His Mortal Enemy

17

Nasa labas nang kanyang banyo sa loob nang kwarto nya si Earnest. Pacing back and forth habang hindi niya malaman kung saan ilalagay ang mga kamay. Masyado siyang nenenerbyos. Masyadong malakas ang tibok nang kanyang puso at nanlalamig din ang kanyang mga kamay. Limang minuto nang nasa loob nang banyo si Amanda ay hindi pa rin ito lumalabas. At pakiramdam nya sa bawat minutong lumilipas ay decada ang katumbas. 

She's inside his bathroom with a pregnancy test. Ngayon nila malalaman kung nagbunga ba ang nangyari sa kanilang dalawa noong isang buwan.

Kahapon nang sabihin nito sa kanyang delayed ito, pakiramdam nya ay nabingi siya. It took him a few seconds to digest what she just said. Nang tanungin nya uli ito, sinabi nitong isang linggo na itong delayed. Kaya naman sinabihan niya itong pumunta nang mansion. Maaga siyang umalis kanina to buy that pregnancy test sa bayan. He wants to know it kesa naman mabaliw siya sa kakaisip. Sa kakahula. 

He almost jump nang marinig niyang bumukas ang pinto nang banyo at lumabas mula noon si Amanda.

His looking intently at her. Looking for a a sign sa mukha nito kung ano ang resulta nang test. Ngunit wala siyang mahanap na kung ano mang kasagutan sa mukha nito. Sa halip, blangko itong nakatingin sa kanya. She handed him the test and he felt his legs turned to jelly nang makita ang resulta.

A plus sign. Positive. Nabuntis nga nya si Amanda.

They stood their facing each other for a few minutes. Him looking at the pregnancy test with a positive result and her looking at him. Blangko ang utak nya. Hindi nya rin alam kung ano ang nararamdaman nya. Kung alin sa mga nararamdaman niya ngayon ang mas nangingibabaw.

His feeling scared, unsure. Hindi alam kung ano ang sasabihin. He couldn't find the words that needs to be said in times like this. Ano ba dapat ang sasabihin nya? Ano ba dapat ang gawin nya? 

''Anong plano mo?'' 

Mula sa bangkong pagtitig niya sa pt na may resultang ikababago nang buhay nilang dalawa, napunta ang tingin niya sa babaeng nanatiling nakatayo.

''I.. i don't know. This.. this is too sudden.'' sa maliit na tinig ay wika niya. 

''Ah..'' she answered. ''Sige uwi na ako.'' wika nito saka nagumpisang naglakad patungong pinto.

She's already opening the door when he found his voice and the courage to say something.

''Amanda.. i'm sorry.'' he said not looking at her. Humarap ito sa kanya bago nagsalita.

''Hindi mo kailangang magsorry. Wala ka namang kasalanan. Hindi mo naman ako ginahasa at sa pagkakatanda ko, ginusto ko din naman ang nangyari.'' she said cooly that made him look at her. 

Bakit parang balewala lang dito na nabuntis niya ito? Bakit parang ganunlang kadaling tanggapin nito ang kaalamang magkakaanak ito nang hindi pa kasal? Parang tanggap agad nitong magkakaroon na ito nang responsibilidad.

''May itatanong lang sana ako.'' she asked him before he could ask her something. ''May plano ka bang panagutan ako? May plano ka bang maging ama sa anak natin?''

His caught offguard with her question na hindi niya agad ito nasagot. Hindi niya alam. He still needs sometime to think. To process everything. Hindi nga nya alam kung masaya siya sa kaalamang magkakaanak na siya. Sa kaalamang may nadisgrasya siyang babae.

''Wag mo na sagutin.'' wika nito nang hindi niya masagot ang tanong nito. ''Wag kang magalala, hindi ko ipipilit sa'yo ang responsibilidad mo sa anak ko. Wala din akong pagsasabihan na kahit na sino na ikaw ang ama nang anak ko. Tulongan mo nalang akong ipagdasal na hindi maging kamukha mo anak ko.'' He could almost taste the bitterness in her voice. It made him close his eyes tightly and swallow the lump on his throat. ''Kalimutan mo na rin ang nalaman mo ngayon. Isipin mong hindi ito sa'yo. Sige, alis na ako.'' at saka nito mabilis na binuksan ang pinto. Naiwan naman siyang nakatitig lang sa pintong nilabasan nito.