Omnia Causa Fiunt

Κεφάλαιο 28

Οφηλία
Όταν είχα πει στον Ντάριο ότι θέλω να πάμε στο Μέγαρο Μουσικής δεν έχω ιδέα για το τι σκεφτόμουν.

Ξαφνικά οι παλάμες μου είχαν ιδρώσει μόνο στην σκέψη ότι θα ξαναέβλεπα κάποιο σόλο με βιολί.

Είχαμε κανονίσει να δούμε ένα μέρος του Sibelius ένα από τα αγαπημένα μου κοντσέρτα.

" Μωρό μου;" Είπε και είχε έρθει από δίπλα μου.

Είχα φορέσει ένα στενό μαύρο φόρεμα και κοίταζα τον εαυτό μου στο καθρέφτη.

Σταμάτησε να με κοιτάξει και τον είδα να πλησιάζει αργά λες και προσπαθούσε να μην με φοβίσει.

Τον έβλεπα πίσω από τον καθρέφτη να με πλησιάζει και ένιωθα ένα χαμόγελο να εμφανίζεται στα χείλη μου.

Δάγκωσε τα χείλη του απαλά και επιτέλους με έπιασε από την μέση.

Εκεί ήταν που ένιωσα να ολόκληρο το σώμα μου να ηλεκτρίζεται.

Η καρδιά μου χτύπαγε δυνατά και απλώς ήθελα να με φιλήσει.

Έσκυψε και ακούμπησε το κεφάλι του στο ώμο μου τυλίγοντας πιο σφιχτά τα χέρια του.

"Το όμορφο μωρό μου" είπε και με φίλησε στον λαιμό.

Εκεί ήταν που ένοιωσα την ζέστη αναπνοή του στον αυχένα μου.

Ήθελα τόσο πολύ να του μιλήσω και να του πω τι έγινε με τους θείους μου αλλά πραγματικά δεν μπορούσα.

Ένοιωθα πώς άμα του έλεγα όλη την αλήθεια θα νευρίαζε και θα με άφηνε.

Η πικρή αλήθεια ήταν πως ακόμη ένοιωθα πως όλη αυτή η ωραία περίοδος θα τελειώσει.

Επειδή είχα μάθει πώς κάποια στιγμή όλα τα καλά πράγματα τελειώνουν.

Τον κοίταξα ξανά από το καθρέφτη και αυτή την φορά τα μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στο σώμα μου.

Το στενό φόρεμα μου αναδείκνυε τέλεια τις καμπύλες μου και να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι να είχα φορέσει κάτι τέτοιο ξανά.

Ήταν λες και με κοίταζε με θαυμασμό!

Αφού με χάιδεψε λίγο στην μέση μου αναστέναξε.

"Ντάριο...-" ήμουν έτοιμη να του πω.

"Πάμε;" Ήταν το μόνο που είπε λες και ήξερε που να οδηγούσε αυτή η συζήτηση.

Πιο συγκεκριμένα;

Ήξερε ότι θα του ξανάλεγα ότι δεν είμαι έτοιμη.