ÇÖL YAĞMURUM

1.BÖLÜM

Selamın aleyküm arkadaşlar...Yeni bir hikayeye başladık inşaallah beğenirsiniz açıkçası ben yazarken çok eğleniyorum.Neyse fazla uzatmaya gerek yok sizi yeni hikayemle yalnız bırakıyorum. He unutmadan sizi seviyorum 😘

Ayrıca bir not:

Mavi Hareler'de de, Çöl Yağmurum'da da desteğini esirgemeyen dostlarım -imaminmankenkizi, NurefanKse,edebiyatcimaynak,134LALE ve -sirinem'e çok teşekkür ediyorum. Onları bir kez daha sevdiğimi belirtiyor ve benim arkadaşlarım oldukları için rabbime şürediyorum. Çünkü efendim onlar benim canım.

BİSMİLLAH

Bu hikaye aslında benim hayatım.Şimdi düşününce bazen buruk bir tebessüm oluşuyor yüzümde bazen ise kahkahalarım odada yankılanıyor.İşte şimdi başlıyoruz...

Hafta sonu sabahın köründe uyanmamı bana biri açıklayabilir mi acaba?Bence çok gereksiz de çünkü. Hayır uykumu almadan yataktan kalkmam seni mutlu mu ediyor sevgili anneciğim!

"Elif bir günde ben uyandırmadan uyan be kızım."

"Bir günde şu uykumu aldıktan sonra beni uyandır be anne."

"Saat 11 Elif daha ne kadar uykunu alman için bekleyebilirim?"

Oflar gibi çıktan sesimle "Tamam anne kalkıyorum." dedim.

Aşağıdan gelen sesle kaşlarım çatılırken annem sabır dilenir gibi kafasını yukarı kaldırmış bir şeyler mırıldanıyordu.

"Anneğğ hala uyanmadı mı ya midem sırtıma yapıştı resmen."

Hah tabi canım annemin beni uykumdan alıkoymasının nedeni ortaya çıktı! Sevgili kardeşim Can!

"Can seni geberticem kardeşim!"

"Uyan da bi onu sonra tartışırız ablacım."

Annem bu halimize gülüp aşağı indi. İnerken de 'Eliif kalk artık hadi!' diye bağırmayı da eksik etmedi tabi. Bu kadının değişen ruh hali bazen beni bile şaşırtıyordu. Beni bile diyorum çünkü benim değişen ruh halime de kimse alışamazdı. Yani annem böyleyken benden normal olmamı beklemeyin a dostlar.

Annem aşağı inerken bende kaplumbağa hızıyla yataktan kalkıp üstümü giymeye başladım. Bordo eteğinin üstüne mavi bir gömlek giyip klasik kombinimi tekrar ve tekrar hayata geçirmiştim. Aşağıya inerken Can'ın beklemeyip kahvaltıya gömülen kafasıyla yüzüme bir gülümseme yayıldı. Can benim tek kardeşimdi. E bununda verdiği etkiyle çok seviyordum tabi. Ama kavgamız hiç eksik olmazdı. Zaten kavga etmeyen kardeş mi olur? Olsa iyi olur ama yok... Aslında tek kardeşimde sayılmazdı çünkü bir de ağabeyim vardı. Varlığıyla yokluğu bir olan ağabeyim. Yağız... Babamla onu aileye dahil etmek için çok uğraşırdık ama o hiç yakın olmazdı. Şimdi de kendi halinde biriydi işte. Annem babamdan çok üzülse de yapacağı hiçbir şeyi olmadığı için sükunetini koruyordu bu konuda...

He bu arada ben kendimi tanıtayım. Adım Elif,Elif Özdemir. 23 yaşındayım,tıp okuyorum ve bu yıl üniversitede son yılım. Şimdilik beni bu kadar tanımanız yeterli. Zaten ileride daha iyi tanıyacağınıza emin olabilirsiniz.

"Oo uyuyan prensesimizde uyanmış! Şükür!"

"Senin yüzünden tatilimde bile rahat rahat uyuyamıyorum Can bey!"