kamergenoten | Don't break my heart again | Boek 2

26

-Jacob-

"Jacob!" Ik schrok wakker doordat iemand keihard in mijn oor schreeuwde. Ik zag Alana daar staan, haar ogen waren rood.

"Wat is er?" Vroeg ik en wreef in mijn ogen.

"Help me Luna dragen." Ik stond op en achtervolgde haar naar haar kamer. Ik zag Luna daarzo liggen in haar bed, ze leek bleekjes.

Ik liep naar het bed en knielde neer. Ze leek zo vredig als ze slaapt. Ik deed mijn arm onder haar nek en knieeën en droeg haar als bridal-style op.

"Kan je haar dragen?" Vroeg Alana en ik knikte. Het voelt zo anders om haar in mijn armen te hebben nu. Het doet me weer denken aan vroeger, toen we nog samen waren. Haar aanraking met mijn huid voelt als vuurwerk die in mijn gedachtes ontploffen.

Ik liep de kamer uit naar de lift. Alana drukte op de knop en keek naar Luna terwijl ze haar hoofd in mijn borst knuffelde. Mijn grip om haar werd strakker en voor heel even, voelde ik me weer dertien.

-Luna-

Ik voel me als een prinses die gedragen wordt door het prins op het witte paard. Zijn armen die mijn lichaam draagt terwijl hij zijn weg maakte.

Hij verstrakte zijn grip om mij heen terwijl ik mijn gezicht verborg in zijn borst.

Ik werd neer gelegd op een zacht oppervlak terwijl ik de ademhaling van mijn prins in mijn nek hoorde.

"Dank je Jacob." Hoorde ik een stem zeggen.

Mijn prins, hij heet dus Jacob.

Wacht...

Ik deed mijn ogen open en zag Jacob voorover gebogen. Ik keek naar zijn kin terwijl hij een deken over mij heen sloeg.

Ik duwde hem weg en hij schrok. Ik zat recht op en keek om me heen.

"Oh, je bent wakker." Zei Alana die op de rand van mijn bed zat.

"Uhh, ja. Ik denk het wel?" Vroeg ik meer aan mezelf dan dat ik op Alana's vraag antwoordde. "Is dit een droom?" Vroeg ik ze.

"Nee." Antwoordde Alana op mijn vraag. Ik zag haar met rode ogen en bestudeerde haar. Ze leek het te merken en draaide haar hoofd weg terwijl ze een traan van haar wang af veegde.

"Alana, wat is er?" Vroeg ik haar terwijl ik de deken van me afsloeg en naast haar kwam zitten. Ik sloeg een arm om haar schouder heen en probeerde naar haar gezicht te kijken. Ze keek me recht in mijn ogen aan en ik keek terug.

"Harry." Zei ze zachtjes tegen me en toen barstte ze in huilen uit. Haar hoofd op mijn schouder en mijn twee handen die over haar rug wreven. Mijn sussende geluiden zoals 'stil maar' en 'het komt ooit wel weer goed' hielpen niet, ze huilde zelfs nog harder.

Ik keek Jacob aan met een 'help me' blik en hij gaf me een 'ik snap niet wat je bedoelt' blik terug.

Ik zuchtte en Rolde mijn ogen. Ik keek hem aan en probeerde hem te laten liplezen. 'Help me' vormde ik met mijn lippen. En nog steeds begreep hij er niks van. Ik Rolde mijn ogen-

Wacht.

Ogen! Ik wees via mijn ogen naar Alana en deze keer leek hij het wel te begrijpen. Hij gebaarde dat ik moest wachten en liep de kamer uit.

- Jacob -

Nadat ik eindelijk begreep wat ze gebaarde gebaarde ik dat ze moest wachten. Ik liep de kamer uit en stapte de lift in opweg naar Shawn. Ik weet dat Shawn haar leuk vindt, want ja. Hij gedraagt zich nooit zo bij meisjes. Dus ja, ik denk dat hij wel kan helpen.

De liftdeuren gingen opeens open en haalde me uit mijn gedachtes. Ik liep naar Shawns kamer en klopte aan, maar hij deed niet open.

"Shawn kom op! Ik ga niet twee keer staan kloppen!" Schreeuwde ik en wachtte af tot hij de deur open deed. Na een paar seconden ging de deur open en stond Shawn daar.

"Wat is er?" Vroeg hij me.

"Er is iets met Alana." Zei ik en hij stapte de deur al uit.

"Waar wacht je dan nog op?" Vroeg hij me en we begonnen te lopen. "Wacht, de sleutels." Zei hij toen hij de deur weer inliep. Ik keek achterom en wachtte weer op hem. "Okay, laten we gaan." Zei hij met zijn sleutels in zijn handen.

Toen we mijn kamer binnen liepen zag ik dat Luna en Alana knuffelend in slaap zijn gevallen op haar bed. Eventjes verscheen er een glimlach op mijn gezicht.

Ik denk dat ik haar nog leuk vind.

Hey! SHE SAID OLAH KAMUSTA! SORRYDEPORRYDESWWY DAT IK NIET HEB GE-UPDATE. Het was gewoon zo'n moment waarin je niet meer weet wat of hoe je verder moet schrijven terwijl je wel weet hoe die verhaallijn gaat. Maar ik heb ook toetsweek. Maandag en dinsdag zijn de laatste twee dagen. Woensdag is sportdag en we gaan dan zo'n sport doen dat lijkt op honkbal maar is iets anders en dan zit ik in een team zonder mijn vrienden. Ik moet rennen en heb totaal geen conditie dus wens me veel succes. Donderdag gaan we naar Walibi mongolen! En vrijdag gaan we barbecuen en boeken inleveren! En dan is het VAKANTIEEE!!!! Dan zal ik sowieso wel veel updaten denk ik. Maar nogmaals super sorry voor er niet updaten!

EN JA! DEZE BOEK WERD GE-UPDATE OM PRECIES 23:36 UUR 'SNACHTS! ZO AARDIG BEN IK WEL VOOR MIJN MENSJES!

.. En ook omdat ik voor die tijd ideeën had.

EN IK BEN ZO DUCKING SUPER BLIJ DAT MACOB BACK IS!!!