Unexpectedly [Voltooid]

Hoofdstuk 36

Ik glimlach maar naar Jonas. "Ik zal nog wat suikerlelies halen." zegt hij. Ik knik. Ik blijf alleen in de tent achter en denk na. De bonkende hoofdpijn wordt erger. Gelukkig komt Jonas na een korte tijd weer terug, met een flinke bos suikerlelies in zijn hand. Dankbaar eet ik wat blaadjes. De hoofdpijn trekt weg. "Hoe voel je je nu?" vraagt Jonas me. "Al veel beter, de hoofdpijn is weg!" zeg ik blij. Dan komt Pip plotseling de tent binnen gewandeld. "Volgens mij heb je bezoek!" lacht Jonas. Ik lach breed als ik het lieve kleine meisje zie. "Hai Pip!" zeg ik opgewekt. "Elise!" roept Pip met haar tinkelende, zuivere stem. "Ik hoorde dat je mortembessen had gegeten! Ik was bang dat je er slecht aan toe was, Elise..." zegt ze zacht. "Ik was er wel slecht aan toe, maar Hilde en Jonas hebben me geholpen en nu gaat het beter." vertel ik het kleine meisje. Ze glimlacht. "Gelukkig! Ik wilde zo graag kijken hoe je ging trainen vandaag! Ik mag nooit meekijken bij de elfen.." antwoord Pip. Jonas houdt haar tegen. "Ho ho, ik weet niet of het wel verstandig is als Elise gaat trainen. Ik denk het niet." zegt hij streng. Pip is teleurgesteld, maar ik weet dat hij dit doet omdat hij om me geeft. Toch probeer ik het ook een keer. "Alsjeblieft? Het gaat al veel beter, en ik heb nog bijna niet getraind. Dit hele kamp-gedoe wordt niks als ik niks kan, toch?" Ik zet smekende ogen op. Jonas zucht. "Vooruit.. Maar doe rustig aan, het gaat pas net beter!" Pip springt vrolijk naar voren en trekt me aan mijn arm mee de tent uit. "Joepie! Ik ben al zo lang benieuwd naar de elfen, maar ik mocht er niet komen. Nu kan ik met jou mee!" legt Pip blij uit. Ik knik alleen maar. We lopen samen naar het elfenkamp. Ik loop naar het veld waar getraind wordt. Joane en Melchior zijn er al. Ook Yarah komt vrolijk aangerend. "Hoi!" roepen de drie vrolijk. "Hai!" zeg ik. "Dit is Pip, ze is een faunaat, is het goed als ze een keertje meekijkt met trainen?" De drie knikken. "Oeh, laat eens wat zien!" roept Yarah enthousiast. Pip laat zien hoe ze in een schattig klein beertje verandert. De drie elfen smelten weg als ze het beertje zien. "Ahhhhh" zegt Yarah verrukt. Pip keert terug naar haar menselijke gedaante. "Dat is echt heel cool!" roept Yarah. "Dankje!" zegt Pip lachend. "Gaan jullie nu trainen?" vraagt ze opgewonden. Ik kijk de elfen vragen aan. Ze knikken. "Waarmee kan ik eigenlijk trainen? Mijn gaves komen niet van pas in een gevecht." zeg ik. "Of je ook gaves hebt die van pas komen tijdens een gevecht zullen we nog zien, maar voorlopig kun je met wapens trainen. Wat heeft je voorkeur: boog, dolk, speer of zwaard?" vraagt Joane. "Boog." zeg ik vastberaden. Dat heb ik wel eens gedaan, ik kan het best goed, bovendien ziet het er onwijs gaaf uit. Dan heb ik het gevoel dat ik een echte elf ben. Joane rijkt me een prachtige zilveren boog aan, met graveringen van takken en bladeren. Ook de pijlen zijn van zilver. De pijlpunten lijken een soort blauwe gloed uit te stralen. "Zijn deze.. magisch ofzo?" vraag ik voorzichtig. "De kracht is versterkt met elfenmagie. Met deze pijlen kun je wat meer aanrichten dan met normale pijlen." legt Melchior uit. Ik knik. Ik neem de boog en de pijlen, en loop naar een roos. Ik ga op een afstandje staan en pak één van de mooie pijlen. "Is het niet zonde om deze te gebruiken voor het oefenen?" vraag ik. "Andere pijlen hebben we hier niet. Bovendien zijn ze onverwoestbaar." zegt Melchior. Ik leg de pijl in mijn boog en trek de pees naar achteren. Ik kijk langs de boog naar de roos. Dan laat ik de pees los. Met een suis schiet de pijl weg. Helemaal naast de roos. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik wordt rood. "Ik moet nog even oefenen." zeg ik beschaamd. Maar mijn vrienden kijken bemoedigend en ik probeer het nog een keer. Ik pak een nieuwe pijl, leg hem in mijn boog en trek de pees naar achteren. Ik concentreer me op de roos en voel opeens een vreemde kracht. Ik trek de pees nog iets verder naar achteren en laat hem dan los. De pijl suist door de lucht en raak het midden van de roos. Verbijsterd blijf ik staan.