Omnia Causa Fiunt

κεφάλαιο 17

Οφήλια
Song
Snow patrol chasing cars ☺
Θυμός. Το τελευταίο στάδιο μιας αντίδρασης που μπορεί να προκαλέσει μια ομιλία ένας ήχος ακόμη και ένα τόσο δα μικρό σχόλιο.

Πολλές φορές προσπάθησα να τον καταπολεμήσω αλλά μάταια. Όλες τις φορές απέτυχα παταγωδώς.

Ο θυμός είναι η έκρηξη. Όταν δεν αντέχεις άλλο μια κατάσταση κάνεις μπαμ!!! Και τινάζεσαι όλος στον αέρα.

Μόλις ακούσα τον Ντάριο να σηκώνει το τηλέφωνο και να λέει το όνομά Νταλια νευρίασα.

Ήμουν υπερβολική και το ήξερα. Το χειρότερο όμως ήταν ότι δεν είχα ιδέα πως να ελέγξω τον εαυτό μου.

Μάζευα τα πράγματα μου ενώ άκουγα τον Ντάριο να της μιλάει νευριασμένα.

Όταν ήμουν πια έτοιμη τον κοίταξα για μια τελευταία φορά και βγήκα αθόρυβα από την πόρτα.

Δεν απομακρύνθηκα. Έκατσα για λίγο στο πάτωμα και έκλεισα τα μάτια μου.

Οφήλια σκέψου λογικά. Ο Νταριο σε χρειάζεται. Δεν μπορείς να φεύγεις συνεχώς.  Στο τέλος η μόνη λύση θα είναι το οριστικό τέλος.!!!!

  Πήρα μια βαθυά ανάσα και σηκώθηκα μόλις άκουσα τα γρήγορα βήματα του να πλησιάζουν την πόρτα.

" Συγνώμη Νταριο. Σου αξίζει κάποια καλύτερη" είπα και έφυγα τρέχοντας.

                     **************

Μόλις έφτασα στο σπίτι έκλεισα την πόρτα δυνατά και έπεσα στο κρεβάτι κλαίγοντας.

Τα δάκρυα κυλούσε να ασταμάτητα από τα μάγουλα μου και ένιωσα έναν κόμπο να σχηματίζεται στον λαιμό μου.

Πηρά μια βαθυά ανάσα αλλά τα δάκρυα έτρεχαν σαν ρυάκι στα πλέον κόκκινα μάγουλα μου.

Πηρά ένα μαξιλάρι και άρχισα να το χτυπάω με τις γροθιές μου.

Όλοι σου την ζωή ζεις με το παρελθόν παραβλεποντας το μέλλον και ότι βρίσκεται μπροστά σου!!! Ξυπνά Οφήλια!!!Ξυπνά!!!

Άκουγα τα λόγια της θείας μου να με καρακλειζουν.

Ούρλιαξα και πήρα ένα μπουκάλι και το έσπασα στον τοίχο.

Ξαφνικά άκουσα το τηλέφωνο μου να χτυπάει και είδα τον Ντάριο.

Τα δάκρυα που είχαν ξεραθεί στα μαγουλά μου αντικαταστήθηκαν με νέα.