We aren't rich. But every time they asked my parents where school I go to? I think, they were proud to say in the least na..."Ah, 'yung bunso kong anak... she stays in New York". Masarap namang pakinggan eh, but I wish they would be prouder of me. And they would stop comparing me to Jean Rose. Para kasing nilagyan lang nila 'ko ng nette pero sa totoo lang... it was as if they wanted me to be Jean Rose. And never to be Jeannette Rose.
Ang sarap tignan ng may kakambal. Oo, may papalit sa 'yo kapag absent ka sa class. Someone who could break it off with your own boyfriend in proxy... kung hindi mo kaya. Something Jean Rose would do. But don't they already know that we only have one face. And it ends there. Period.
Kaya onting bagay lang, I always make it a point to argue with them.
Mabait naman daw ako. Pero mas masunurin si Jean Rose.
Splitting Hairs.
I became the blacksheep three years ago... when I accepted the scholarship in New York University. Sabi nila... nagpapakatanga ako sa course kong Fine Arts. Okay, fine while my sister is good with figures. Maybe I'm just splitting hairs. Fighting every trivial matters para lang magpapansin. Or... maybe because I didn't want to be in my sister's shadow anymore.
And three years drew us apart.
I gnawed at my lower lip. "Sumakay ka na." Nagpatangay na lang ako ng bigla akong hinila ng babae. Well, maybe I could get some info about my twin's whereabouts.
"Jean Rose Sunico!"
I stopped dead in my tracks. I closed my eyes in frustration. Kilala ko na kung sino iyon. 24hrs palang kaming nagkasama pero parang dekada na siya sa memorya ko.
The beast roared. As in, roar. And boy, I could feel my hands shaking. Not that I was caught red-handed. Nagulat ako ng biglang hinawakan ako ni John Lloyd sa braso. Ito na ba ang part na mapapa-Sana ako na lang, sana ako na lang ulit ang peg niya sa akin? Popoy at Basha lang ang drama?
My eyes grew wide when he cupped my face. It was like... Oh my God. Shocks.
One more chance?!
"Jean Rose... I know I've made a mistake. Pwede pa natin 'yun tamain. Run away with me..."
Napalunok ako, pero parang lalong natuyot ang lalamunan ko. For the first time I was very much speechless! Have I heard it wrong? Run away... run away... in tagalog tanan!
"Blessed Virgin Mary." Wala sa loob kong nasabi. E pusang gala, kahapon lang pikot. Ngayon naman, tanan?!
Is Jean on an acting gig here? Izz diz a prank?
"Mrs. Jean Rose Sunico!" I heard that one again. Oh no, please... kung nanaginip man ako 'wag mo po muna akong gisingin.
Minsan lang naman akong pag-agawan ng ganito. And then one hand grabbed my other arm from the side. I slowly looked sideways and saw the blatant anger in Julian Sunico's eyes. Ay, I mean... please wake me up.
"Let's go." Julian tried to tug my hand. Pero hawak-hawak pa rin ako ng lalaki.
"Tell. Him. To. Go. Home." Julian deliberately whispered the words to me. Bulong. Pero rinig ko ang dagundong 'non sa tenga ko. Bumaling ako sa stranger aka JL. Naguluhan ako bigla. His eyes were like challenging me to do just that. "Ahmm...." I opened my mouth to say his name. Then I realized... I don't know the man's name!
"You cannot mean this, Jean. You love me."
I saw the emotions in his eyes. My heart went out to my sister and him. Ano ba talaga ang nangyari? Lalo akong naguguluhan. Then I felt the emanating anger from the other side. May tagos e. Naramdaman ko ang pagdiin ng pagkakahawak ni Julian sa braso ko. There would surely be bruises later. Kutis-mayaman kaya ako.
![](https://img.wattpad.com/cover/3191326-288-k120758.jpg)
BINABASA MO ANG
Splitting Hairs
RomanceJeannie and Jean Rose share the same face but are both total opposites in character. Kaya laking gulat na lang ni Jeannie ng nag-ala Julia Roberts at runaway bride ang kakambal. Okay na sana ang lahat. Kung hindi lang siya ang pinalit ng mga magula...