ÇÖL YAĞMURUM

19. BÖLÜM

Selamın aleyküm canlar 😊 İyisinizdir inşallah. Bölümümüz geldi. 😊

İyi okumalar...

"Ali ne gerek var şimdi buna?"

"Nasıl ne gerek var? Bir Arkut olarak Arkut Ailesiyle tanışman gerek."

"Tamam ama şimdi, dank diye?"

Arabayı durdu ve bana dönerek anlayışlı bir bakışla süzdü baştan ayağı."

"Elif'im, korkma sevdiğim."

Söylediği kelimelere hala alışamamıştım ve her duyduğumda mideme kramplar giriyordu.

Rüya gibi teklifin üzerinden 1 hafta geçmişti. Hayatımın en güzel anlarıydı onunla geçirdiğim zamanlar. Rüya gibiydi zaman, hayal gibiydi o... Ama yaşadığımı hissedebiliyordum,rüyadan daha güzel, kokusunu duyabiliyordum, hayalden daha sıcak...

Şimdi ise ailenin gençlerinden oluşacak bir toplanmaya benim de gelmemi istiyor. Ama gel gör ki ben kendimden pek emin değilim.

"Çok mu hızlı oldu sanki?"

"Elimden gelse yarın düğünümüz olacak ama... Şimdi itiraz istemiyorum. Hem onlar da seni merak ediyorlar, seveceklerinden de şüphem yok."

Onun bu heyecanlı hallerine ilk defa şahit oluyordum ve istediğini yapacaktım.

"Galiba bende onlarla tanışmak istiyorum."

Kocaman bir gülümseme yerleştirdim yüzüme ve "Hadi gidelim." dedim.

"Bir şey unutmadın mı?"

"Yoo..."

"Eminsin?"

"Ev-" Biranda yanağımdan öpünce neye uğradığımı şaşırdım diyebilirim. Alışamamıştım bu 1 hafta da.

"Ali." Uyarıma karşın çapkın bir gülüş yerleştirdi yüzüne ve ukalaca:

"Bende seni seviyorum Elif'im."

Gülümseyerek arabayı çalıştırdı. Bende gülmemek için yanaklarımı dişliyordum. Bu adam beni bende bırakmayacak kadar büyüleyiciydi.

15 dakika sonra Ali'nin evi gibi büyük bir yere geldik. Onun evine nazaran daha bakımlıydı. Arabadan indiğimizde elimi tutarak eve doğru yürüdük. Kapıyı 17-18 yaşlarında bir kız açtı.

"Ooo Ali ağabey gelebildiniz sonunda."

"Geç mi kaldık?"

"Biz daha geç bekliyorduk yani bu bile mucize."

Kız bana bakınca gülümseyerek:

"Yengemle tanışmamı engelliyorsun ağabey! Hoş geldin yenge."

Bana sıkı sıkı sarılınca bende aynı şekilde sarıldım. Daha adını bile bilmediğim bu kıza şimdiden kanım kaynamıştı.

"Ha bu arada ben Melek."

"Tanıştığıma çok memnun oldum Melek." Dedim gülümseyerek.

Ali yanımızda homurdanınca ikimizde onun peşinden içeri girdik.

İçeriye doğru attığımız her adımda kalabalığın sesi yükseliyordu. Bu da içimde tatlı bir heyecana sebep oluyordu.

Nihayet bahçeye çıkınca herkes kendi arasında gülerek konuşuyorlardı. Bizi pek fark etmeseler de Özgür "Millet geldiler!" Diye bağırınca aniden herkes bize döndü.

Bana gülerek bakan 4-5 kişi vardı. Ve ben heyecan verici bu bakışların önünde ne yapacağımı pek bilmiyordum.

"Gelsenize ağabey."