Omnia Causa Fiunt

κεφάλαιο 13

Νταριο

Το πρώτο πραγμα που έκανα όταν ξύπνησα ήταν να την σκεφτώ. Ξέρω ότι ακούγομαι σαν γκομενίτσα που κάθεται ξύπνια και σκεφτεται "αχ και να με σκεφτεται; και τι να κάνω τώρα να του μιλήσω; Θα με πάρει τηλέφωνο;" αλλά δεν μπορόυσα να ΜΗΝ την σκεφτώ. Γαμώτο!!!!

Κοίταξα το ρόλοι και είδα πως ήταν 7:00 τι στο διάολο έκανα έγω τέτοια ώρα ξύπνειος;

Μόλις ανασηκώθηκα στο κρεβάτι σήκωσα το πάπλωμα και ήταν βρεγμένο.

Γάμωτο!!!! Οφήλια Τι θα κάνω μαζί σου;

Δεν ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβαινε κάτι τέτοιο απλώς τελευταία ήταν πιο.... συχνό.

Την τελευταία φορά που την είχα δεί μόλις μετα βίας συγκρατήθηκα και δεν την φίλησα.

Είχα τον πειρασμό να την ξαναφιλήσω και να κάνουμε και αλλα πράγματα πιο.... προχωρημένα. Όμως  κάτι μου έλεγε πως αν το έκανα θα μου έκοβε τα αρ***ια και θα είχα άσχημο τέλος, όποτε κρατούσα μια μικρή απόσταση... ακόμη.

Όταν όμως έκανε τόσο γλυκές χειρονομίες μου ήταν δύσκολο. Κάθε φορά που αγχωνόταν έβαζε τα μαλλία της γρήγορα πίσω απο το αύτι της ή όταν με φίλησε μόνη της στο μάγουλο.

Γαμώτο!!!! μόνο που την σκεφτόμουν!!! Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ άλλο.

Έβγαλα τα ρούχα μου και πήγα να κάνω ένα κρύο μπάνιο. Αφού τελείωσα έβαλα ένα μάυρο παντελόνι ένα γκρί φούτερ και κάτι μαύρες αρβύλες και βγήκα απο την εστία. Σκέφτηκα να χτυπήσω την πόρτα της Οφήλια αλλα ήταν ακόμη νωρίς και το τελευταίο μπράγμα που ήθελα αυτή την στιγμή ήταν να τρέχει ουρλίαζοντας με την παράξενη συμπεριφορά μου.

Όταν ανέβηκα στην μηχανή έβαλα το κράνος και αποφάσισα να περάσω απο τον Μιγκέλ να πάρω ένα καφέ. Η διαδρομή ήταν ήσυχη δεν σηνίθιζα να τρέχω του θανατά αλλα όταν χρειαζόταν....

Αφού έφτασα είδα τον Μιγκέλ καθώς πετούσε κάτι σκουπίδια. Τον φώναξα μία φόρα και όταν με είδε χαμογέλασε.

"Τι κάνεις ρε φίλε;" είπε και με αγκάλιασε μλια φορά.

" Καλά είμαι είπα να περάσω να πάρω κανέναν καφέ"

" Καλά έκανες . Ήθελα να σου μιλήσω κι' 'ολας για κάτι"είπε κάπως σοβαρά.

" Πες μου" απάντησα. Εκείνος όμως μπηκέ μέσα και μου έιπε να κάτσουμε .

" Έρχομαι απλώς να σου φτιάξω έναν κάφε. Το συνηθίσμενο;"

Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά και έκατσα σε μία ξύλινη καρέκλα. Κοίταξα το ρολόι και ήταν 8:00 ευτυχώς σήμερα αρχιζαν τα μαθήματα στις 10:00 όποτε είχα αρκέτο χρόνο για να συζητήσω.