kamergenoten | Don't break my heart again | Boek 2

31

-Luna-

We stonden in de rij voor het spookhuis en ik heb me nog nooit zo bang gevoeld in mijn hele leven. Mijn knieën trillen, mijn hart pompt snel en mijn keel is droog.

"Moet ik echt mee gaan?" Vroeg ik aan iedereen.

"Ja, dat moet." Zei Hayes.

"Met hoeveel zijn jullie?" Vroeg de man in helemaal zwart.

"Met zijn vijftien." Antwoordde Aaron.

Hij gaf ons allemaal een kaartje en we mochten door lopen. "Voor alle duidelijkheid, mensen, de gene die mij bang maakt wordt getrapt in zijn HOOHAH!" Zei ik en zette onze tassen bij de waardevolle spullen.

"Maak niet uit, zo lang onze kinderen maar veilig zijn." Zei Matthew en iedereen keek hem aan.

"Ik bedoel, auw!" Zei hij snel.

We stonden voor de deur van het spookhuis en we wilden net naar binnen gaan totdat ik een meisje hoorde schreeuwen.

"Oh heck no! Ik ga niet meer!" Zei ik snel.

"Er is geen weg meer terug!" Zei Hayes boos.

"Nou dan maak ik wel een weg, terug!" Zei ik.

De Jacks grepen mijn arm vast en sleurden mij het spookhuis binnen.

"LAAT ME LOS KUT MONGOLEN!" Schreeuwde ik.

"Wij hebben geen kutjes!" Zei Jack G.

"PIEMEL MONGOLEN!" Schreeuwde ik weer.

"Wat zei je?" Vroeg jack J serieus aan mij.

"Niks, niks, niks." Zei ik snel terug.  "Maar mag ik dan wel zelf lopen? Want dan kan ik makkelijker weg rennen." Zei ik en ze lieten me los.

"Als je maar niet terug gaat rennen naar de ingang." Zei Carter.

"Doei." Zei ik snel en rende naar voren met mijn ogen gesloten. Ik voelde iets hards dat tegen mijn hoofd aan botste. "Au." Ik greep mijn hoofd en mijn ogen waren nog steeds gesloten.

"Had je maar niet moeten wegrennen." Zei Carter lachend.

"Hou je mond." Zei ik terwijl ik mijn hoofd losliet en naar achtere liep. Ik keek op om te zien waar ik tegen aan botste.

"AAAAAAAAHHHHH!" Gilde ik op mijn hartst.

"AAAAAAHHHHH!" Hoorde ik Cameron gillen en ik draaide me om.

"AAAAAHHHHH!" Gilde Aaron.

"WAAROM GILLEN JULLIE?" Schreeuwde ik.

"OMDAT WE VAN JOU SCHROKKEN!" Schreeuwde Aaron.

"WAAROM SCHREEUWDE JE?" Schreeuwde Cameron.

"OMDAT ER EEN CLOWN IS!" Schreeuwde ik weer.

"WAAROM SCHREEUWDE JE DAN?" Schreeuwde Carter.

"OMDAT WE MOETEN RENNEN VOOR ONZE LEVEN!" Schreeuwde ik terug.

"WAAROM SCHREEUWEN WE?" Schreeuwde Lillian.

"JIJ MOET GEWOON JE MOND HOUDEN!" Schreeuwde ik naar haar en begon al te rennen waardoor de rest van de groep mee begon te rennen.

"REN VOOR JE LEVEN DAN!" Schreeuwde ik en rende nog sneller.

"WACHT!" Hoorde ik Jack J roepen. "NIET ZO SNEL!"

"IK KAN MIJN BENEN NIET STOPPEN, SORRY!" Schreeuwde ik terug.

"WAAR IS ALANA?" Schreeuwde Shawn en ik stopte waardoor iedereen tegen me aan botste.

"Oh, nee." Zei ik en een traantje gleed langs mijn wang.