Savaş
Zarzor arabadan atlamadan eve getirdim ama aşağı inmedi.
-Annem orda.
Nazlı:Napıyım??
-Kolye hala bendee.
Nazlı:Tamam be tamam.
Arabasının kapısını açtım o giderken elini yakaladım ve tuttum.
Nazlı:Abartma!!
-Sevgiliyiz bizz..
Nazlı:Öfff Tamam.
Evin kapısını çaldım. Elimi bırakmasın diye sıkıca kavradım.
Nazlı:Acıdı ya.!!
Annem kapıyı açtı.
-Haklısın sevgilim bende çok yoruldum.
Annem:Hoşgeldiniz çocuklar.
-Hoşbulduk annecim. İzninle biz hemen odamıza çıkıcaz. Bugün çok yorulduk.
Odaya çıktık. Nazlıyı soru yağmuruna tutma vakti geldi.
Nazlı
Elim çok acıdı. Hala çok sinirliyim. Ama kolye için değer. Ayrıca daha Aliden ve Tuğçeden hesap sormadım.
Savaş:Al bunları giy.
-Kimin bunlar??
Savaş:Selinin. İtiraz etme.
-Tamam sen çık.
Savaş:Sen tuvalette giyin. Ben burda.
-Tamam.
Giyindim ve çıktım. Koltuğa çarşaf falan sermiş. Üstünde oturuyodu.
-Sen koltukta mı yatıcaksın?
Savaş:Evet.
Uyumak için girdim yatağa.
Savaş:Anneme anlattığın tanışma hikayesini nerden buldun??
-Yarama tuz bastın desem.
Savaş:Neden?
-Benim sevgilimle tanışma hikayemdi o.
Savaş:Şimdi nerde sevgilin?
-Bıraktı beni.
Savaş:Nasıl yani?
-Bi gece beni bırakıp gitti.
Savaş:Anlatmak istersen dinlerim
-Anlatmak istemem.
Savaş:Sen bilirsin.
-Ben ona çok aşıktım. (ağlamaya başlar)
Savaş:O sana aşık değilmiydi?
-Aşıktı...
Savaş:Neden bıraktı seni o zaman?
-Bilmiyorum. Ama o elindeki kolye varya senin. İşte bu çabalarım onun için. Yoksa Sanada annene de meraklı değilim.
Savaş:Nasıl bıraktı? Anlatsana.
-Bi gece biz beraber partiye gitmiştik Alinin partisiydi. Saat 12 de parti bitti. Ben eve giderken çok garipti. Bu gece benimle kal dedi. Bende Tamam dedim. Yanyana yattık. Beni bidaha hiç görmicekmiş gibi kollarını arasına aldı. Ben uyumuşum tabi. Sabah kalktığımda sadece bu kolye vardı. Bide not. Notta;
Bu kolye sende kalsın. Senin çiçek kokun bende. Üzgünüm sevgilim gidiyorum. Mecburum... Neden diye sorma ve sakın ağlama sana herşey yakışıyo ama ağlamak asla. Seni seviyorum kiraz dudaklım.
Savaş:Madem seviyodu neden bıraktı?
-Bilmiyorum. Konuşmasak artık.
Savaş:Üzme kendini. Ne kadar oldu gideli?
-Tam 1 yıl olmasına 5 gün kaldı.
Savaş:Anlamadım.
-5 gün sonra tam beni bırakıp gittiği gün.
Savaş:Pardon.
-Sorun değil. İyi geceler.
Savaş:Evde neden kavga çıktı.
-Boşver takma kafana sen benim sorunlarımı.
Savaş:Peki. Iyi geceler.
İkimiz de uyuduk.
Yine rüyama girdi Baran. Unutamadım 1 yıl olsada. Kolyem düşmeseydi şuan boynumda olsaydı bu kadar acımazdı belki kalbim. Ama şuan yanıyo, biri işkence ediyo kalbime.
