Mila's life

24. lang geleden

"Dag Mila. Lang geleden dat ik jou nog eens zag", klonk het vanuit de zetel. Mila hapte naar adem. Nee! Dat kon niet waar zijn! Het was gewoon onmogelijk. Hij moest nota bene in de gevangenis zitten!

Voor haar zat er niemand minder dan John, de oude gitarist van de band van Mila's vader en tevens zijn beste vriend. (A/N: ooeeeh surprise :)) Hij was jaren geleden in de gevangenis beland wegens medeplichtigheid aan de feiten die haar vader gepleegd had. Hij zou hem geholpen hebben met tientallen diefstallen, waaronder een bank en een juwelierszaak, en zelfs slagen en verwondingen! Hij had een lange celstraf gekregen, die zover Mila wist nog lang niet afgelopen was. Wat ze daarentegen wel 100% zeker wist is dat hij niet te vertrouwen was. Totaal niet.

"Wat...? Hoe...?" Mila probeerde een deftige vraag te formuleren, maar meer dan enkele onsamenhangende woordjes kreeg ze niet uit haar keel. John leek haar echter wel te snappen. "Ik ben vervroegd vrijgelaten, Mila. Wegens voorbeeldig gedrag", grijnsde hij. "Maar goed. Nu even snel terzake komen. Ik ben hier omdat ik wil dat je me helpt." "En waarom zou ik jou helpen? Na alles wat je gedaan hebt?", gooide Mila ertussenin. "Het is nu niet echt zo dat je een keuze hebt" Alweer zag Mila die idiote grijns op zijn gezicht verschijnen. "Ik wil dat je me helpt om wraak te nemen op je vader. Door zijn schuld ben ik jarenlang de gevangenis ingevlogen. Die fout die hij maakte kostte mij mijn vrijheid. Maar goed, over precies twee weken wordt ook je vader vrijgelaten. Ik wil wraak. Wraak omdat hij me dit heeft aangedaan. En jij gaat me hierbij helpen." Mila voelde zich overdonderd. Ze wist helemaal niets over de vrijlating van haar vader! "No way dat ik jou ga helpen!", riep ze verontwaardigd. Haar vader had haar dan misschien al tien jaar volledig in de steek gelaten, wraak op hem nemen ging echt wel te ver. Bovendien begon ze John met de minuut meer te wantrouwen. "Ik zou er toch nog maar eens over nadenken als ik jou was. Je hebt drie dagen de tijd. Denk goed na over wat de gevolgen kunnen zijn als je het niet doet. Er zouden wel eens onaangename dingen kunnen gebeuren met je. Niet alleen met jou, maar ook met dat lieve Jonasje van je." Met die woorden stapte hij om Mila heen richting de deur en verdween uit het zicht. Mila trilde van kop tot teen. Ze had zich lang sterk gehouden, maar nu ging het niet meer. Ze wist zeker dat dit serieus was en niet zomaar een of andere flauwe grap. Ze wist niet wat ze zou doen. Als ze John zou helpen, zou hij haar misschien even met rust laten. Maar als je eenmaal met zo'n soort zaken betrokken was, was het lastig om nog uit de problemen te blijven. En bovendien wilde ze het ook gewoon niet doen.
Maar aan de andere kant, ze wilde Jonas zeker niet in gevaar brengen.
Met trillende vingers griste ze haar gsm uit haar zak en zoch Jonas tussen haar contacten. Ze drukte het groene icoontje in en bracht haar gsm naar haar oor. Ze moest gewoon zeker weten dat hij veilig was.

Jonas pov

Ik voel mijn gsm trillen in mijn broekzak. Er verschijnt meteen een glimlach op mijn gezicht als ik haar naam op het scherm zie verschijnen. Zonder aarzelen neem ik op. "Hey sunshine. Ik ben net klaar met die gitaarles. Kan ik anders nog even langskomen?", vraag ik glimlachend terwijl ik met een hand onhandig probeer om mijn rugzak op die stomme fietsstaander vast te maken. Natuurlijk lukt het niet. Wat had ik anders verwacht? "Ja hoor. Kom maar af", krijg ik vrijwel direct als antwoord. Haar stem klinkt gebroken en opgelucht tegelijk. Ik word meteen ongerust. Hopelijk was er niets ergs aan de hand! "He schat, is er iets?" "Nee hoor, gewoon moe denk ik.", antwoordde ze vlug. "Ik ben over vijf minuutjes bij je. Tot zo." En met die woorden sluit ik het gesprek af. Ik gesp mijn tas snel op dat vervloekte rekje, nu een pak handiger en vlotter dan daarnet. Mijn gitaar gooi ik met een zwierige gebaar over mijn schouder en nog geen halve minuut later ben ik al op weg naar Mila.

***

Mila opende met een glimlach de deur. Direct vloog ze in Jonas' armen. Ze was gewoon zo ongelofelijk blij dat hij veilig was! "He sunshine!", lachte Jonas. En na die woorden drukte hij zijn lippen op de hare. Na een tijdje liet Jonas los en bekeek haar eens goed. Nu pas merkte hij dat haar ogen rooddoorlopen waren en dat ze mascaravlekken onder haar ogen had. "He prinses, is er iets?" Hij streek liefdevol met zijn duim over haar wang. "Nee hoor! Wat zou er moeten zijn?", loog Mila gladjes. "Oke super dan." Jonas speelde haar spelletje gewoon mee. Als er echt iets was zou Mila het hem later wel nog vertellen, daar was hij van overtuigd.

Ze gingen samen op de zetel liggen en genoten gewoon van elkaars gezelschap. Mila dacht totaal niet meer aan wat er daarnet gebeurd was.

Maar na een poosje begon Jonas's maag toch wel te grommen. "Er heeft er hier eentje honger!", lachte Mila. Jonas glimlachte schaapachtig. "Kom mee. We kunnen wel een  pasta slaatje maken. Ik denk dat ik wel nog wat dingetjes heb." En met die woorden trok Mila Jonas mee de keuken in. Jonas liep naar de koelkast en viste er salade, tomaatjes, pasta, eitjes en nog een hoop andere dingetjes. Hij voelde een zacht tikje op zijn rug. Jonas draaide zich om en keek Mila verbaasd aan. Plechtig overhandigde ze hem een samengevouwen hoopje stof. Jonas vouwde het aarzelend open. "Ah nee he! Dat trek is dus mooi niet aan!" Mila had hem haar beroemde roze-cupcakeschort gegeven! Mila zette puppyogen op en trok een pruillipje. "Please Jonas?", smeekte ze. Ze vond het gewoon veel te hilarisch om het bij hem te zien. Jonas slaakte een diepe zucht. Hij kon Mila echt niets weigeren als ze zo'n gezicht opzette. En dat wist ze zelf maar al te goed. "Jaja, het is al goed.", zuchte hij. Hij trok de schort aan en draaide zich met zijn rug naar Mila. Ze knoopte het dicht en draaide hem terug om. Meteen barsste ze in lachen uit. Het was ook zo'n komisch zicht! "Ja ja heel grappig! Ik weet dat het er belachelijk uitziet! Je hoeft het er echt niet nog eens in te wrijven hoor!", zei Jonas lichtelijk geraakt. "Dat doe ik toch helemaal niet? Het ziet er best sexy uit hoor!", flirtte Mila. "Ah ja" Mila knikte lachend. Jonas boog zich voorover en drukte een zacht kusje op haar lippen. Mila sloeg haar armen om zijn nek en gaf hem een tweede langere kus. Jonas hief haar op en zette haar op de tafel. Zo hoefde hij tenminste niet meer zo te bukken. Mila lachte onder het kussen door. Ze hield toch zoveel van die jongen.

Nieuw deeltje! Ik hoop dat je het mooi vond.
Ik ben er niet zo tevreden van. Ik kreeg de woorden niet op papier zoals ik ze wou. Maar ja, hopelijk vond je het toch nog redelijk!

Reacties = lief

❤❤❤