Flashback

5.7

Eva had alle cadeautjes van de verstopplek vandaan gehaald en met behulp van haar vriendin werd alles ingepakt. Ze genoot er stiekem ontzettend van, ze vond dit een van de leukste feestdagen, als het al niet de leukste feestdag was. 'Oh ja, ik had dit nog voor Lilly.' herinnerde Marion zich weer en ze stond op om de plasticzak te pakken. 'Heeft ze dat al?'
'Oh dit is super leuk Marion, dankjewel.' Glimlachte Eva. 'Ze heeft iets soortgelijks, maar nog niet met dierenplaatjes.' Zei ze terwijl ze de doos bekeek. 'Dit gaat ze leuk vinden. Ze is gek op nieuwe dingen leren.' Glimlachte ze trots.
'Nou gelukkig heeft ze het nog niet.'
'Maar wil je het niet bewaren tot haar verjaardag anders?' bedacht Eva.
'Welnee, dan vind ik wel weer wat anders.' Wuifde Marion weg. 'En dit moest ik van Romeo geven.'
'Nou jongens, dit hoeft toch allemaal niet.' Lachte Eva. Ze bekeek de knutseldingen die hun collega voor zijn kleine vriendinnetje had gekocht. 'Ik vind het bijna erg dat Lilly jullie niet kan bedanken.' Marion lachte. 'Kijk, wat ik nog heb gekocht voor Romeo en Anna.' Eva liep naar de kast in de woonkamer en ze haalde er een tasje uit.
'Ik denk dat ik het wel weet.' Eva haalde er een paar kleine baby kleertjes uit en Marion grijnsde. Ook zij had nog iets in de plasticzak zitten voor haar partner.
'Leuk hè, dat hij vader wordt.' Glimlachte Eva blij en ze liep terug naar de tafel.
'Ja ik vind het fantastisch voor hem, de schat. Hij is er zo aan toe ook.' Glimlachte Marion. Ook zij baby kleertjes gekocht. Eva keek lang naar de babykleertjes en moest denken aan de tijd dat haar baby nog zo klein was. Dat was ondertussen al bijna vijf jaar geleden en ze realiseerde zich weer hoe ontzettend snel de tijd ging. Hoe ontzettend snel haar meisje groot werd. 'Plannen?' grijnsde haar vriendin en Eva keek snel weg van de babyspullen.
'Ehm, ik niet.'
'En Wolfs?'
'Ja Wolfs wel.' knikte Eva eerlijk. 'Maar die heeft voorlopig echt even pech.'
'Nee voorlopig niet?' Eva schudde haar hoofd.
'Nee.. Ik ben er nog niet aan toe.' ze zuchtte. 'Ik dacht aan Li, dat ze zo snel groot is geworden.'
'En ze wordt alleen nog maar groter Eef..'
'Ja. Helaas wel.' ze glimlachte en legde haar cadeautje voor Romeo en zijn vrouw aan de kant. 'Wil je dat ook hier bij doen?' wees ze naar het cadeautje van Marion en ze knikte, daarom had ze het meegebracht. 'Ben je nu klaar met Sinterklaas spelen?' wilde Eva weten en haar vriendin lachte.
'Nee. Dit is nog voor jou, en dit voor Wolfs.' Ze haalde twee ingepakte cadeautjes tevoorschijn en beteuterd keek Eva haar aan.
'Nou weet ik niet wat het is.'
'Dat is ook de bedoeling.' Eva lachte.
'Kunnen we de zakken misschien bij jou bewaren tot maandag? Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik het hier moet verstoppen.' Bedacht Eva zich. Voor een paar kleine cadeautjes had ze hier nog wel een geheim plekje, maar ze had geen idee waar ze de grote zakken veilig kon bewaren.
'Ja, geen probleem. Neem ik zo alles mee.' knikte Marion.
'Ik denk dat ze het in de schuur snel zal vinden, en op zolder rommelt en speelt ze ook altijd..' ook daar was het niet veilig.
'Waar heb je het net vandaan gehaald dan?'
'Uit de schuur.' Lachte Eva. 'Maar we zijn gisteren avond pas inkopen gaan doen. Eén dag lukt wel, maar drie dagen niet ben ik bang. Ze loopt overal te neuzen, al weet ze nu niet eens dát er wat verstopt ligt.' Vinden zou ze het, daar twijfelde Eva niet aan. Marion grinnikte en ze gingen weer aan de slag. Ze hadden nog een hoop in te pakken voordat de kleuter terug thuis zou komen.

Het zou fijn zijn als jullie feedback achter laten!