Flashback

3.6

Glimlachend keken de ouders stiekem de slaapkamer in. Er klonk een hoop gegiechel vanonder de lakens en er kwam een klein streepje licht onder vandaan. Grinnikend sloeg Wolfs zijn armen om Eva haar middel. Ze stonden al zo'n tien minuten te kijken maar de meiden hadden het te gezellig om dat door te hebben. Eva keek op haar horloge en besloot dat het nu wel echt tijd was geworden om te gaan slapen. 'Lilly wat doen jullie?' doorbrak haar stem ineens de stilte.
'Ssst!' hoorde ze zachtjes het werd helemaal donker.
'Nou, waar zijn Lilly en Hester nou toch gebleven.' Zei Wolfs serieus, iets wat voor alleen maar meer gegiechel zorgde bij de meiden. Ze bleven zo stil mogelijk onder de deken liggen.
'Misschien moeten we ze even zoeken.' Speelde Eva het spelletje mee. 'Li-lie, Hessie!' ze liep door de kamer heen, alsof ze de twee meiden aan het zoeken was. Eenmaal bij het bed trok ze in een ruk de deken van hun af. 'Boe!' lachte ze terwijl haar dochter en haar vriendin het hele huis bij elkaar gilde. Lachend knipte Wolfs het licht aan.
'Nou mama hoe weet jij dat nou!' riep Lilly verontwaardigd. De twee vriendinnen lagen dicht tegen elkaar aangeklemd met een zaklamp tussen hun in. Lachend pakte Eva haar dochter bij haar armen en ze trok haar naar de andere kant van het bed.
'Mama weet álles.' Ze gaf Lilly een kus. 'Slaap lekker Li,' ze trok de deken recht over alle twee de meisjes. Het bed was groot genoeg, hun twee waren klein genoeg om er met z'n tweetjes in te liggen. 'Slaap lekker Hessie,' ook Hester kreeg een kus en een knuffel.
'Slaap lekker Eva.' Eva stak haar hand uit en Hester gaf haar de zaklamp. Ze giechelde.
'Hoe komen jullie daaraan?' bemoeide Wolfs zich ermee. Ook hij wenste de twee meisjes een welterusten.
'Gepakt uit de doos.' Giechelde Lilly.
'Nou, ga maar lekker slapen nu hè Eendje. Klaar met giechelen nu.'
'Okee,' Lilly zuchtte maar lachte al snel weer toen ze de koude voeten van Hester tegen die van haar voelde. 'Hessie!'
'Jij raakt mij aan Lie!' giechelde de kleuter.
'Nee hoor!' Lilly schoot overeind en wilde haar kietelen maar Eva legde haar terug op haar plek.
'Jullie gaan rustig slapen Lilly. Anders slaap jij maar bij ons en Hester hier.' Zei ze streng.
'Oei.' Reageerde Lilly serieus en ze trok de deken tot haar kin. Ze wist dat haar moeder zoiets meende. Dan zou de pret helemaal over zijn.
'Inderdaad oei,' knipoogde haar moeder.
'Lekker slapen meiden.' Wolfs knipte het licht uit waarna Eva de deur achter zich dicht deed. Direct klonk er weer gegiechel. Eva rolde met haar ogen en hoofdschuddend liep Wolfs de trap al af naar beneden.
'Thee?'
'Lekker.' Knikte ze en ze liep achter hem aan. Ze zou over tien minuten wel weer gaan kijken of ze al lagen te slapen.

Gapend begon ze aan de zoveelste verhuisdoos. 'Hoeveel spullen kan een mens hebben.' Mopperde ze. Dan te bedenken dat ze alles al had uitgezocht en heel veel had kunnen weggooien toen ze de dozen ging vullen.
'Veel te veel.' Lachte Wolfs. Hij vulde de kast naast de televisie met dvd's. Meer dan de helft was van Lilly maar dat maakte niet uit. 'Ga zo slapen jij,' zei hij toen hij zag hoe zijn vriendin opnieuw uitgebreid gaapte.
'Ja straks.' Mompelde ze. Op die manier zouden de dozen nooit leeg raken. Wolfs stond op en liep naar de keuken terwijl Eva de inhoud van de verhuisdoos uitgebreid bekeek. Het zat vol fotoboeken, de afgelopen vier jaar had ze meer foto's gemaakt dan alle jaren van haar leven daarvoor. Ze keek op toen Wolfs ineens naast haar neer hurkte en met haar mee keek.
'Ik zei toen toch dat je me later dankbaar zou zijn.' glimlachte hij en hij knikte naar het boek dat ze vasthad. Het waren haar buikfoto's, die hij van haar had gemaakt tijdens de zwangerschap. Lachend knikte ze. Toen had ze het niet zo nodig gevonden, maar hij had er op gestaan. Bij hoog en laag beweert dat ze dat later met veel plezier zou terug kijken. En gelijk had hij gehad.
'Het is zo lang geleden..' soms kon ze dat niet goed begrijpen, of wilde ze het niet begrijpen. Ze voelde zijn hand op haar schouder. 'Soms denk ik hoe het geweest zou zijn als jij niet had aangeboden me te helpen..' zei ze en hij knikte. Hij dacht daar ook wel eens over na. Zou het dan achteraf alsnog gelopen zijn zoals het nu was, of hadden ze dat beiden nooit durven doen. 'Of als ik haar had laten weghalen..' ze durfde er bijna niet eens aan te denken.
'Was dat een optie voor je geweest?' ze had het daar nooit met hem over gehad. Ze was er altijd zo stellig in geweest dat ze in haar eentje voor haar kindje ging zorgen en ging stoppen met werken.
'Ik weet het niet.. Ik heb er wel over na gedacht maar ik wilde het niet.. Ik kon het ook niet.' Zei ze schouder ophalend. 'Nee, het was niet echt een optie dus.' Was haar conclusie. 'Met iedere andere keuze die ik had gemaakt was het nu zo anders geweest.' Wolfs knikte langzaam. 'Ook tussen ons..' hierop knikte hij opnieuw. 'Hadden we dan nog langer moeilijk gedaan?' hij lachte.
'Ik weet het niet.. Waarschijnlijk wel.' Eva boog naar voren om haar lippen op die van hem te drukken. 'Ik heb geen idee hoe alles dan was verlopen.. Tussen ons, met Lilly.. Ik weet wel dat ik toen de allerbeste keuze ooit heb gemaakt.' Fluisterde Wolfs tegen haar lippen aan. Geen enkel moment had hij spijt gehad, alleen maar heel veel plezier en geluk.