mij. Hopeloos. 'Verdomme! We geloven jullie nu wel hoor!' Zegt Link geïrriteerd. 'Ik vind het eigenlijk wel leuk zo. Jullie doen zo hard je best om krachten te gebruiken. Jammer hé. Als ze weg zijn. Als jullie ons volledig hadden uitgeschakeld waren jullie ze nu voor altijd kwijt. Jullie doen maar even zonder.' Zegt Harm eigenwijs. We krijgen straks zo'n harde payback als Harm hun de krachten terug geeft. Ik zie dat Harm zijn vuisten voor de neuzen van Link en enzo open doet en tot kommetjes omhoog naast zich houd. In de ene zweven blauwe vonkeltjes en in de andere rode.
Ze kijken Harm boos aan. Vooral Link. Ik schrik. Ik denk terug aan mijn droom. Licht begin ik te stressen. Ik wil niet dat het echt gaat gebeuren. Harm lacht en draait zijn handen om naar Link en Enzo en de vonkels vliegen weer naar hun. Meteen als hun hun krachten weer hebben kijkt Enzo me aan. Hij voelt nu natuurlijk mijn stress. 'En nu ga jij eens vertellen wat er is.' Zegt hij met een licht geïrriteerde stem. Ik schrik van zijn reactie en kijk naar de grond. Voelt hij de hele tijd mijn stress al? 'Waarom?' Vraag ik eigenwijs. Het gaat eigenlijk om niks maar toch heb ik er een naar gevoel over. 'Omdat jij er heel erg mee zit en omdat ik je broertje ben en dit je beste vrienden. Daarom.'
Zegt hij terwijl hij zijn natte armen om de schouders van de jongens slaat. Harm slaat meteen de arm weg. Beneden gaat de deurbel. Link en Harm lopen naar beneden. Enzo loopt naar me toe. 'Jou spreek ik hier nog wel over.' Zegt hij. Hij kijkt met een doordringende en onderzoekend blik in mijn ogen. Niks ga ik vertellen over die droom. Als Harm het weet denk hij dat ik hem niet vertrouw.
Enzo loopt ook naar beneden en ik ga erachter aan. Joost staat in de deuropening. 'Kan ik misschien binnen komen?' 'Tuurlijk.' Antwoord ik. Best wel verrast door zijn plotselinge bezoek. Hij stap naar binnen en Harm doet de deur achter hem dicht. We gaan in de woonkamer zitten. 'Wil iemand wat drinken?' Vraag ik. 'Cola graag.' 'Ik ook.' 'Cola.' 'Hetzelfde.' Antwoorden ze. Ik loop naar de keuken en schenk de glazen in. 'Kan iemand even helpen dragen?' Vraag ik. Ik hoor iemand opstaan en zie dat Harm aan komt lopen. 'Wat doet hij hier?' Vraagt hij zachtjes. Ik haal mijn schouders op en we brengen de glazen naar de woonkamer en zetten een glas voor iedereen neer. 'Ik ga even omkleden.' Zegt Enzo en staat op. 'Wil je zo wel terug komen? Ik wil jullie wat vertellen en vragen.' Zegt Joost nog snel. Enzo kijkt hem raar aan en knikt dan toch. 'Mag ik dan ook even droge kleren van je lenen Jer?' Ik knik en sta op. 'Hoe komen jullie eigenlijk zo nat?' Harm en ik beginnen te lachen. 'We hebben ze onder de douche gezet.' Geef ik als antwoord. 'En hun staan dat toe? Heb je geen middelen of hulp dingen gebruikt Jeremy?' Joost kijkt me doordringend aan. Het lijkt of hij iets uit me wil krijgen. Ik kijk hem raar aan. 'Wat bedoel je?' 'Zeg ik zo wel als iedereen weer beneden is.' 'Oké.' Ik loop met Link de trap op. 'Wat bedoelt hij daarmee? Ja, je hebt je krachten gebruikt. Maar daar weet hij het bestaan niet van.' Zegt Link als we in mijn kamer zijn. 'Geen flauw idee. Ik had het gevoel dat hij iets uit me probeerde te krijgen.'
Ik geef Link een hoody, broek en handdoek en loop weer naar beneden. Joost is op een stoel gaan zitten en ga naast Harm in de bank zitten. We zijn stil en praten niet met elkaar. Als Link en Enzo weer beneden komen gaat Enzo naast mij zitten en Link haalt een stoel van de eettafel vandaan en komt erbij zitten. 'Ik wilde jullie wat vragen. Of eigenlijk. Vooral jou Jeremy.' Begint Joost. Hij tovert een grijs op zijn gezicht. 'Of moet ik zeggen, TraanMan.'

Joost de spion! How do you now!
Schuine teksten zijn sommige gedachten van Jeremy. Je komt er later wel achter waarom juist die gedachten schuin zijn. Voor later is dat veel makkelijker.
Ik vind het wel weer mooi geweest voor vandaag. 3073 woorden. Een nieuw record tor nu toe.
Jullie moesten er wel even op wachten. Is ook wel leuk met zo'n eind als dat van vorig hoofdstuk.
En dan zeg ik...
Laters!