kamergenoten | Don't break my heart again | Boek 2

45

- Luna -

Ik werd op een bankje geplaatst waar ik en Alana altijd zaten als we hier waren. Ik zat tussen Micheal en Jacob in. Naast Jacob zaten Shawn en Alana en naast Micheal zaten mam, pap en Jesse.

"Wat willen jullie drinken?" Vroeg Alana na een tijdje stilte.

"Uhm.. Doe maar wat ijskoffie, mokka." Zei mama.

"Voor mij ook, en voor Jesse een muffin." Zei papa.

"Ik wil warme chocomelk, een chocolade muffin, patat met mayo-" Zei Micheal terwijl hij het optelde met zijn vingers.

"Micheal!" Onderbrak Alana hem. "Één ding maar."

"Warme chocomelk." Zei Micheal. Hij deed zijn armen over elkaar en keek boos naar zijn schoot. Alana schudde zuchtend haar hoofd maar ging weer verder en keek Shawn en Jacob aan.

"Ik betaal wel voor mezelf." Zei Shawn en stond op.

"Ja, ik ook." Zei Jacob die ook opstond. Alana wou net weglopen met Jacob en Shawn tot mama hun tegen hield.

"En Luna dan?" Awh, ik ben blij dat ze aan mij denkt.

"Ik weet al wel wat ze wilt mama." Zei Alana. Mama knikte en ze liepen door.

"Luna, hoezo vochten jij en Lilian?" Vroeg mama na een tijdje stilte. Ik haalde mijn schouders op, als gebaar dat ik het niet wist. Ik wist wel waarom we vochten. Lilian is anders geworden. Gemeen. Maar ik zei niks omdat ik geen zin heb om te praten.

Eigenlijk is dat best wel fijn. Gewoon, tegen jezelf praten. Dingen bespreken met je eigen gedachtes. Mensen horen praten, jij luisterde mee, je geweten maakt flauwe opmerkingen. Je hebt pret met jezelf. Een klein glimlachje ontsnapt je mond maar gaat weer net zo snel weg als dat het gekomen was, terwijl je vanbinnen helemaal stuk gaat van het lachen. Dat is fijn.

Ik voelde iemand naast me zitten wat me uit mijn gedachtes haalde. Een chocolade muffin en iskoffie werd voor mijn neus geschoven. Ik keek op en zag iedereen al zitten. Iedereen had al gekregen wat hij of zij wou. Micheal was al helemaal bezig met zijn warme chocomelk dat hij vergat dat hij nog boos was. Blijkbaar merkte hij dat ik hem aan keek want hij draaide zich naar mij om. Hij keek naar mijn muffin en mijn ijskoffie en dan weer terug met zijn mond in een O-vorm.

"Alana, waarom mag zij wel?" Vroeg Micheal boos aan haar.

"Daarom." Antwoordde ze terwijl ze een slok nam van haar ijskoffie.

En toen.. Was het weer stil. En deze keer was het een ongemakkelijke. Ik voelde de ongemakkelijke sfeer bij hun hangen. Maar zelf vond ik het niet zo erg. Ik at gewoon verder van mijn muffin. Jesse vond het blijkbaar ook niet zo erg want hij merkte er niks van en likte zijn vingers schoon.

"Dus," Begon Shawn om de stilte te verbreken. Iedereen, inclusief ik, keek zijn kant op. "Het gemaskerde schoolbal is er bijna."

"Oh, ja. Ik heb al een idee wat ik ga aandoen!" Zei Alana.

"Het is ook nog eens op jullie verjaardag Alana, Luna." Zei Shawn terwijl hij Alana en mij om de beurten aan keek.

"Dus het is al over een paar dagen?" Vroeg Alana voor de zekerheid. Shawn knikte.

"Met wie ga jij Alana?" Vroeg mama.

"Met Shawn." Zei ze trots.

"Oh, dus jullie hebben iets?" Vroeg papa.

"Ik denk het." Antwoordde ze.

"Meneer, mag ik haar wel meenemen naar dat bal?" Vroeg Shawn en keek hoopvol naar papa. Hij knikte en Shawn lachte met met Alana waarna ze elkaar knuffelden.