kamergenoten | Don't break my heart again | Boek 2

18

- Jacob -

"Nee wacht! Blijf zitten." Zei ik tegen haar en ze ging zitten. Ik liep naar haar toe en pakte de stokjes. Ik pakte haar hand en ze trok het meteen weg.

"Wat ga je doen?" Vroeg ze me.

"Ik ga het je leren. Wat dacht je dan?" Antwoordde ik op haar vraag.

"Ehm.. Niks." Zei ze. Ik schudde mijn hoofd en pakte haar hand weer. Ik plaatste haar hand op de stokjes en hielp haar met eten.

"Je lijkt net een babysitter." Zei ze tegen mij nadat ze de bami had doorgeslikt. Ik lachte en pakte haar hand met de stokjes weer. Ik pakte wat bami en pakte haar kin vast.

En toen..

Toen voelde ik dezelfde tintelingen in mijn vingers net als vroeger. En toen ik daar aan dacht, ontplofte er een bom vol vlinders in mijn buik.

Vind ik haar nog leuk?

"Ehm.. Jacob? Mijn kin doet pijn.. En ik vind zo eng dat je me aanstaart.." Zei een stem die me uit mijn gedachte haalde.

*Pling* mijn telefoon ging af.

"En je telefoon gaat al 65 keer af." Zei Luna.

"Uhh.. Uhh.." Stotterde ik en liet haar kin en hand los. Ik knikte en pakte mijn mobiel erbij terwijl ik weer ging zitten op mijn eigen plekje. Ik had heel veel appjes van Alana op mijn mobiel. Owh ja, zij was er ook nog! Snel klikte ik op haar naam.

Alana:
Jacob?

Alana:
Hallo?

Alana:
WTF JACOB?!

Alana:
WAT GA JE HAAR KIN VASTPAKKEN? JE GAAT HAAR NIET ZOENEN HE!

ALANA:
JACOB GEEN VERLIEFDE BLIK OPZETTEN!

U:
Rustig Alana.

Alana:
Nee niet rustig! Je hebt het uitgemaakt, hebt haar verlaten met een gebroken hart waardoor ze twee hele maanden thuis is gebleven in haar bed! En dan heb je nog eens iets met onze nicht! En nu wil je terug naar Luna?

Wie is hun nicht?

Alana:
Nee!

Alana:
Nee!

Alana:
Dat niet! Eerst vertrouwen en dan pas verliefd!

Alana:
Ik ben klaar! Ik ga weg! Ik hoef dit niet meer aan te zien! Ik zie je wel in het appartement

Alana is offline gegaan.

Ik zuchtte en deed mijn mobiel weer in mijn zak. Toen ik opkeek zag ik Luna bami eten met handen. Ik lachte en pakte een loempia van haar af. Ze merkte niks. Ik gooide de loempia tegen haar hoofd aan en met een ruk draaide ze haar hoofd van buiten naar mij.

"Huh?" Vroeg ze me.

-Alana-

"Alana! Wacht op ons!" Riep Lola van achter mij. Haastig beende ik mijn weg naar de auto.

"Nee!" Schreeuwde ik.

"Alana!" Schreeuwde Hayes en versnelde zichzelf. Ik kwam aan bij de auto en deed de deur open. Ik zat neer achter het stuur en deed hem boos dicht.

"Jeetje Alana doe is rustig!" Schreeuwde Lola maar ik negeerde haar. Ik plaatste mijn handen op mijn gezicht en leunde met mijn hoofd naar achteren.

"Waarom heb ik hem geholpen!" Zei ik tegen mezelf, wetend dat ik spijt heb. De deuren gingen open en binnen een paar seconden zaten Lola en Hayes in de auto.