Omnia Causa Fiunt

κεφάλαιο 22

Νταριο

Το να αφήσω την Ρόξι στην αστυνομία ήταν μια αρκετα δύσκολη αποφαση.

Όχι μόνο επειδή τα λάθη μου ήταν αυτά που την είχαν οδηγήσει εκεί.

Τα λάθη που είχα κάνει εγώ και τις είχα δημιουργήσει αυτές τις αμφιβολίες όλα αυτά τα χρονια.

Κάποια πράγματα δεν θα τα συγχωρούσα ποτέ στον εαυτό μου.

Το ποσό αναίσθητος και επηρεασμένος ήμουν από την Νταλια.

Ή το γεγονός ότι τον ρόλο της μητέρας και του μεγάλου αδελφού τον είχε πάρει η Ρόξι.

Αναστέναξα και περπάτησα προς το σπίτι μου θέλοντας να πάω να δω τι κανει η Οφηλία.

Καθώς ανέβαινα την πολυκατοικία είδα μια γνωστή φιγούρα μπροστά μου.

Ντάλια.

Είπα από μέσα μου και ένοιωσα τα δόντια μου να τρίζουν μεταξύ τους.

" Γεια σου Νταριο" ήταν το μόνο που είπε και εγώ απλώς την κοίταξα.

"Τι θέλεις; " Είπα απότομα χωρίς καν να την κοιτάξω.

" Η αλήθεια είναι πως μου ελειψες." Είπε και την είδα να με πλησιάσει και να θέλει να πιάσει το χέρι μου με το δικό της.

Είχε γεμίσει με χάρακες και μελανιες.

Το πρόσωπο της ήταν αδύνατο και κοκκαλιαρικο και έβλεπα ότι δεν είχε αλλάξει καθολου.

" Γιατί δεν ζητάς βοήθεια ?  Γιατί δεν προσπαθήσεις να βάλεις ένα τέλος σε αυτό που περνάς και το κυριότερο γιατί προσπαθείς να με παρασύρεις πάλι σε όλη αυτή την αξιολύπητη λούπα?"

Με κοίταξε με ένα αδιάφορο ύφος και μετά ειπε
" Δεν θυμάσαι πόσο καλό περνάγαμε ? Τότε που ειμασταν μαζι? Γελάγαμε, βλέπαμε τα ίδια πράγματα, δε είχαμε να χάσουμε τίποτα " είπε

"Αυτό δεν είναι ζωη Ντάλια. Δεν είναι ζωή να σηκώνεσαι από το κρεβάτι σου και το πρώτο πράγμα που να επιζητας να είναι το ναρκωτικο. Δεν είναι ζωή το να μην μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο πέρα από αυτο. Και όταν προσπαθείς να το σταματήσεις να πονάς τόσο πολύ που να νομίζεις ότι θα πεθάνεις από αυτο.
Μην τολμήσεις και ξαναερθει εδώ να με επηρεασει με τις αποφάσεις σου. Ζητά βοήθεια Νταλια"

"Δεν χρειάζομαι βοήθεια Νταριο" είπε

" Φυγε. Δεν θέλω να σε ξαναδω. Η Ρόξι εξαιτίας μου είναι στην αστυνομία για να καταφερει να ξεπεράσει πως είναι δυνατή. "