De kracht van Tranen

21 ~Confrontatie~

WAT IS ER GEBEURT! 'TOLMAN!' Roep ik. ManOMan Man kijkt om naar TolMan. Hij lijkt een beetje te schrikken. 'Shit.' Hoor ik hem zacht mompelen. Er loopt een traan over mijn wang. ManOMan Man's greep verslapt en ik maak er snel gebruik van. Ik beweeg mijn armen zodat die vrij zijn en draai me om. ManOMan Man valt naast me op de grond. Ik pak hem vast met mijn kracht en houd hem op de grond. Snel hurk ik naast TolMan neer. Volgens mij is hij op zijn achterhoofd gevallen want daar komt het bloed vandaan. Ik leg zijn hoofd op mijn schoot en laat nog een traan vallen. Gelukkig ziet niemand het door mijn masker.
Achter me hoor ik, naast het gekreun van ManOMan Man, voetstappen dichterbij komen. Snel draai ik me om en zie PoesTijger naar ons toe rennen. 'PoesTijger! Kom snel!' Roep ik en hij versnelt zijn pas. Als hij bij ons is aan gekomen houd hij zijn adem even in. 'Wat. Wat is er gebeurt?' Vraagt PoesTijger met een trillende stem. 'Op zijn achterhoofd gevallen.' Antwoord ik zacht.
'Sinds wanneer werk jij met hem?!' Vraagt ManOMan Man verbaasd. 'Sinds ik dat heb beslist.' Antwoord PoesTijger bot terug. 'Mag dat wel van je ouders?' Vraagt ManOMan man op een hele gemene toon. PoesTijger stopt met bewegen en staart voor zich uit. 'Of krijg je nu weer op je donder?' Gaat ManOMan man verder. 'Kop dicht jij!' Reageert PoesTijger bot. Wat is hier gaande? Hoezo zou dit niet mogen van zijn ouders? Die zijn allebei toch al dood? 'Hoezo? JIJ hebt het je vader beloofd! JIJ breekt je belofte.' Ik voel sterke angst, woede en verdriet van Link komen. Hij drukt zijn handen op zijn oren. 'Ik zei KOP DICHT!' Zegt hij nu wat harder. Er zit een snik in zijn stem. ManOMan man moet nu ophouden of ik weet niet hoe de Poes gaat reageren. 'Is het poesje nu niet meer zo heldhaftig? Waardoor komt dat Michael?'
PoesTijger schrikt en kijkt ManOMan man aan. Ik kijk ook heel verbaasd. Hoe weet hij wie PoesTijger is? En hoe weet hij überhaupt Link's echte naam? Er zijn maar weinig mensen die dat weten. 'IK HOUD HET ECHT NIET MEER VOL MET JOU!'  Roept Link en hij steekt zijn hand uit naar ManOMan man. Ik laat de controle maar los en laat hem aan PoesTijger over. Ik richt me weer op TolMan. Hem vind ik nu even wat belangrijker dan wat PoesTijger met ManOMan man gaat doen.
Ik zet hem voorzichtig rechtop en kijk naar zijn wond. Het is gelukkig niet extreem diep. Wel ziet de wond er vies uit van al het zand en grint dat hier ligt. Ik laat een klein straaltje water uit mijn hand komen en maak zo TolMan's wond schoon. Hij kreunt en beweegt wat. Ik haal opgelucht adem. Dat betekend dat hij niet zwaar bewusteloos is en er nog half bij is. Ik spoel de wond nog wat beter schoon en het bloed al een stuk minder.
Ik kijk nog een keer om naar ManOMan man en PoesTijger. ManOMan man ligt op zijn buik op de grond en zijn polsen zijn bij elkaar op zijn rug gedraaid. PoesTijger gaat voor ManOMan man hurken en zorgt dat ze elkaar aankijken. Hij straalt gewoon woedde uit. ManOMan man kijkt angstig naar PoesTijger. PoesTijger's ogen lichten rood op. Dit gaat te ver! Ik moet ingrijpen. 'LAAT DAT POES!' Roep ik naar hem. Zijn ogen lichten niet meer op en hij kijkt mij aan. Pure woede straalt hij uit. ManOMan man heeft echt iets verkeerds gezegd. ManOMan man kijkt ook heel bang naar PoesTijger. Hoe ga ik PoesTijger nu rustig krijgen? 'Je hebt genoeg gedaan.' Zeg ik rustig tegen hem. Hij kijkt me even aan en knikt. Hij kijkt nog een keer naar ManOMan man en doet iets met zijn hand. ManOMan man kreunt nog een keer en wordt dan losgelaten. Gelukkig maar. Aan PoesTijger te zien had hij het hier anders niet bij gelaten. ManOMan man ligt vermoeid en kreunend op de grond. Daar hebben we voorlopig geen last meer van.
PoesTijger komt naar ons toe en komt naast me zitten. Hij trekt zijn knieën op en slaat zijn armen om zijn benen heen. Zijn hoofd laat hij rusten tegen zijn benen zodat ik zijn gezicht niet kan zien. Ik kijk hem een tijdje bezorgd aan. Dan wend ik mijn blik weer naar TolMan. Die is nog steeds bewusteloos en ligt nog tegen mij aan. 'Help je me zo om TolMan in de auto te krijgen?' Vraag ik aan PoesTijger. Hij kijkt op en knikt. Hij wrijft met de rug van zijn hand over zijn ogen en wangen maar ik had al gezien dat hij had gehuild. Wat is er toch met die jongen? 'Wat kan ik doen?' Vraagt PoesTijger. Hij heeft nog een lichte snik in zijn stem. 'Als je zo de deur van de Traan-20 wil openen zodat ik hem erin kan leggen. Dan draag ik hem wel de auto in.' Weer knikt PoesTijger. Hij staat op en ik werp de autosleutel naar hem waarna hij richting de auto loopt. Ik neem TolMan in mijn armen en til hem op. Het is zwaar maar ik hou het wel vol tot de auto. Ik draai me nog een keer om naar ManOMan man, maar die is al weg gevlucht. Ik draai me weer om en loop richting de auto. Bij de auto heeft Link zijn masker al afgedaan en achterin gegooid. Ik kijk nog een extra keer om me heen en zet TolMan achterin. Ook ik doe mijn masker af en trek ook Harm's masker af zodat zijn wond kan luchten. 'Poes? Wil jij achterin zitten en zorgen dat hij rustig en zacht ligt met zijn hoofd? Dat is op het moment wat beter voor hem.' Vraag ik in de hoop dat hij mee gaat. In de Cave heeft hij even wat uit te leggen. 'Tuurlijk. Maar kun je me daarna wel naar Het Oude Fabriek brengen? Mijn fiets staat nog daar.' Ik knik en stap voorin, achter het stuur. Link stapt achterin en legt Harm's hoofd op zijn schoot. Ik geef Link een zakdoek om tegen zijn wond aan te houden die nog wel bloed. Ik rijd weg richting de Cave. Onderweg zijn we stil en wordt Harm nog steeds niet wakker.

Beste lezers, ik heb het de laatste tijd heel moeilijk om me aan me upload schema te houden. Doordat ik veel ziek thuis ben mis ik veel lessen en toetsen op school. Ik heb veel leerwerk omdat ik nu vaak toetsen dubbel moet leren. Met nog wat andere dingen erbij heb ik het heel druk. Ik ga daarom niet meer met het upload schema uploaden, maar wanneer ik tijd heb. Ik probeer natuurlijk wel nog zo veel mogelijk te uploaden.
Het spijt me verschrikkelijk als je nu baalt. Ik heb het gewoon super druk en trek het anders niet meer.
En dan zeg ik...
Laters!