Flashback

3.4

Tevreden keek ze naar haar meisje. Ze lag al diep te slapen, zo doodop van deze lange en vermoeide dag. De hele verhuizing had veel indruk op haar gemaakt en ze was nog nooit met zoveel plezier maar bed gegaan. Mede omdat het de eerste keer in haar nieuwe kamer was, dat maakte het extra leuk natuurlijk.
Haar kamer was al zo goed als af, daar hadden ze vandaag hard aan gewerkt. Er waren nog een paar dozen speelgoed die uitgepakt moesten worden maar dat kwam later wel. Het belangrijkste stond allemaal weer, alle kleding hing al in haar kast en de schilderijtjes hingen weer aan de muur. Voorzichtig sloot Eva de deur en ze liep naar beneden. Wolfs had net de poten onder de tafel vastgemaakt en gelijk hielp ze hem met het kantelen van het loodzware ding. Op de meubels uit de kamer van Lilly na was dit het enige meubel dat ze uit de Ponti hadden meegenomen, met bijbehorende stoelen. De rest was mee verkocht met het pension aan de nieuwe eigenaren. 'Zo.' Wolfs schoof een stoel dichterbij en liet zich erop zakken. 'Ik verhuis nooit meer.' Had hij besloten. Eva schudde haar hoofd. Ook zij had geen verhuisplannen meer. Tevreden keek hij om zich heen. Ze hadden een fantastische grote open woonkeuken, iets wat ze beide graag hadden gewild. Eva wilde het vooral graag voor haar vriend, hij had zijn mooie keuken in het pension moeten opgeven en ze wilde graag dat hij daar iets voor terug kreeg. Zodat hij zich ook hier kon uitleven in de keuken. Ze hadden de boel dan ook eerst nog moeten verbouwen waardoor de verhuizing op zich had laten wachten. Maar het was het wachten waard geweest. 'Wat denk je er van? Zullen we dit huis eens inwijden.' Met een grijs keek hij haar aan.
'Het huis of de tafel?' lachte ze. Ze wist precies wat hij bedoelde. Zijn grijns werd groter.
'Ons bed staat toch nog niet.' Daar waren ze niet meer aan toe gekomen vandaag. Zo erg was het niet om voor een keer met het matras op de grond te slapen dus hadden ze het ook maar zo gelaten. Lachend wilde Eva weg lopen maar daar liet Wolfs het niet bij zitten. Hij trok haar aan haar arm terug en stond zelf op, zodat hij haar tegen de tafel aan kon duwen.
'Nee,' probeerde ze maar ze meende er niks van en dat wist hij maar al te goed.
'Niks nee.' Eva lachte, ze kon niet eens doen alsof ze dit niet wilde. Ze duwde zichzelf omhoog op de tafel en sloeg grijnzend haar armen om zijn nek. Ze beet op haar lip en direct stortte hij zich op haar. Terwijl hun lippen aan elkaar plakte vonden zijn handen gelijk hun weg onder haar shirt. Eva lachte, hij had nooit geduld. Haar bh sluiting was al los voordat ze haar shirt uit had.
'Ik denk dat we dit huis inderdaad maar moeten inwijden.' Fluisterde ze tegen zijn lippen. Hij lachte en knikte. Ze trok zijn shirt over zijn hoofd en gooide het op de grond.
'Ja toch,' Wolfs vond zijn idee een uitstekend idee en Eva kon dat alleen maar beamen.