kamergenoten | Don't break my heart again | Boek 2

32

-Luna-

Terwijl we  voor onze leven weg rende naar buiten bleven mijn benen maar bewegen.  Ik rende achter Jacob aan net zo lang totdat we minstens aan de andere kant van het pretpark waren.

"Oke, Jacob stop!" Riep ik buiten adem. Jacob stopte met rennen en draaide zich om.

"Hey, waar is de rest?" Vroeg hij hijgend.

"Die is...die is..." Ik draaide me om en zag alleen maar onbekende gezicht ronddwalen.

"Niet zeggen dat we ze kwijt zijn!" Zei Jacob bang.

"Ik zeg niet dat we ze kwijt zijn geraakt!" Zei ik snel terug. "Hun zijn ons kwijt geraakt." Mompelde ik.

"Wat was dat?" Vroeg hij terwijl hij opeens vlak naast me stond.

"Niks," zei ik boos.

"Wat nu?" Zuchtte ik.

"Wat dacht je van hun zoeken?" Duwde Jacob mij speels weg. Ik probeerde mijn pijn binnen te houden aangezien hij niet mijn arm of schouder had geraakt, maar mijn borst. Ik wilde het niet al te op vallend maken ook al was dat best een harde duw. Mijn gezichtsexpressie veranderde door mijn ogen te vergroten en mijn lip te bijten.

"Wat? Wat is er?" Vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd en beet harder op mijn lip. Hij draaide zich om om te proberen de groep terug te vinden. Snel deed ik mijn armen over me heen en probeerde geen pijn te lijden. Jacob draaide zijn hoofd weer terug naar mij toe en keek me raar aan.

"Wat doe je?" Vroeg hij weer.

"Uh, ik heb het koud." Zei ik.

"Je zweet praktisch." Zei Jacob.

"Dat zijn tranen!" Verdedigde ik me.

"Op je voorhoofd?" Lachte hij.

"Ja, op mijn voorhoofd!" Lachte ik mee.

"We moeten de rest vinden." Zuchtte hij half lachend.

We liepen door de pretpark heen terwijl we allemaal domme grappen uithaalde. Net zoals vroeger, wij, twee malloten, tussen een menigte lopen. Het enige verschil was alleen dat wij vroeger hand in hand liepen. Maar de sfeer, de gelach en het gevoel was gewoon weer hetzelfde.

"Ik ben moe, draag me!" Zei ik tegen Jacob. Voordat hij antwoord kon geven sprong ik op zijn rug. Zijn armen hielden mijn benen vast en ik had mijn armen om zijn nek heen. De pet die hij aanhad pakte ik van zijn hoofd en deed hem zelf aan achterstevoren.

"Ja mevrouw!" Lachte Jacob.

"Jacob! Jacob daar zijn ze!" Wees ik naar een groep studenten die precies op onze groep leek.

"Waar?" Vroeg hij.

"Daarzo! Daar bij die liefdestunnel!"

(A/n: SMIRK SMIRK)

Jacob rende naar de liefdestunnel. Voor de ingang sprong ik van zijn rug af en keek rond. Opeens werden we door een medewerker naar binnen geduwd.

"We hebben nog een koppel nodig!" Zei hij.

"Wacht, meneer! We zijn geen koppel, we zijn-"

"Praktisch getrouwd, ja ja dat weet ik!" Onderbrak hij ons.

We werden in een bootje geduwd en de veiligheidsbeugel zat vast. "Jacob, wat nu?" Vroeg ik.

"Onze groep zit er vast al in, we zien ze wel als we eruit zijn." Zei Jacob terwijl het bootje begon te bewegen.

Het bootje dreef de tunnel binnen en net was helemaal donker. Het enige wat je kon zien waren rode hartjes die aan de rotsen waren geplakt. Het liet me een beetje ongemakkelijk voelen ik bedoel, je zit in de liefdestunnel met je ex-vriendje...

Ik weet zeker dat je dat nooit is overkomen.

"Nou dit is..." Begon Jacob.

"Wat?" Vroeg ik, even oncomfortabel als hij is.

"Ongemakkelijk..."

"Vind je dit ongemakkelijk?" Vroeg ik.

Waarom vroeg ik dat? Natuurlijk is dit ongemakkelijk.

"Ja...best wel." Antwoordde hij. Ik keek hem aan en hij keek me ook aan.

"Ik bedoel nee..." Zei hij snel. Ik keek hem raar aan.

"Ja? Nee, wacht Uhmm.." Veranderde hij zijn mening.

Je zag engelen zoenen en zelfs Cupido die een pijl schoot naar een van de alleenstaande engelen. Er speelde een muziekje af waardoor je ontspannend werd en ik heb nog nooit zoveel hartjes bij elkaar gezien.

"Vind jij het ongemakkelijk?" Vroeg Jacob.

"Eerlijk?" Vroeg ik en hij knikte.

"Nou, n-nee. Het is best wel mooi te zien en het is ontspannend." Zei ik.

"Vind je het ongemakkelijk als wij samen zijn?" Vroeg hij en ik slikte mijn hart weer terug naar mijn borst.

"Nou, uhm, eerst wel. Maar nu...uhm." Ik kwam niet uit mijn woorden. Misschien was dat ook niet nodig dat ik sprak, want ik zat gevangen in zijn trans. Zijn mooie ogen staarde naar die van mijnes.

Voorzichtig leunde hij naar voren. Zijn ogen dwaalden van mijn ogen naar mijn lippen en weer terug naar mijn ogen. Onze neuzen raakte elkaar aan en ik kon mezelf niet meer stoppen. De gevoelens die ik voor hem had komt weer terug en ik kan ze niet wegduwen.

"Want ik vind dat niet." Fluisterde hij. Hij hield mijn rechterkant wang vast en leunde meer naar voren. Ik kon het niet meer laten en we leunde beide naar voren. Onze lippen raakte elkaar na een lange tijd weer en kan ik even zeggen dat ik ze gemist heb? Ze proefden nog steeds hetzelfde, naar mint maar toch zoet.

Mijn hart begon sneller te bonken en mijn gedachtes sloegen op hol. Mijn hand hield zijn schouder vast en hij trok me dichter naar hem toe. Zijn zwoele lippen bewoog op die van mijne terwijl zij duim zachtjes over mijn wang aaide. Zijn tong likte mijn onderlip voor toestemming. Ik opende mijn mond een beetje en zijn tong kwam in die van mijnes. Ik werd warm van binnen, niet alleen omdat ik zoen met Jacob, maar omdat ik voor het eerst zo met Jacob zoen.

Zachtjes trok hij terug, onze ogen nog steeds dicht. Onze neuzen raakte elkaar nog aan totdat ik mijn ogen opende. Het eerste wat ik zag, was zijn opgezwollen lippen die helemaal rood en glimmend. Ik trok helemaal terug en Jacob volgde. Zijn warme hand hield mijn wang niet meer vast en we waren in schok.

"OH MY GOD! JACOB, LUNA?" Schreeuwde een stem. We schrokken toen we Lillian zagen staan. We waren net uit de tunnel gekomen en waren al bij het eind gekomen.

Wat heb ik gedaan?

Wat hebben wij gedaan?