kamergenoten | Don't break my heart again | Boek 2

35

-Luna-

We zaten allemaal op een bankje vlakbij de reuzenrat waar we straks in zouden gaan. Ik zat in een hoekje van de bank, tussen de prullenbak en Jacob in. Ik at wat van mijn roze suikerspin en zag dat Jacob opeens over me heen leunde naar de prullenbak.

"Zo snel ben je klaar." Zei ik tegen hem.

"Ja, ik had honger." Zei hij terwijl hij weer terug op zijn plek zat. "Correctie. Ik heb honger."

"Dan ga je eten halen." Zei ik tegen hem terwijl ik een stukje van mijn mooie, roze, reusachtige suikerspin in mijn mond deed.

"Of ik pak gewoon wat van jou." Zei hij en verpestte mijn mooie suikerspin door er een groot stukje van te pakken. Hij rende weg en draaide zich om om te zien hoe serieus ik deed.

Met mijn serieuze gezicht gaf ik mijn suikerspin aan Lola en stond op. Ik draaide mijn hoofd langzaam naar Jacob toe en stond een paar seconden zo.

"Wat ga je doen? Mij met je eenhoornknuffel slaan?" Vroeg hij me alsof hij me uitdaagde.

"Dat zou ik maar niet doen als ik jou was." Zei Lola.

"Hoezo niet?" Vroeg Jacob lachend.

"Twee jaar geleden gaf ze Jamie een litteken bezorgt op zijn linker arm en bij Micheal had ze bijna zijn favoriete videogames geplet met een grote zware steen die ze buiten vond." Zei ze.

"Hoezo?" Vroeg Jacob en keek Lola raar aan.

"Nou, Micheal had in haar boek gelezen , wat je nooit moet doen. En Jamie had, net als jij nu, ook van Luna's suikerspin gegeten." Legde ze uit.

"Hoe weet je dat allemaal?" Vroeg Hayes aan haar.

"Ik was hun gids en moest alles over hun weten." Antwoordde ze simpel.

"NU GA JE ERAAN!" Schreeuwde ik en rende naar Jacob toe. Het was vreemd. Hij rende niet weg ofzo. Hij stond gewoon rustig, daar, te kauwen, op mijn suikerspin.

Toen ik bijna bij hem was deed hij zijn armen open en ving me op. Ik rende te hard en duwde hem met me mee, lachend. Jacob draaide een kwart slag om en had mij nog in zijn handen. We kwamen tegen Alana aan en liet haar patat vallen. We stopten en keken haar aan.

"Ze barst uit in drie...twee...één..." Telde Cameron af.

"Ik zag het leven toch niet meer zitten." Zuchtte ze. Ze liep naar de bankje toe en zat neer.

"Ze heeft nog steeds liefdesverdriet." Zei Jacob. Hij had zijn armen nog steeds over mij heen en die van mijnes ook over hem.

We keken toe hoe Shawn naast Alana zat en een arm over haar heen sloeg.

"Wat is er met haar?" Vroeg Mike en ik Rolde mijn ogen.

"Liefdesverdriet." Zei ik.

"Oh, ik dacht dat dat een grap was." Zei hij. Ik voelde mijn mobiel trillen in mijn achterzak en liet Jacob los. Hij liet mij ook los en ik liep een beetje van de groep weg terwijl ik mijn mobiel uit mijn achterzak haalde. Ik keek op het schermpje en zag Dat Kuona wou facetimen. Hoort ze niet te slapen rond deze tijd? Ik drukte op het groene knopje en zag Kuona in haar pyjama. Ze zat in haar lichtblauwe kamer met allerlei foto's van haar honden op haar muur. Haar haar zat in een messy knot en ze hield haar kussen vast.

"Hey Kuona." Zei ik tegen haar.

"Hoihoi. Waar ben je?" Vroeg ze me.

"In walalabibi." Zei ik tegen haar.

"En.. Hoe is het bij jou?" Vroeg ze me weer.

"Leuk. Jacob is weer terug. We zijn vrienden, en Magcon is er ook."

"Wauw." Zei ze alsof ik een grap maakte. Ik liet het gaan en liep richting Mike.

"Kijk is met wie ik ben." Zei ik terwijl ik de camera richtte naar Mike.

"LUNA DELGADO! IK ZIE ER NIET UIT!" Schreeuwde ze waardoor ik en Mike lachten. Ik richtte de camera weer op mezelf en deed een plukje haar achter mijn oor.

"Ey, maar waarom belde je?" Vroeg ik haar.

"Ik wou je gewoon zien." Zei ze schouderophalend.

"Ahw."

"Maar ik ga nu slapen. Morgen hebben we een toets."

"Okay, good Night." Zei ik en hoorde een hondje blaffen. Ze tilde het hondje op en ik zag het hondje die ze naar mij noemde.

"Good Night." Zei ze alsof het hondje praatte. Ik drukte op het rode knopje en deed de mobiel weer in mijn zak.

A/n:
Dussssss.... Hie vinden jullie het tot nu toe?

Met Jacob... En Luna...

Of Shawn... En Alana..

Of Cameron en Matthew en Lilian..

Laat het hier weten.

Ik heb zin om reacties te lezen dus ja.

Ik verveel me.