Unexpectedly [Voltooid]

Hoofdstuk 22

Jonas draagt me met krachtige slagen van zijn vleugels hoger en hoger de lucht in. Ik merk meteen dat hij veel beter vliegt dan gisteren. Maar ik merk ook dat ik me lang niet zo stevig vast hou als gisteren. Angstig probeer ik me beter vast te klampen aan Jonas' verenkleed. Julian vliegt naast ons en lijkt nog niet door te hebben wat er aan de hand is, net als Jonas. Jonas gaat sneller vliegen, hij wil laten zien dat hij makkelijk even snel kan zijn als Julian. Ik bedenk dat Jonas altijd het 'kleine broertje' moet zijn geweest, ook al zijn Julian en hij een tweeling. Ondertussen raak ik lichtelijk in paniek, ik begin van Jonas' rug af te glijden. Hij heeft het niet door. Ik probeer mezelf op te trekken aan mijn armen, maar die doen niet meer wat ik wil. Ik probeer me nog één keer tevergeefs terug te trekken op Jonas' rug, maar mijn handen slippen weg en kunnen geen houvast meer vinden. Ik hap naar adem, ik kan me niet meer vastgrijpen. Ik tuimel uit de lucht naar beneden, snel als een komeet. Ik zie de grond onder me dichterbij komen. Boven me hoor ik Jonas en Julian verschrikt roepen. Dan komt Julian met een noodvaart naar beneden suizen, hij weet me op te vangen. Misselijk van angst kom ik op zijn rug terecht. Ik hou hem zo stevig vast als ik kan, ik sla mijn armen om hem heen. "Het is goed, prinses, het is goed. Ik heb je, je bent nu veilig." fluistert hij tegen me. Ik merk dat ik aan het hyperventileren ben. Ik haal een paar keer rustig adem, althans, dat probeer ik. Ik ben flink in shock. Julian heeft meteen de daling ingezet, hij landt ons zachtjes op de grond. Ik glijd meteen van zijn rug af, maar hij is snel genoeg om zijn menselijke gedaante aan te nemen en me keurig op te vangen. Ik kijk recht in zijn betoverende groene ogen. Ondanks ze schrik kriebelen vlinders in mijn buik. Julian heeft me gered. Hij kijkt me bezorgd aan. "Gaat het, Elise?" vraagt hij. Ik knik. "Nu wel." Jonas daalt naast ons neer. Julian trekt me weer overeind. "Elise!" roept Jonas geschokt. "Ben je in orde?" Ik knik opnieuw. "Julian heeft me opgevangen." Heel even denk ik een glimp van jaloezie te zien in Jonas' ogen. "Gelukkig maar." zegt Jonas, net iets te kortaf voor zijn doen. "Dankjewel." zeg ik tegen Julian. "Is al goed, geen dank." grijnst hij naar me. Hij lijkt opgelucht dat ik in orde ben. Ik haal een paar keer diep adem, ik ben oké. In de tussentijd staat Jonas naar mij en Julian te staren. Julian is nog steeds erg dichtbij. Ik zet verlegen een paar stappen achteruit. "Dus.." begint Jonas. "Gaan we dan toch maar lopen?" Ik kijk van hem naar Julian. "Laten we dat dan maar doen.." stemt Julian in. Ik kijk een beetje verslagen naar mijn schoenen. "Sorry.." mompel ik. We zijn wel al over een stuk van de bergen heen gevlogen, we hoeven niet ver meer. Ik voel me schuldig dat ik persé wilde vliegen. Dit is mijn eigen fout, dat begrijp ik heel goed. We lopen verder, de jongens zijn erg stil. Plotseling word ik een beetje duizelig. Ik hou mijn hand tegen mijn hoofd, ik ga even op een steen zitten. "Ben je in orde?" vraagt Jonas. Ik knik, maar dan betrekt mijn gezicht en schud ik mijn hoofd. Ik ben helemaal niet in orde, ik voel me slapjes en ik heb hoofdpijn. "Elise?" klinkt de stem van Julian streng. "Hoelang heb je Jonas van je bloed laten drinken?" Ik kijk hem aan vol schaamte. "Een paar minuten denk ik..." zeg ik zachtjes. "Een paar minuten?!" Julians ogen worden groot, hij slaat zijn hand tegen zijn voorhoofd. "En hij heeft de hele tijd gedronken?" Ik friemel zenuwachtig aan mijn sweater. "Ik denk het.." zeg ik nog zachter. Julians gezicht betrekt, en ook Jonas lijkt niet bepaald blij met mijn antwoord. "Dat is echt veel te veel!" vertelt Julian. "Ik vond het al bijzonder dat ik meteen zó was opgeknapt.." zegt Jonas. "Maar het gaat al weer beter met me! Ik was gewoon eventjes duizelig, dat is alles." verzeker ik de broers, ook al is dat een leugen. Mijn hoofd tolt en mijn benen voelen zwak. Ik ga langzaam staan, ik doe alsof er niks aan de hand is, maar ik struikel en kom met een smak op de grond terecht.