Mila's life

27. gemis

Jonas voelde zich zo rot! Hij had ruzie gemaakt met het meisje waar hij zoveel van hield! Hij wilde Lisa helemaal niet kussen! Hij had die bitch meteen van zich afgeduwd en was Mila achternagelopen. Maar Mila had het uitgemaakt! 'Jila' bestond niet meer. en Jonas voelde zich er rotslecht om. Hij wilde Mila wel achterna gaan, maar aan de andere kant wou hij haar ook even de tijd geven om alles te laten bezinken en haar even een momentje alleen gunnen. 

"Hé schatje!", hoorde hij plots achter hem. Jonas verstarde en draaide zich razendsnel om. Achter hem stond niet Mila, maar Lisa. "Ik ben je schatje niet!', beet hij haar ruw toe. Lisa keek gespeeld verbaasd. Ze liep op hem af en wou haar armen om zijn middel krullen, zoals Mila al zo vaak gedaan had, maar Jonas liet het niet toe. "Je hebt alles kaptopgemaakt Lisa", raasde Jonas. "Mijn leven met Mila is om zeep, en dat is volledig jouw schuld! Ik wil geen relatie met jou! Jou kussen was een stomme fout waar ik gigantisch veel spijt van heb!" Lisa draaide zich om en liep verder de gang in. Jonas vervolgde zijn weg en holde de centrale gang van het DAM uit. 

***

Zijn vinger zweefde slechts enkele luttele centimeters boven het knopje van de deurbel, maar Jonas aarzelde. Hij was naar Mila's huis gegaan, maar hij twijfelde of hij haar echt wel moest storen. Waarschijnlijk zou ze hem niet eens willen zien! Uiteindelijk drukte hij toch maar op de bel. En nog een tweede keer. En nog een derde keer. Maar na tien minuten was er nog niemand de deur komen openen. Jonas kreeg een vreemd voorgevoel. Hier klopte iets niet. Het gebeurde wel vaker dat Mila na school niet rechtstreeks naar huis ging, maar de lessen waren nu al meer dan anderhalf uur geleden afgelopen en tegen die tijd was Mila normaal gesproken wel al naar huis gegaan. Hij besloot dan maar om eens naar Park Spoor Noord te gaan, een van Mila's favoriete plekjes in de stad. 

Maar ook in Park Spoor Noord was Mila nergens te bespeuren. Hier klopte iets niet, dat wist Jonas nu wel zeker. Hij schudde zijn rugzak van zijn schouder en viste zijn gsm uit het voorvakje. Zijn vingers vlogen als bezeten als de toetsen en al snel stond hij te wachten totdat Jimmy zijn gsm zou beantwoorden. "Hallo", klonk de enigszins vervormde stem van Jimmy. "Jimmy! Kom nu meteen met Charlie en Alex naar mij thuis. Mila is nergens te bespeuren. Ik heb er echt een raar gevoel over.", ratelde Jonas in één adem. "Ben je zeker dat ze niet gewoon ergens in de stad is ofzo?" Jimmy geloofde niet echt dat er echt ietts ernstigs met Mila zou zijn. Mila was een stoere, volwassen meid die maar al te goed wist wat ze deed. "Ik weet het 100 procent zeker Jimmy! Er klopt iets niet! Kom gewoon zo snel mogelijk naar mij thuis oké?" Jonas beïndigde het gesprek zonder op een antwoord van Jimmy te wachten.

***

Jonas opende de deur voor zijn vrienden, nauwelijks tien minuten na het telefoontje. "Kom snel binnen" Ze installeerden zich met z'n allen in de zetel. Alex had nog een rugzak vol met hoogtechnologische snufjes meegebracht, dat hun volgens hen zou moeten helpen om Mila te vinden. "Jonas, wat is er precies gebeurd tussen jou en Mila?", vroeg Charlie ongerust. Jonas had haar nog nooit zo serieus gezien. Het maakte dat hij zich nog ongemakkelijker voelde dan voordien. Hij vertelde kort het hele verhaal aan zijn vrienden. Jonas' ongerustheid groeide naarmate de tijd verstreek. Hij wilde zijn Mila terug. Zijn meisje. 

"Jongens ik heb misschien een idee hoe we haar zouden kunnen vinden!", riep Alex plotseling uit. Hij richtte zich tot Jonas: "Had Mila haar gsm bij zich?" "Euhm... Op het DAM had ze die toch nog bij zich." "Perfect!", antwoordde Alex met een grijns. Hij viste zijn laptop van het bijzettafeltje en begon een aantal ingewikkeld uitziende programma's te openen. Het ene tablad sprong voor het andere, maar Alex leek te weten wat hij ermee aan moest. Charlie, Jimmy en Jonas stonden er maar wat stuntelig naar te kijken. Ze hadden geen flauw idee waar hij mee bezig was. "Ha! Hebbes! Mila is in Park Spoor Noord." Alex draaide het laptopscherm richting Jonas. "Dat kan niet! Volgens dat computertje van jou is Mila op haar lievelingsbankje! Ik heb haar daar een eeuwigheid lopen zoeken! Ze is daar niet!" "Laten we gewoon even gaan kijken, misschien was ze daarnet gewoon even naar een of andere winkel en is ze er nu wel", stelde Charlie voor. Zo gezegd, zo gedaan. Maar zoals Jonas al voorspeld had was er niets te vinden. "BEEEEEVEEEEEERS!!!!!", gilde Charlie. "Ik heb iets", vervolgde ze toen iedereen om haar heen stond. Ze deed teken om zich wat te draaien, en tilde vervolgens een tak van een struik aan de kant. Daar onder, half verscholen, lag Mila haar gsm. Maar Mila zelf was nergens te bespeuren. Jonas bukte zich en raapte het elektronische ding op. Geen twijfel mogelijk. Dit was Mila's gsm. Hij zette het aan, maar zoals verwacht was haar gsm vergrendeld met een pincode. Jonas glimlachte even bij het zien van de foto die Mila ingesteld had als achtergrondscherm. Het was een foto van hun twee, op de avond van het gala. Jonas zuchtte. Hij wilde zijn meisje terugZe zochten nog even verder, maar zonder resultaat. Totdat Charlie weer een belangrijke vondst deed. Ze gilde de bende weer bij elkaar, Charlie - style weliswaar, en daar stonden ze opnieuw. "Go speurbever!", lachtte Jimmy. Charlie haalde een doek tevoorschijn. "Deze lag ook bij het bankje. Alex bracht de doek naar zijn neus en rook er voorzichtig aan. Meteen trok hij het weer zo ver mogelijk bij zijn reukorgaan vandaan. "Bah! Chloroform ofzo! Jakkes dat stinkt!" Jonas huiverde. "Jongens! Dit is echt niet meer normaal hé! Mila's gsm, zonder Mila! En een beetje verderop een doek met chloroform! Mila is in gevaar! Wie weet hoe lang heeft ze nog!"

Sorry niet zo'n fantastisch deeltje, maar zie het als een soort inleiding naar het volgende hoofdstuk. Ik ga dat ergens in de loop van de week posten.

XXX

S