κεφάλαιο 7

5.4K 195 2
                                    

Προσπάθησα να κοιμηθώ αλλα ήταν μάταιο όταν κοίταξα το ρολόι ήταν 3:00 το πρωί έκανα έναν μορφασμό και έπεσα πάλι στο μαξιλάρι.

Εκλεισα τα μάτια και προσπάθησα να κοιμηθώ αλλα όταν τα ξαναάνοιξα ήταν 5:00. Έκατσα για λίγο στο κρεβάτι και αφού ήξερα πως δεν θα με επαιρνε ο ύπνος φόρεσα ενα σορτσάκι ,μια λευκή χαλαρή μπλούζα και τα καφέ σανδάλια μου και αποφάσισα να πάω να πιω καφέ ελπίζοντας να ειναι ανοιχτά κάπου.
Άρπαξα την τσάντα μου και άρχισα να περπατάω προς την πλατεία. Αμέσως εντόπισα μια μικρή καφετέρια και αφού περασα τον δρόμο μπήκα μέσα.
Το μαγαζί ηταν παλιομοδίτικο. Είχε ξύλινο πάτωμα και υπήρχαν γύρω κορνίζες από διάφορα μέρη. Πάνω από το ταμείο υπήρχεια ονειροπαγιδα . Έκατσα σε ενα τραπέζι που βρισκόταν δίπλα στο παραθυρο και κοίταξα τον σκοτεινό δρόμο. Όταν άκουσα βήματα γύρισα να κοιτάξω ποιος ερχόταν. Ηταν μια μικρή κοπέλα με καστανά μαλλιά και μεγάλα ματια. Μου χαμογέλασε πλατιά όταν με έφτασε .

"Καλημέρα με λένε Λου τι θα ήθελες να πάρεις ;"
Της χαμογέλασα και είπα

"Καλημέρα Λου με λένε Οφήλια και ήθελα ενα γλυκό καπουτσίνο και ενα τοστ" ειπα και χαμογέλασα.

" Θα έρθει αμέσως" είπε κι εφύγε με τα χρωματιστά τακούνια της.

Η παραγγελία δεν άργησε μόνο που δεν την έφερε η Λου. Στην θέση της ήρθε ενα αγόρι με δεμενα καστανά μαλλιά και καστανά μάτια. Φορούσε.τζιν παντελόνι και μια άσπρη μπλούζα. Στο αριστερό του χέρι φορούσε πολλά υφασμάτινα βραχιόλια ενώ το δεξί του άυτι ηταν τρυπημενο. Μου χαμογέλασε και ειπε
" Εσυ πρέπει να εκεί η Οφηλια.;" είπε και μου έδωσε τον καφέ και το πιάτο.
" Που το ξέρεις; " ρώτησα
"Η κοπέλα που σου έφερε την παραγγελία ειναι αδελφή μου. Εγώ ειμαι ο Μιγκέλ" είπε και του έδωσε τι χέρι του.
" Χάρηκα." είπα και του έδωσα και το.δικό μου .

" Τι κανείς τόσο νωρίς έδω; Αν επιτρέπεται" ρώτησε ευγενικά.

" Δύσκολη νύχτα. Όμως χάρηκα που βρήκα αυτό το μέρος νιώθω οικεία" δικαιολογήθηκα

" Χαίρομαι. Εισαι καινουργια στην πόλη ;"

" Όχι... Απλώς δεν βγαίνω και πολύ. Σπουδάζω στο πανεπιστήμιο πιο πάνω"

" Ελπίζω να άξιζε τον κόπο που βγήκες " είπε

" Εντελώς " ειπα και ήπια λίγο από τον καφέ μου.

" Χάρηκα για την γνωριμία Οφήλια" είπε ο Μιγκέλ.

" Παρομοίως " ειπα και του χαμογέλασα.

Omnia Causa FiuntWhere stories live. Discover now