Omnia Causa Fiunt

Κεφάλαιο 23

Ντάριο

Ήθελα να της μιλήσω για το παρελθόν μου και να της  πω πολλά πράγματα για εμένα όπως και αυτή μου τα είχε εμπιστευτεί.

Αλλά μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο αυτό που είχα περάσει να το πω σε κάποιον.

Μόνο τα άτομα που το είχαν βιώσει μαζί μου έτυχε να το ξέρουν και ο Ντάνιελ με τον Μιγκελ.

Το ποσό εξαρτημένος ήμουν από τα ναρκωτικά.

Το ποσό οδυνηρή ήταν για εμένα η απουσία τους εάν δε έπαιρνα μια μέρα αυτό που μου προσέφερε η Ντάλια.

Την Νταλια την είχα γνωρίσει σε μια αρκετά δύσκολη περίοδο στην ζωή μου.
Όταν ο πατέρας μου σκοτώθηκε σε εκείνο το αυτοκινητιστικό ατύχημα μου ήταν πολύ δύσκολο να το ξεπεράσω.

Και άλλωστε πως γίνεται να ξεπεράσεις την απουσία κάποιου ανθρώπου. Ειδικά όταν αυτό το άτομο ήταν ο ίδιος σου ο πατέρας.

Θυμάμαι ότι είχα να βγω μηνε από το δωμάτιο μου.

Το μόνο που έκανα είμαι να τρώω και να κοιμαμαι. Η ζωή μου είχε γίνει μάταιη και χωρίς ελπίδα.

Δεν ξέρω πώς κατάφερε η Ρόξι και άντεξε.
Για εμένα η αδελφή μου ήταν η δύναμη μου.
Εάν δεν την είδα δεν θα κατάφερνα να ξεφύγω από την κατάχρηση ουσιών.

Αναστέναξα και πήγα στην Οφήλια ελπίζοντας να είναι σπίτι.

Άκουσα τα γρήγορα βήματα της να κατευθύνονται προς την πόρτα και πήρα μία βαθύα ανάσα.

Ξαφνικά την ένιωσα να στέκεται στην πόρτα.

Δεν ήμουν σιγουρος άμα ήταν επειδή δεν ήξερε ποιος ήταν ή εάν δεν ήθελε να μου ανοίξει.

Ρίσκαρα λίγο και μίλησα.

" Γλύκα" είπα ήρεμα και σιγανά.

Και τότε άκουσα το κλειδί της πόρτας να γυρίζει και να μου ανοίγει την πόρτα.

Την κοίταξα από.πάνω μέχρι κατω. Ήταν το πιο γλυκό πλασματάκι που έβλεπα ποτέ.

Τέντωμα το χέρι μου για να της αγγίξω το απαλό μαγουλάκι και την είδα να έρχεται κοντά μου και να με αγκαλιάζει.

" Μου έλειψες " είπα σιγανά.

" Και εμένα μου έλειψες Ντάριο"ειπέ με την γλύκα και χαμήλη φωνή της. Και την αγκάλιασα ακόμα.πιο σφιχτά.

Την άφησα και την κοίταξα για λίγο. Ήθελα να δω τι είχε. Άμα ήταν καλά. Εάν ήταν ήρεμη και εάν την απασχολούσε τίποτα.

Τα μάτια της ήταν ήρεμα και χαμογελασα αμυδρά.

Έσκιψα και την φίλησα όσο πιο απαλά μπορούσα σαν να ήταν από γυάλι. Σαν να φοβόμουν να μην την σπάσω.

" Μωράκι μου " είπα και την σήκωσα από το πάτωμα και ένοιωσα τα πόδια της να τύλιγονται πάνω στην μέση μου.

Έκεινη την στιγμή ήθελα να την βάλω στο κάτω στο κρεβάτι και να μπώ μέσα της. Να την νοιώσω . Να νοιώσω το σώμα της και την ζεστασιά της.

" Γιατί με κάνεις να αισθάνομαι έτσι; " είπα προσπαθώντας να κρατήσω την ανάσα μου σταθερή.

Εκεινή απλως χαμογέλασε.

Την κοίταξα για λίγο να παίζει με την άκρη της μπλούζα μου και να με κοιτάει με ένα βλέμμα ανησυχίας αλλά και επιθυμίας.

Την ένιωσα να με τραβάει προς το μέρος της έτσι ώστε να μας χωρίζουν μόνο χίλιοστα.

Δέν άντεχα άλλο να είναι κοντά της η ζεστασία της, το άρωμα της και ,η ανάσα της με έκαναν να την θέλω σαν τρελός.

Έκει ήταν που τα έχασα. Την ήθελα τόσο πολύ και τόσο άσχημα που της έπιασα τους γοφούς και εκείνη τύλιξε τα πόδια της γύρω μου σφιχτά.  Μετακινήθηκα λίγο έτσι ώστε να μπορέσω να κλείσω την πόρτα πίσω μας.

Άδου φτάσαμε στο κρεβάτι την ακούμπησα ήρεμα και για ένα λεπτό την κοίταξα εκεί ξαπλωμένη που ήταν.

Πόσο όμορφη ήταν και πόσο την ήθελα.

Ανέβηκα από πάνω της και άρχισα να την φιλάω παντού απαλά.

Στο υπέροχο λαιμό της αφήνοντας κάποιες φορές και μικρές δαγκωνιές.

Της σήκωσα την μπλούζα και άρχισα να την χαιδέυω απαλά την κοιλία ώσπου την χούφτωσα στο στήθος.

" Αγάπη μου " την άκουσα να λέιει. Και τότε κατάλαβα. Ήξερα τι ήθελα να μου πει μόνο από τον τόνο της φωνής της.

Με κόιταξε άργα και μου σήκωσε την μπλούζα χαιδευοντας την κοιλία μου.

Άρχισα να την αγγίζω σε όλα τα σημεία του σώματος θέλοντας την όλο και περισσοτερο.

Αλλα τότε την άκουσα.

" Ντάριο" είπε και με κοίταξε σαν να είχε ενοχές.

"Δέν πειράζει θα περιμένω όσο θέλεις μωρό μου  " είπα σχεδόν νευριασμένος για όλη την διακοπή.

Την φίλησα απαλά στο μέτωπο και σηκώθηκα να πάω στον μπάνιο για να ηρεμήσω λιγο.

Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και προσπάθησα να μην αφήσω τον εαυτό μου να ενοχληθεί με ένα α τέτοιο ζήτημα.

Αλλά δεν μπορούσα μου ήταν απόλυτα δύσκολο όλο αυτο.