Omnia Causa Fiunt

Κεφάλαιο 30

Οφήλια

Δεν είχα κοιμηθεί καλά.

Είχα μαζέψει ήδη κάποια απο τα πράγματα μου όταν άκουσα την πόρτα του δωματίου μου να χτυπάει.

Ντάριο.... Σκέφτηκα.

Η καρδιά μου χτύπαγε δυνατά καθώς προχωρούσα προς την πόρτα.

Μόλις την άνοιξα είδα τον Ρόμαν.

Είσαι χαζή Οφήλια! Νόμιζες ότι θα ερχόταν πραγματικά;

Επιτόπου έκλεισα την πόρτα στα μούτρα του.

Ούρλιαξα.

Αυτό είχαν καταλάβει;!

Ότι εγώ θα τον παντεύομουν;

Ποτέ δεν είχα πει κάτι τέτοιο!

"Οφήλια... Άνοιξε μου!" Φώναξε ο Ρόμαν απο την πόρτα.

" Άντε γαμήσου" του φώναξα πίσω και το βούλωσε.

Μάζεψα τα πράγματά που ήθελα  και αφού κοίταξα για τελευταία φορά το δώματιο μου ,άνοιξα την πόρτα και ο Ρόμαν στεκόταν εκεί.

" Ειλικρινά τι θές; " Τον ρώτησα.

" Ήρθα να σε βοηθήσω γλύκα" είπε και ένοιωσα τον εαυτό μου να αηδιάζει.

"Ξέρεις ότι δε θα παντρευτούμε ποτέ. Έτσι; Δέν ειναι ο λόγος αυτός που πηγαίνω στους δικούς μου."

Είπα και άρπαξα την βαλίτσα μου βγαίνοντας έξω.

Ευχόμουν πραγματικά να μην  δώ τον Ντάριο.

Δεν ήθελα να τον δω καθόλου. Ήθελα απλώς να τον ξεχάσω και να μείνει έτσι.

Αλλά φυσικά η τύχη δεν ηταν με το μέρος μου.

Τον είδα να έρχεται προς το κτήριο ιδρωμένος. Λογικά είχε πάει για τρέξιμο το πρωί και γύρναγε.

Δεν μπορούσα να σταματήσω να τον κοιτάω.

Φορούσε μία μαύρη nike μπλούζα και ενα σορτσάκι μέχρι το γόνατο.

Στο δεξί του χέρι είχε ένα μπουκάλι με νερό και πραγματικά δεν μπορούσε να δείχνει καλύτερα.

Οφήλια σύνελθε!

Μπήκα στο αυτοκίνητο και τον είδα απο το καθρέφτη να με κοιτάει σχεδόν επίμονα.

Λες και έπρεπε να του μιλήσω.

Τα δάκρυα μου δεν έλεγαν να σταματήσουν καθώς τον έβλεπα να μου γυρνάει την πλάτη και να φεύγει.

Αποκλείεται να το αποφάσισε μόνος του.

Είχαν βάλει το χέρι τους οι δικοί μου με τον Ρόμαν ήμουν σίγουρη.