Good Kisser 1: Her Greatest Downfall [SEASON1]

Chapter 45

CHAPTER 45
Manghuhula

I'm with Kate right now napagpasyahan kasi naming mag ikot dito sa Village dahil masarap ang ihip ng hangin ngayong alas sais na ng gabi. Tahimik lang kaming naglalakad and it's weird dahil hindi ako sanay na tahimik siya.

Everytime kasi na tahimik si Kate may something sakaniya either natatae siya or may problema siya but I guess the second one is the reason why she's so quiet right now.

"Insan alam mo natatakot ako..." Biglang sabi niya kaya nagulat ako. First, because hindi ko inaasahan yung sinabi niya and second, because ramdam ko rin ang takot at pangambang nararamdaman niya.

"Are you sick? Parang sira 'to." Pilit kong pinasaya ang boses ko pero hindi ako nag tagumpay. She's very serious right now at naiilang ako mas prefer ko pa yung baliw at maingay na siya.

She stared at me.

"Kasi feeling ko may mangyayareng masama ramdam ko Ayu. Nararamdaman ko..." Bigla akong kinilabutan sa tono ng boses niya. Is she trying to scare me or what?

"Nafe-feel mo rin?" Tanong ko agad siyang tumango para na siyang naiiyak na ewan.

"We have the same blood at likas na sa dugo natin ang malakas maka-feel ng something. And I can feel it! I know that something bad is going to happen and I'm scared. For you. For me. For us! Pumunta na lang kaya tayo sa US?" Natatarantang bulyaw niya saka ako inalog.

"What the heck Kate? Calm down ano kaba! I understand you and ako rin I can feel it but I know walang mangyayaring masama. We're ok as long as mag iingat tayo." I said trying to convince her but she just shake her head.

Nataranta ako ng bigla siyang umiyak. Oh my goodness!

"Ayumi, you know that I hate this kind of stuff! You're aware that I'm a scaredy-cat. Maybe kalog at may pagka sira ako minsan but tumiktiklop agad ako sa ganitong bagay. This is too much for me! This is killing me!" Sigaw niya sakin, inis ko siyang hinila dahil baka masaway kami ng mga tao sa kanikanilang bahay.

"Ano ba Kate! Stop overreacting! Walang mangyayare at hindi ko hahayang may mangyareng masama saiyo, sa mga tao around us. Don't you trust me?" Halos pabulong na tanong ko sakaniya, tumahan ito saka tumango.

"I understand you. And I'm sorry dahil kailangan mo pang maranasan 'tong mga bagay nato na kakauwi mo pa lang. But I'm gonna promise you na walang mangyayare. Just trust me and think positive remember we're Jones." Naka ngising ani ko dahan dahan naman 'tong ngumiti.

"I-I trust you I know hindi mo hahayang may mapahamak na kung sino but I don't trust the people around us. That threat, that wasn't just a threat. Someone wants to hurt you and God knows how he or she is gonna hurt you but I hope hindi ang kutob ko ang gusto niya. Do you have a suspect ba?" Kunot noong tanong niya.

Natahimik ako at bahagyang natulala. I have someone on my mind but napaka imposible. I know hindi niya yun magagawa saakin dahil wala naman akong nagawang masama sakaniya or kung sakali wala naman akong nagawa na ikakasama ng pakiramdam niya to the point na gawin niya ito saakin.

Marami akong nabanggang tao dahil sa pagiging Good Kisser ko. Some people probably don't remember me anymore but I'm pretty sure buhay pa rin ang pagiging Good Kisser ko sa ibang tao. At ang mga taong iyon ang gumugulo saakin.

Maybe this is my karma for playing with people.

But all I did was to help others. Para hindi sila maging kawawa.

Is it bad?

All I want is to help people and make money.

"I have someone in my mind but I'm not sure. I need to find an evidence first." Matamang lintana ko habang nakatitig sa anino ko.

"Basta insan pag sure kana talaga diyan sa naiisip mo sabihin mo agad saakin ha?! You can't keep secret! And also don't stress yourself too much baka pumangit ka bawal pa naman 'yan dahil birthday mo this Thursday!" Naka ngiting sigaw niya. Nanlaki ang mata ko ano daw?

"Wait? Birth—what?" Gulat pa rin na tanong ko. Nag ngising aso naman ito.

"Abnormal! You're birthday! This Thursday! Monday na oh three days na lang!"

Napa ngiti ako ng wala sa sarili ko.

"Oo nga noh? Birthday na birthday ko pero may something weird na nangyayare."

Bigla akong tinapik sa balikat ni Insan "Uwi na tayo.." Tumango naman ako at tinunton ang daan pauwi samin.

Kaso di nagtagal may babaeng matanda ang lumapit saamin kinabahan pa ako kasi creepy si lola. Saka paano siya nakapasok dito sa Village namin? Mukhang hindi naman siya tiga dito sa neighborhood nato ah?

Nagulat ako ng hawakan ako ni Lola sa kamay.

"A-Ano-"

"Maraming problema... Isang napakalalim na problema, may gaganti, may magbabago, may masasaktan, may mang-iiwan, mag-iisa ka.... Ineng, wag kang basta bastang susuko. Wag mong isusuko ang iyong iniirog, kung pwede'y ipag-laban mo hanggang sa kahulihulihan dahil kung hindi may dalawang taong masasaktan.. paulit-ulit."

Hindi ako nakapagsalita sa sinabi ni Lola oo alam ko sa sarili ko hindi ako naniniwala sa mga hula hula dahil ito ay masama pero. Bakit ganto? Tamang tama.

"A-Ah lola sorry po pero hindi po nagpapahula ang pinsan ko hehe. Saka anong masasaktan chuchu lola to naman ang creepy mo..." Natatawnag bulalas ni Kate, pinipilit na maging cool pero halatang apektado din.

Nagulat si Insan ng hawakan ni Lola ang kamay niya bibitawan sana niya ito ng higpitan ng matanda ang pagkahawak dito.

"Ikaw. Ikaw ang nakatakda. Magiging tulay, liwanag, pero mag ingat ka ineng. Maraming magbabago, madaming magiiba..."

"P-Po? Anong ibigsabihin niyo Lol-"

Hindi na natapos ni Insan ang pagtatanong ng may humabol sa kanyang mga guard sa Village namin.

"Yan! Yan yung matandang nakapasok, takas daw yan sa Mental eh.. Kunin niyo na nga at baka naka-distorbo yan!" sigaw ng isa pang Guard.

Bigla kaming nagkatinginan ni Insan, mata sa mata... So b-baliw ang kausap namin?

Dapat ba kaming hindi maniwala o panghawakan ang sinabi ng matanda hanggang sa kasalukuyan?

Bakit parang alam niya ang mangyayare?

Ang gulo! Ang daming tanong sa isip ko na kailangan ng SAGOT.

"Insan tara na, gumagabi na lalo." Tumango na lang ako at naglakad ng lutang.

Posible kayang magkatotoo ang sinabi ni Lola?