17. BÖLÜM

8.4K 595 56
                                    

Selamın aleyküm canlar 😊 Yeni bölümümüz gelmiş bukunmakta. İnşallah beğenirsiniz.

Ayrıca bizi spiritüelde 21. Sıraya taşıyan herkese ayrı ayrı teşekkür ederim. 😘 Beni gerçekten çok mutlu ettiniz. Evet bu rakam wattpad için ufak bir şey olabilir ama benim için önemli. Beni yalnız bırakmayan sizlersiniz. Tekrardan teşekkür ederim. İnşallah hep böyle kalır ve gitmezsiniz. İnanın ben sizi seviyorum umarım sizde beni seviyorsunuzdur. 😊

İyi okumalar...

Gözlerimi burnuma dolan kokuyla açarken yüzümde çoktan bir gülümseme oluşmuştu. Rüyalarımdan daha güzeldi bu his. Ve hayatımdaki en huzurlu uykudan uyanmıştım.

Bilincim yerine geldiği an gözlerim fal taşı gibi açıldı. Resmen şuan sarmaş dolaş uyuyorduk! Doğruldum yattığım yerden ve hemen kalkmak istedim. Ali'ye hiç bakmamaya çalışarak kalkma çabasındaydım. Ayağa kalktığım an belime dolanan el ile tekrar sırt üstü düştüm yatağa. Ali de benim üzerime ağırlığını vermeden düştü ve hayır! Bu kadar yakınlığı kalbim kaldırmaz!

"Nereye kaçıyordun çimen göz?"

"Ben..."

"Hı?"

"Eğer üstümden kalkarsan gideceğim."

"Kalkmayacağım."

"Ne demek kalkmayacağım?"

"Uykudan uyanınca daha bi huysuz oluyorsun." Dedi gülerek. Sinirle kaşlarımı çatıp burnumu dikleştirerek bilmişçe konuşmaya başladım.

"Bu huysuzluğu çekip çekmemek sizin iradenize kalmış bir durum değil mi?"

"Evet,o yüzden buradayım."

Yutkundum ve bakışlarımı çenesinde sabitledim. Yüzüm belki de kırmızının elli tonuna ev sahipliği yapıyordu.

"Hep böyle utanyor musun yoksa bana özel mi?"

"Hiçte bile! Utandığım falan yok."

"Elif domatese döndün."

"Sensin domates. Kalk üstümden hem. Sabah sabah kargalar üşüştü başıma."

"Sizin diliniz fazla uzadı bakıyorum da."

"Bi kere..."

"Eliif! Hadi artık bi kez erken uyan!"

Ali sinirle homurdandı ve kalktı üstümden. Sonra sessizce "Cevap ver, buraya girerse susmaz." Dedi. Haklıydı ama içeri girerse susmamasından daha ziyade bizi böyle görmesi beni için daha büyük telaş kaynağıydı.

"Iıı, geliyoruum."

"Tamam hadi çabuk!" Samira'nın gittiğini belli eden ayak sesleri uzaklaşırken ne zaman tuttuğunu fark etmediğim nefesi rahatça verdim.

"Bu cadı rahat durmayacak."

"Hadi.."

"Ne?"

"Çıksan diyorum."

"Tamam ama hemen hazırlan bugün bir yere gideceğiz."

"Nereye?"

"Çok soru sorma çimen göz."

ÇÖL YAĞMURUMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin