FOREVER in December

Chapter 34 (finale)

"Can I kiss you..?"..wika ni Joseph pagkababa nya sa dalaga ngunit nakayakap pa rin sa gawing bewang nito...

Ngumiti si Ilay sa binata at napakagat pa sa ibabang labi niya...."what if I dont want to?"...

"e di iba na lang"....sabay buhat ulit ni Joseph sa dalaga...

Nagpupumiglas si Ilay pero gusto rin naman... (babae nga naman oh )... Hanggang makasakay na sila ng kotse..

"Joseph saan mo ba ko dadalhin?"....wika ni Ilay...

"sa lugar kung saan hindi mo ko pwedeng tanggihang halikan ka"... Pilyong sagot ni Joseph..

Kinabahan naman si Ilay sa sagot ni Joseph. Hindi na siya muling nagtanong pa.. Basta masaya siyang kasama ito kahit saan pa sila mapadpad.. Mejo inantok si Ilay kya napa idlip siya habang nsa byahe.. Nagising lamang siya ng huminto ang sasakyan. Hindi nya napansin kung nsaan sila dahil mejo inaantok pa siya...

Pagbaba nya ng sasakyan ay nagulat pa siya ng may ilaw na tumutok sa kanilang dalawa ni Joseph.. Inakay siya ng binata papasok sa loob ng isang

"simbahan?bakit nandito tayo? Wait lng Joseph"...gulat na wika ni Shillah...

"trust me"...nakangiti namang wika ni Joseph..

Napatango na lamang si Ilay at sumunod na lamang sa binata...

Pagpasok nila doon ay bumukas ang ilaw at nagsipalakpakan ang mga taong naroroon sa loob na kanina pa pala silang hinihintay... Naroroon rin sina Jay at nobya nito.. Nagtaka pa siya dahil paanong naroroon sila?

Bago pa man umakyat ng stage si Joseph kanina ay salihim nyang kinausap si Jay at sinabi ang mga plano niya.. Kya itong si Jay ang naging look out nila sa nangyayari sa reunion. At ng ma confirmed niya na maayos na sina Joseph at Ilay ay kaagad siyang tumawag sa ina ni Ilat at pinag ayos ang nga ito. Nakahanda na naman tlga ang lahat sa loob ng simbahan.. Ginising na rin nila ang pari dahil nakatulog na ito.. Biruin nyo ba naman na alas onse na ng gabi noon...

Nilapitan agad si Ilay ng mga abay na babae at pinalibutan siya saka sinootan ng puting gown..madali lng naisoot dahil hindi n nya kailangan hubarin ang soot nya dahil sakto lng ito at hindi na kita sa labas ng gown.. Konting retouch nlng din dahil may ayos na naman ang mukha ng dalaga... And there it is....

Dinaluhan siya ng ama at ina saka inakay patungong altar.. Kinakabahan pa rin si Ilay dahil hindi niya tlga alam ang mga nangyayari.. Oo alam nyang ikinakasal na sila pero hindi niya tlga maisip isip na nangyayari ito ngaun sa dis oras tlga ng gabi??

Hanggang makarating sila sa may altar at kunin na ni Joseph ang mga kamay nya ay wala pa ring kibo si Ilay.. Napatingin siya sa tatlong taong gulang na anak na buhat buhat ng panganay nyang kapatid.. Nakatulog na ang bata.... Napangiti siya dito saka muling tumingin kay Joseph... Sa wakas ay mabubuo na rin ang pamilyang pinapangarap nya...

Nakaharap na sila sa pari at magkahawak pa rin ng kamay ang dalawa.. Nagsalita ang pari na halatang inaatok na tlaga..." you may now kiss the bride"...... Nagsitayuan ang mga tao sa loob at napalaki ang mga mata.. Maging si Ilay at Joseph ay ganoon rin....

Napangiti naman ang pari dahil doon...
"ganoon rin naman,hindi na kayo makahintay pa,dis oras ng gabi pa ninyo napiling magpakasal.. Hindi niyo pa ipinagpabukas,kya puyat tuloy ako ngaun.. Hindi naman halatang sabik sa isat isa ang dalawang nsa harapan nating lahat..."... Pagbibiro ng pari..

Nagsitawanan ang lahat at mejo nawala rin ang antok nila.. Napangiti rin ang magkasintahan..

Hinfi na tin pinatagal at sinimulan na ang seremonya... At ng matapos ito....

"ngaun ay pag aari mo na si Shillah,at Shillah , sayong sayo na si Joseph. Wala ng maaaring mkpghiwalay sa inyo... So man, you can kiss your woman now".....

Hudyat na ito na tapos na ang seremonya...

Pinagsaluhan nila ang unang halik bilang mag asawa.. Masaya ang lahat dahil makakatulog na rin sila sa wakas...este,, dahil sa tagal ng paghihintay ay ang dalawa pa rin tlga ang nagkatuluyan... Pero sa lahat ay ang bagong mag asawa ang pinaka masaya.. Ngaun ay sagrado na ang kanilang pagsasama.. Matatawag na nyang pag aari nya si Ilay at mabibigyan na nya ng apelyido ang unang anak nilang si Topher... Ito na ang pinaka maligayang pasko para sa pamilya Madrigal...

Nagsimula ang lahat noong December ngunit hindi naging maganda at madali pra sa lahat at ngaun ay muli nilang sisimulan ang buhay nila ng masaya at walang pag aalinlangan.. At ngaun ay magsisimula na ang buhay nila bilang mag asawa at may masasabi na silang....

Forever in December.....

Nagpapasalamat rin sila dahil sa dami ng pagsubok sa buhay nila ay nagawa nilang magpakatatag at hindi nag give up pareho...

Sana ganoon rin tayo, na kahit anong pagsubok ang dumating, huwag tayong papatalo. Huwag tayong basta makikinig sa ibang tao, dahil nsa sarili lamang rin natin ang sagot sa lahat ng ating katanungan...

Matuto tayong tanggapin kung anumang pagkakamali natin sa buhay.. Humingi ng tawad at magpatawad.. Doon lang natin makikita ang totoong kaligayahan...
...

Sa hinaba haba ng kwento sa ending rin ang tuloy... Akala ko aabutin pa ng isang buwan tong kwento ko.. Sorry kung mejo natagalan.. Sana makagawa p ko ng iba pang kwento.. At sana suportahan nyo pa rin ito khit mejo nale late ung updates ko..

Thank u sa lahat ng tga subaybay sa kwento natin... Mahal ko po kayong lahat...

Sabi nga po nila na kapag happy na, ending na... Pero mali po sila dahil kapag happy na,hindi pa un ending kundi start ng new beginning....

Thank u and bye bye na for now....

God bless....

(end)

MissKEREYZI signing off......
....