kamergenoten | Don't break my heart again | Boek 2

41

-Luna-

Vandaag is de dag dat mijn ouders komen. Oh, ik heb ze zo gemist! Het is al maanden geleden sinds Alana en ik weg zijn gegaan.

Het is jammer dat we niet naar de begrafenis kunnen gaan van mijn oma, ik weet nog hoe enthousiast ze was voor de dag waar we naar het altaar lopen in onze witte jurk en een boeket in haar handen.

Ze vertelde ons, dat de dag van onze diploma uitreiking zij het hardste voor ons zou juichen.

Ze beloofde ons, dat we ooit naar de roze strand zouden gaan en zoveel roze zand meenemen dat het strand half leeg was.

Ik gromde wanneer ik mijn ogen open knipperde. Ik sliep bij Alana en Shawn, aangezien ik Jacob niet wilde zien.

Ik slaap al bij hun sinds het feest. Drie dagen later en ik verblijf nog steeds bij ze.

Shawn offerde mij zijn bed aan, maar ik weigerde. Het eindigde met mij en Alana in een éénpersoonsbed slapend. Zo erg was het niet, aangezien we dit vaker deden omdat iedereen van tweelingen verwachten dat als ze alles delen dat ze ook een bed kunnen delen.

"Alana, wordt wakker! Mam en Pap komen." Zei ik en schudde haar lichtjes wakker. Uiteindelijk werd ze wakker en stretchte haar.

"Ik ben wakker." Zei ze en zat rechtop. Ze wreef in haar ogen en ik rende de badkamer binnen om me klaar te maken.

Toen ik eruit liep was Shawn al wakker en liep Alana de badkamer in.

Zuchtend zat ik op mijn bed en haalde mijn mobiel van de oplader. Ik had niks te doen omdat ik geen meldingen had, dus besloot ik maar naar mijn camerarol te gaan.

Ik zag allerlei foto's van mij en Jacob bij het pretpark. Ik scrolde verder en zag een foto van toen ik nog acht was. Op die foto stonden ik, Alana, Charlie en zijn zusje chyenne.

Ik sloeg mezelf op mijn hoofd en lachte toen ik terug dacht aan onze eerste ontmoeting.

Hij was net nieuw en ik deed stoer. Ik wou populair zijn. Ik zei tegen hem dat ik naar huis ging om in mijn agenda te kijken of ik iemand kon pesten.

Maar ik wou een goede indruk maken omdat ik hem best knap vond. Daarna zei ik tegen Alana dat ik hem leuk vond en Alana zei dat meteen tegen hem.

"Wat zit je daar nou weer te lachen?" Vroeg Shawn. Alana kwam de badkamer uit en keek me ook vragend aan.

"Wist je nog toen ik acht was?" Vroeg ik Alana. "Met Charlie."

"Oh ja." Zei ze en lachte.

"Wat is er?" Vroeg Shawn weer.

"Toen zij acht was wilde ze goede indruk maken voor een jongen, door te zeggen 'Ik ga in mijn agenda kijken of ik vandaag iemand mag pesten.' Terwijl ze op school deden alsof ze niet bestond." Zei Alana lachend en ik lachte mee.

"Bruh." Lachte Shawn. "Maar we moeten Jacob nog ophalen, en de directeur wacht op ons bij de poort want als jullie ouders er zijn gaan we gezamenlijk ontbijten met ook nog eens heel de school."

"Heel de school? Maar dan gaan mama en papa zien hoe gek onze vrienden zijn." Zei ik en pakte mijn schoenen om ze aan te doen.

"Hey, rustig. Ik heb ze geappt dat ze normaal moesten doen voor jullie ouders." Zei Shawn en deed zijn shirt aan.

"Oh." Zei ik en zat weer terug op Alana's bed.

"Waar gaan mam en pap eigenlijk slapen?" Vroeg Alana die haar haar stond te doen voor de spiegel.

"Uhm, volgens mij krijgen zij een kamer ergens?" Zei ik.

"Ja, dat is wel logisch." Zei Shawn.

"Komen jullie? Straks zijn we laat." Zei Shawn en pakte de sleutels van de kast.

"Ja wacht. Laat me dit eventjes in een staartje zetten." Zei Alana.

"Okay we kunnen." Zei ze en pakte haar schoenen. Ik deed mijn andere schoen aan aangezien ik net de ene aan had.

<•>

"Jacob?" Vroeg ik toen ik de deur opendeed.

"Ik kom er al aan." Zei hij en zag hem lopen. Ik haalde de sleutel van het slot en wachtte in de gang.

"Okay, laten we gaan." Zei Jacob en deed de deur dicht. Hij liep voorop, Alana en Shawn achter hem en ik helemaal alleen achterin.

We stapten de lift in en ik stond in het hoekje. Je hoorde die muziek van de lift weer.

Toen we uitstapten iep ik weer helemaal achteraan. Ik deed mijn handen in mijn zakken en keek naar mijn fel gele dr. Martins. Er zat een beetje chocola op, maar dat geeft niet.

Na een paar seconden liep Jacob naast mij.

"Luna, we moeten praten." Fluisterde hij.

"Ik wil niet praten." Zei ik terug en probeerde sneller te lopen maar hij hield me met gemak in.

"Luna, ik wil wel praten." Fluisterde hij weer.

"Maar ik wil niet praten." Fluisterde ik terug.

"Dan praat je niet, maar kun je dan wel even naar me luisteren straks?" Vroeg hij. Ik stopte met lopen want we stonden al voor de ingang en keek Jacob aan.

"Ik geef je straks één minuut." Zei ik en zag een klein lachje op zijn gezicht. "Maar niet meer." Zei ik er nog snel achteraan.

Na een paar minuten kwamen ze eindelijk aan. Mijn familie is terug.

Ze stonden allemaal al voor de auto. Ik keek ze één voor één aan.

Jesse met een vieze mond en een chocoladereep.

Papa die Jesse droeg in zijn ene hand en een koffer vasthield in zijn andere hand.

Mama met een koffer naast haar voeten. Ze zwaaide naar ons en keek ons met de grootste glimlach aan.

En Michaels billen omdat hij zijn koffer nog aan het pakken was.

Ik keek naast me naar Alana maar zag dat zij al in de armen van mama was gesprongen.

"MAMA, PAPA! IK WIL OOK EEN KNUFFEL!" Schreeuwde ik naar ze terwijl ik naar hun toe rende. Ik knuffelde ze zo hard dat ik mijn vaders hartslag bijna niet meer hoorde.

Ik liep naar Micheal toe en gaf een boks waarna ik hem knuffelde. Alana gaf hem hun bekende handshake en knuffelde hem ook.

Ik liep naar Jesse toe en knuffelde hem. Hij knuffelde me terug en gaf een kusje op mijn wang. Ik draaide me om en zag iedereen lachen.

"Wat?" Vroeg ik ze.

"Je hebt chocola op je wang." Zei mama en pakte een doekje om mijn wang vervolgens schoon te maken.