Omnia Causa Fiunt

κεφάλαιο 20 Ρόξί

Σήμερα ήταν η τελευταία μου μέρα.
Που θα άφηνα την Ντάλια να με επηρεάσει.
Από δω και πέρα θα ήξερα πως να επιτεθώ και τι να κάνω.

Αφού ξύπνησα πλύθίκά όσο πιο γρήγορα μπορούσα έφαγα ένα τοστ και έτρεξα στο δωμάτιο για να φορέσω την στολή μου αρπαζοντας και ένα μήλο καθώς έβγαινα. Ευτυχώς η βαλίτσα μου δεν ήταν τόσο βαριά επομένως δεν αντιμετώπισα πολλές.

Όταν πια ήμουν έτοιμη έριξα μια ματιά στο δωμάτιο του Νταριο για να βεβαιωθώ οτι ηταν καλά,αλλά δεν βρισκοταν εκεί.

Άρπαξα το κινητό μου κι του έστειλα γρήγορα μήνυμα χωρίς να περιμένω απαντήσή καθώς ήταν τρομερά νωρίς.

Έτριψα τα μάτια μου κουρασμένα και χάσμόύρήθηκα νιώθοντας τον ύπνο ν να με καταβάλλει.

Ξυπνά Ροξι! !!

Σκέφτηκα και αφού βγήκα άπο το δωμάτιο μου κλείδωσα και βγήκα από το κτήριο.

Μπήκα στο αμάξι και οδήγησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στην αγαπημένη καφετέρια για να πάρω για τελευταία φορά σε αυτόν τον μήνα τον αγαπημένο μου καφέ.
Μόλις άνοιξα την πόρτα η μυρωδιά του καφέ ήταν ήταν τόσο δυνατή που με χτύπησε κατευθείαν σαν μύτη.
Στην συνέχεια αντίκρισα τον Μιγκελ να ανεβαίνει στο κινητό του έχοντας σμιγμενα τα φρύδια του.

" Βλέπω πως δεν είμαι μόνο εγώ τόσο νωρίς ξύπνια" είπα και τον είδα να σηκώνει το βλέμμα του και να με κοιταει έκπληκτος.

" Ρόξ... Τι κάνεις τόσο νωρίς;" ρώτησε αλλά πρώτου προλάβω νά απαντήσω είδε την στολή μου και την βαλίτσα.

" Απο πότε έγίνέ αυτό;" είπε κι έδειξε εμένα από πάνω ως κάτω.

" Ήταν μια απόφαση αργή αλλά σωστή. Ξέρεις ότι πρέπει επιτέλους άλλο μάθω να υπερασπιζομάί τον εαυτό μου. Έτσι έκανα αθλήματα και έδωσα γραπτές έξέτάσέίς και πέρασά" είπα

" Πριγκίπισσα είμαι τόσο χαρούμενος για εσένα" είπε και μου χαμογέλασε ενώ εγώ ένιωθα τα μάγουλα μου να ζεσταίνονται.

"Λοιπον θέλω έναν μαύρο καφέ χωρίς ζάχαρη και ένα τόστ" είπα αλλάζοντας θέμα.

Εκείνος έριξε το κεφάλι του πίσω και γέλασε.
" Μάλιστα. Μην με συλλάβεις κιόλας" είπε και σήκωσε τα χέρια του στον αερα.

Εγώ γέλασα και έκατσα να τον περιμένω.

Είναι αλήθεια πως μέσα σε αυτό το χρόνο είχαν αλλάξει τόσα πολλά.