kamergenoten | Don't break my heart again | Boek 2

44

- Luna -

Ik schrok wakker omdat ik iets hoorde vallen in de badkamer. Ik keek om me heen. Niemand. Iemand heeft me in mijn bed neergelegd.

Weer viel er iets in de bad kamer en ik besloot om te gaan kijken. Ik stond op en hoorde een pijnlijk gekreun. Ik liep richting de badkamer en zag twee shampoo flessen op de grond, en Jacob die zijn teen vast hield en er pijnlijk naar keek. Ik keek hem aan met een bruh-face en zag dat hij opkeek.

"Oh, je bent wakker." Zei hij en stond op. "Lekker geslapen?" Vroeg hij maar ik negeerde zijn vraag. Ik liep naar mijn bureau en nam een slokje van mijn water dat op mijn bureau lag. Na dat ben ik gaan liggen in mijn bed. Ik knuffelde mijn kussen en probeerde verder te slapen tot er op de deur werd geklopt.

"KOM BINNEN!" Schreeuwde Jacob vanuit de badkamer. Ik hoorde de deur open en dicht gaan. Er waren meerder voetstappen te horen dus wist ik dat ze met zijn vieren, vijven of zessen waren.

"Jacob?" Hoorde ik Alana's zachte stem.

"Ja?" Schreeuwde Jacob bijna.

"Sst! Je maakt haar bijna wakker." Hoorde ik Micheals stem. Ik voelde twee personen op mijn bed zitten en ik voelde gewoon dat ze me aan zaten te staren.

"Ze is toch al- oh. Ze slaapt weer." Ik hoorde Jacobs stem dichterbij komen dus betekend dat dat hij waarschijnlijk de kamer in liep.

"ZARIEL IS DOOD!" Hoorden we iemand in de gang huilend schreeuwen.

"Okay dan." Zei Alana en ik hoorde een paar mensen lachen.

"Jacob, hoor jij niet bij Lilian te zijn? Kijken of het goed gaat met haar?" Vroeg Alana.

"Uhm, nee. Ik ga zo wel in de pauze want zij heeft geen vrije dag. En Matthew let op haar." Antwoordde hij.

"Kijk toch eens, ons kind is zo groot geworden." Hoorde ik mams zachte stem.

"Ik ben er ook nog hoor." Hoorde ik Micheal zeggen.

"En ik." Zei Alana.

"Ja, ja." Hoorde je pap zeggen en Jacob en Shawn lachten. Ik draaide me om en keek ze allemaal eventjes aan voordat ik weer ging liggen en mijn ogen sloot.

"IK ZEI TOCH DAT ZE WAKKER WAS!" Schreeuwde Jacob.

"Nee hoor. Je dacht dat ze wakker was maar veranderde je zin en zei dat ze weer sliep." Zei Micheal.

"Luna, kom je bed uit." Zei Alana. Ik schudde mijn hoofd en hoorde haar zuchten. "Kom nou." Zei ze en trok aan mijn benen. Ik hield me vast aan mijn matras maar Alana was sterker en ik viel op de grond. Ze liet me los en ik draaide me om zodat ik op mijn rug lag. "Sta op." Zei ze weer en weer schudde ik mijn hoofd.

Ik hoorde mijn maag rammelen. Ik deed mijn shirt een beetje omhoog en wreef aan mijn buik.

Rustig maar buikje, rustig maar.

Ik zette mijn shirt weer goed en draaide me om zodat ik op mijn buik lag. Ik probeerde mijn bed op te klimmen zonder mijn benen te gebruiken.

"Luna kom." Zei Alana streng. Ze pakte mijn voet en trok eraan waardoor ik weer viel.

"Shawn, trek mee alsjeblieft." Zei ze en ik voelde iemand mijn voet pakken waardoor het sneller ging. Ze sleepten me mee naar de deur.

"Wacht, ik doe hem wel open." Zei Jacob die over mij heen sprong naar de deur.

"Wie gaat haar dragen als we buiten zijn?" Vroeg Alana terwijl ze me door de gang heen sleepten. Een tijdje reageerde er niemand.

"Uhm-"