Mila's life

5. Ziekenbezoek

Mila opende de deur van haar appartement. Plots voelde ze een enorme misselijkheid opkomen. Snel rende ze naar het toilet, waar ze moest overgeven. Jonas rende haar meteen achterna. Hij hield liefdevol haar haar uit haar gezicht en wreef zachtjes over haar rug. Mila spoelde het toilet snel door, deed de bril naar beneden en ging zitten. Ze legde haar hoofd in haar handen. "Het gaat echt niet goed hé!", zei Jonas bezorgd. Hij drukte voorzichtig zijn hand tegen Mila haar voorhoofd. "En je gloeit helemaal! Kom, ga snel gaan liggen en rust wat!", beval hij. "Ja, dokter Jonas!", grapte ze, maar als snel verging haar het lachen. Mila stond voorzichtig recht, maar al snel moest ze steun zoeken bij de muur. Alles draaide voor haar ogen. Jonas sloeg snel een arm om haar heen. Hij wou toch niet dat ze viel! Voorzichtig liep Mila naar haar kamer. Snel ging ze liggen op haar bed. Jonas sloeg het deken om haar heen, en maar goed ook, want Mila begon helemaal te beven omdat ze het zo koud had! "Probeer om wat te slapen, het gaat daarna vast beter!" Mila knikte zwakjes en wou haar ogen sluiten, maar ze had nog een vraag voor Jonas. "Jonas?", vroeg ze ietwat aarzelend. "Ja", antwoordde hij. "Zou je... zou je misschien willen blijven?" Ze hoopte zo hard op een 'ja'! "Tuurlijk!", antwoordde hij meteen, en de opluchting op Mila haar gezicht was direct zichtbaar. Al snel sloot ze haar ogen en vertrok ze naar dromenland. Al die tijd zat Jonas op een stoel in haar kamer naar buiten te kijken, maar het meest staarde hij naar haar. Hij wist echt niet wat hem overkomen was, die eerste schooldag, maar langzaam begon hij er zekerder van te worden: hij was verliefd op Mila. Alleen durfde hij dat niet aan haar toe te geven, wat als ze niet hetzelfde voelde voor hem? Iets na de middag besloot Jonas om wat te eten klaar te maken voor Mila. Als ze wakker werd zou ze dan toch wat kunnen eten. In de keuken was het even zoeken waar alles stond, maar algauw had hij een paar boterhammen en een kopje thee klaar. Snel griste hij nog een appel mee uit de fruitmand die op de tafel stond, en ging weer naar boven. Zachtjes opende Jonas de deur, hij wist natuurlijk niet of Mila nog sliep. 

Mila werd wakker van het zachte gepiep van de deur. Verbaasd keek ze op, en was dan ook superblij om te zien dat het Jonas was. Hij had een dienblad met wat eten in zijn handen, maar dat zette hij neer op haar nachtkastje en knielde bij haar hoofd. "Hoe voel je je?", vroeg hij bezorgd. "Al heel wat beter!", antwoordde Mila. En dat was geen leugen, als Jonas bij haar was, was alles beter! "Wil je wat eten?", vroeg de jongen van haar dromen, terwijl hij naar het dienblad met eten wees. Mila besloot om toch iets kleins te eten, ook al had ze helemaal geen honger. Maar ze moest toch wat eten, als ze op krachten wilde komen. En nu Jonas al die moeite voor haar gedaan had, kon ze hem nu natuurlijk niet teleurstellen. Ze nam een hap van een van de boterhammen, en deed teken naar Jonas dat hij ook wat moest nemen. Veel meer dan 1 boterham kreeg Mila niet op, ze voelde zich weer lichtjes misselijk en wou niet opnieuw hoeven overgeven! Ze dronk wel nog wat van de heerlijke thee. Ze zette de tas aan de kant, en liet zich weer op haar kussen zakken. Nu ze gegeten had, voelde ze zich weer erg moe, ondanks dat ze al de hele dag geslapen had. Al snel lag ze in een diepe slaap. 

Jonas keek met een glimlach toe. Hij was erg blij dat Mila genoten had van zijn eten, ook al stelde het niet veel voor. Hij bracht het bord naar beneden, gooide de restjes in de vuilnisbak en waste het bord af. Maar hij zorgde er wel voor dat hij snel weer bij Mila was, hij wou haar echt niet alleen laten! Hij had haar beloofd dat hij bij haar zou blijven, en beloftes moet je houden! 

De uren verstreken, en Mila lag nog altijd nog rustig te slapen. Toen het al tegen zes uur liep, werd ze wakker. Ze voelde zich helemaal beter! Een dagje rust had haar deugd gedaan. En natuurlijk de aanwezigheid van Jonas :) "Goedeavond schone slaapster!", klonk er vanuit de hoek van de kamer. Jonas kwam naar haar toegelopen. Hij knielde neer aan de rand van haar bed. "Hoe voel je je?", vroeg hij bezorgd. Jonas vond wel dat Mila er al veel beter uitzag, maar hij wou het toch zeker weten. "Helemaal beter!", antwoordde Mila opgewekt. Ze ging rechtop zitten. "Heb je honger?", vroeg Jonas. "Ja", antwoordde Mila verbaasd. Ze had er nog niet bij stilgestaan, maar nu ze er aan dacht had ze best wel trek. Jonas maakte aanstalten om de kamer uit te lopen om wat te eten te halen voor Mila, maar hij werd tegengehouden door de zachte stem van Mila. "Jonas, wacht! Ik ga wel mee naar beneden hoor!" Mila had echt geen zin om nog langer in haar bed te blijven liggen! "Weet je het zeker?", vroeg Jonas aarzelend. Hij had liever dat ze in haar bed bleef, dan kon ze nog wat rusten. Hij wou gewoon dat ze snel beter werd! "Ja hoor! Ik ga mee! Ik heb al de hele dag in mijn bed gelegen!", zei Mila en ze was haar bed al uit. Jonas kon niet anders doen haar volgen naar de keuken. Hij glimlachte in zichzelf. Mila was ook zó koppig! Als ze eenmaal iets in haar hoofd had, kreeg je het er met geen mogelijkheid nog uit. 

Even later stonden Jonas en Mila zij aan zij in de keuken. Ze waren een omelet aan het bakken, maar er werd vooral veel gelachen. Mila had haar normale schort aan, dat ze altijd droeg als ze in de keuken bezig was. Maar voor Jonas had ze nog even moeten zoeken totdat ze er een vond. Uiteindelijk lag er nog een achter in haar kast, maar het was roze met cupcakes. Het was nog van vroeger geweest, toen ze nog met haar moeder hielp in de keuken. Het was best grappig om Jonas zo te zien. Mila lag in een deuk! Mila had er nog nooit zoveel plezier aan gehad om een omelet te bakken. Omdat ze zo hard aan het lachen waren, brandde de eerste aan , en moesten ze dus helemaal herbeginnen. Maar even later zaten ze toch alle twee te genieten van het lekkere eten. En natuurlijk van elkaar :) Na het eten wasten ze nog samen af, en keken nog wat naar tv. Maar dan moest Jonas echt wel naar huis gaan, voordat zijn moeder thuis kwam van haar werk. Hij was nu waarschijnlijk al te laat! Snel namen ze afscheid van elkaar en Jonas zei Mila nog dat ze zeker nog goed moest rusten! Hij wou haar morgen wel graag op school zien! 

Mila bleef staren totdat Jonas uit het zicht verdwenen was. Met een glimlach sloot ze de deur. Mila besloot om nog even naar de tv te kijken. Ze zapte wat, en kwam nog een film tegen die haar wel nog redelijk interesseerde. Maar ze kon zich er niet op concentreren. Ze bleef de hele tijd aan Jonas denken. Hij was vandaag zo lief geweest voor haar! Ze ging dan maar naar haar bed, de film kon haar toch niet boeien. Mila maakte haar klaar om naar haar bed te gaan, en toen ze in de badkamer in haar spiegel keek, betrapte ze zichzelf erop dat ze een grote glimlach op haar gezicht had. Mila kroop in haar bed, en viel al gauw in slaap. Maar dat niet zonder de grote glimlach die ze al had sinds dat ze zo veel plezier had met Jonas. Ze had weer een zalige droom. Rarara over wie... :)