Unexpectedly [Voltooid]

Hoofdstuk 11

Ik kijk angstig naar Jonas, ook die lijkt even van zijn stuk gebracht. Als de struik begint te schudden spurt hij weg. Ik ren zo snel als ik kan achter hem aan, maar ik kan hem niet bijhouden. Ik ren hijgend door het bos, half struikelend over de bosjes en takken. Ik probeer achterom te kijken, ik zie dat mijn belager een groot beest is dat ik nog nooit heb gezien. Het lijkt op een grote zwarte panter, maar het beest heeft een snavel en vogelklauwen. Het rent angstaanjagend snel, ik probeer harder te blijven rennen terwijl ik blijf staren naar de woedende paarse ogen van het monster. Dan val ik over een boomstronk, en landt met een harde klap tussen de takken en bladeren. Ik draai me om, ik zie dat het vreselijke beest een sprong maakt om naar me toe te komen. Plotseling springt er over mijn hoofd een reusachtige witte wolf, die meteen zijn krachtige kaken vastzet in de nek van mijn achtervolger. Wat er daarna gebeurd is moeilijk bij te houden, maar het eens zo krachtige zwarte beest dat achter me aan zat ligt nu zachtjes jankend op de grond. De snuit van de witte wolf zit onder het donkerrode bloed van mijn belager. De witte wolf verandert in Jonas. Ik neem
niet de moeite om me af te vragen waarom Jonas zonet nog een bruine wolf was, niets wat tot nu toe gebeurt is is logisch. "Waar kom jij nou opeens vandaan?!" roep ik boos naar Jonas. "Dag prinses. Het klinkt misschien gek, maar ik liep hier toevallig rond." Ik kijk hem woedend aan. "Ja haha, leuk hoor! Nou gelukkig ben je er in ieder geval, ik dacht dat je me hier achterliet!" Jonas lacht naar me. "Zo'n mooie dame als jij? Ik zou niet durven!" Ik snap niet waarom Jonas opeens zo stom doet. Ik kijk hem boos aan. "Wat was dat in godsnaam? Ik had wel dood kunnen zijn!" Weer lacht Jonas, ik kan niet begrijpen waarom hij dit grappig vindt. "Je moet ook beter opletten, prinses! Waarom loop je hier zo in je eentje? Niet heel snugger, ik had je slimmer ingeschat." Kwaad sta ik op, ik merk dat mijn rechterknie pijn doet. "Wat denk je? Is dit een soort grap of zo? Omdat jij me hier achterliet natuurlijk!" Ik ben nu echt nijdig. "Jou hier achterliet? Ik ben je net komen redden! Een beetje dankbaarheid mag wel, hoor!" Ik begin me af te vragen wat er aan de hand is. Dan springt er een grote bruine wolf uit de struiken, bovenop Jonas, die weer in een witte wolf verandert. Ze rollen over elkaar heen en bijten elkaar in de flanken. Dan verwijden ze achter de struiken. Ik blijf alleen achter. Ik begrijp er helemaal niks meer van. Opeens komen er twee Jonassen uit de struiken. De ene heeft een bloedneus, de ander loopt een beetje mank. Ik kijk ze met open mond aan. Wat is dit nu weer? "Ik zie dat je Julian al hebt ontmoet.." zegt de rechter Jonas.